Κάθισα να μεταφέρω στην ατζέντα του 2012, κάποια γεγονότα που θα πρέπει να θυμηθώ στην πορεία της νέας χρονιάς. Κάθε χρόνο αυτή την εποχή, κάνω το ίδιο με αποτέλεσμα κάποια γεγονότα να μεταφέρονται αυτούσια από την μια ατζέντα στην άλλη…
Γράφοντας, έριχνα καμιά ματιά απέναντι μου στο χιονισμένο Παγγαίο… Όμορφο, θεόρατο, χιονισμένο ,με σιωπηλή χάρη θωρεί τους ανθρώπους που το καμαρώνουν σε όλες τις εποχές ! Φαντάστηκα πόσοι άνθρωποι τόσους αιώνες το καμάρωσαν χιονισμένο! Εκείνοι άλλαξαν ,πέρασαν έφυγαν , το βουνό παρέμεινε το ίδιο τόσους αιώνες…. Λέω μέσα μου, για φαντάσου να μπορούσε να μιλήσει και να μας πει τι έχει δει από γεννησιμιού του, αφού προϋπάρχει μιας και ο Μεγάλος Δημιουργός το φτιαξε πριν από τον άνθρωπο….. Εκείνο ,ολόιδιο τόσους αιώνες ,αμίλητο και μεγαλοπρεπές, περιμένει υπομονετικά τις τέσσερες εποχές ! Όλοι εμείς που το θωρούμε από μακριά ,ζούμε σήμερα την αγωνία του αύριο…
Αυτά όλα σκεπτόμουν κάνοντας την μεταφορά των γεγονότων από την μια ατζέντα στην άλλη και τότε τη σκέψη, μου ‘ρθε να την αραδιάσω στο χαρτί. Λέω από μέσα μου, για δες : άδεια τα φύλλα στην νέα σου ατζέντα, τι θα γράφουν στο τέλος του χρόνου; Στην θύμηση μου ήρθε ο Σολομώντας που σοφότερο άνθρωπο δεν γέννησε η πλάση… Εκεί λοιπόν στα αποφθέγματα της Σοφίας του, στο βιβλίο των Παροιμιών μεταξύ πολλών άλλων έγραψε :’’ Μὴ καυχῶ τὰ εἰς αὔριον, οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα. ( Παρ. 27-1)… Δεν το λέει ο οποιοσδήποτε! Το λέει ο Σολομώντας που για σαράντα ολόκληρα χρόνια βασίλεψε στον Θρόνο που του δωκε ο Θεός και η σοφία του έμεινε ονομαστή στην ανθρώπινη ιστορία. Λέω και γω, το Παγγαίο υπήρχε από τότε!
Ο Σολομώντας, εκτέλεσε και αυτός το χρέος του όπως όλοι οι άνθρωποι και έκλεισε τα μάτια… Άρα το βουνό ,το άψυχο, κρατά την σοφία του Σολομώντα που πέταξε ο άνθρωπος από κοντά του… Δες – λέω- πόσο καρτερικά περιμένει! Θα ρθεί το χιόνι να το στολίσει, θα πέσει το νερό να το πλύνει, θα ρθει ο ήλιος να το ζεστάνει, θα πέσει η πάχνη να το δροσίσει! Και αυτό καρτερικά περιμένει και δέχεται τις ευλογίες του Δημιουργού του!
Εμείς, η κορωνίδα της Δημιουργίας Του, προγραμματίζουμε…. Θα κάνω αυτό, θα πάω εκεί, θα πάρω τούτο, θα δώσω το άλλο… Και τελικά, έρχεται ο χρόνος να μας αιφνιδιάσει ! Αυτό είναι που δεν μπορούμε να αντέξουμε τελικά. Τον αιφνιδιασμό του χρόνου. Λέω ξανά μέσα μου, για θυμήσου, πόσοι άνθρωποι ‘’έφυγαν ‘’ την περσινή χρονιά ! Σήμερα εδώ και αύριο αλλού ! Διακόπτης που τον κλείνει τα ‘Άγιο Χέρι του Θεού! Εμείς σχεδιάζουμε ,αλλά ο νέος χρόνος φέρνει τα του σχεδιασμού μας ;
Θα μου πεις –και σ’ ένα βαθμό δίκιο θα χεις- μα καλά, να μην σχεδιάσω, να μην προγραμματίσω, να μην σκεφθώ τι θα κάνω ; Ναι ! Αλλά έλα που θα βγεις ψεύτης στον ίδιο σου τον εαυτό! Άντε πες μου εσύ, τι νομίζεις θα σου φέρει ο Νέος χρόνος. Υγεία; Στο εύχομαι! Χαρά; Στο εύχομαι! Χρήματα; Και αυτό στο εύχομαι αν και δεν το βλέπω… Και μετά τι; Άστα, καλύτερα η ατζέντα να μην ξέρω τι θα γράφει στο τέλος του χρόνου ! Δεν θέλω να ξέρω…! Προτιμώ, στο κάθε ξημέρωμα που μου δίνει ο Θεός, να βλέπω το απάτητο βουνό και να Τον δοξάζω! Να αντικρίζω την γαληνεμένη θάλασσα και να τον ευχαριστώ για τούτο το ονειρεμένο πράμα… Κοιτώ το καρτερικό Παγγαίο και συμφωνώ μαζί του! Κάθε μέρα ,είναι μια ξεχωριστή για τον καθένα μέρα. Το θέμα είναι πόσο καλύτερα και ποιο ποιοτικά την περνά ο καθένας.
Θα μου πεις : Πολλά προβλήματα, δύσκολες μέρες ζούμε…Ε! Και τούτο όμως δεν έχει τη γοητεία του; Για φαντάσου τη ζωή γεμάτη ευτυχία και χωρίς τις δυσκολίες πώς θα ήταν …. Θα μου πεις δώσε μου τούτη τη ζωή και ξέρω εγώ τι θα κάμω ! Όμως, για στάσου : Εγώ και συ δεν φέρνουμε το φθινόπωρο και το χειμώνα, παγώνοντας τελείως τις καρδιές μας, απέναντι στο Θεό και στον άνθρωπο ; Εγώ και συ ,δεν φέρνουμε την άνοιξη και το καλοκαίρι στην ψυχή μας, δίνοντας το χέρι στον άλλο, σκορπώντας την καλοσύνη, χαρίζοντας ένα χαμόγελο… !
Αχ ! Πανέμορφο βουνό, σιωπηλό και χιονισμένο ! Σε σένα δεν λέει κανείς ‘’χρόνια πολλά’’ γιατί όλοι ξέρουμε πως θα υπάρχεις και μετά από εμάς ! Τα λέμε αναμεταξύ μας! Οι ‘’λιγόζωοι’’ άνθρωποι ,που λεγε και ο Κόντογλου, εύχονται ο ένας στον άλλο ‘’ χρόνια πολλά’’ ! Είδες κανείς να ευχηθεί :’’ Χρόνια ποιοτικά’’; Αυτή είναι η καλύτερη ευχή ! Γιατί στην ζωή μας, η ποιότητα έχει αξία και ο χρόνος, περνά μέσα από αυτήν. Αν σε αυτό το χρόνο ,αποφασίσουμε να ζήσουμε με ποιότητα τότε πραγματικά ο χρόνος θα ναι καλύτερος ! Να δοξάσουμε τον θεό για αυτά που μας έδωσε και να τα απολαμβάνουμε καθημερινά και ξέχωρα. Πόσο πραγματικά ,θα ήταν αλλαγμένη η ζωή όλων μας, αν εφαρμόζαμε στην ζωή μας αυτό που επίσης έγραφε ο Σολομώντας πριν τόσες χιλιάδες χρόνια :’’ ὁ ζητῶν τὸν Κύριον εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης, οἱ δὲ ὀρθῶς ζητοῦντες αὐτὸν εὑρήσουσιν εἰρήνην ’’.
Δηλαδή, καλύτερο το λίγο με δικαιοσύνη, παρά τα πολλά με αδικία! Όμως, ας είναι ! Δεν κάνει να απελπιζόμαστε ! Και ασφαλώς ,τούτο το γραπτό δεν έχει αυτό το σκοπό! Γιατί, πάνω απ΄ όλα είναι η ελπίδα ! Και αυτή θέλω να είναι η ευχή προς όλους που με διαβάζετε ! Χρόνια ποιοτικά και πολλή Ελπίδα !
Όμως θα κλείσω και με μια προτροπή πρώτα σε μένα που τα γράφω όλα αυτά. Μιας και μιλάμε για νέο χρόνο, ας θυμηθούμε να κάνουμε μιαν ανασκόπηση στον παλιό. Να προσπαθήσουμε να κάνουμε ότι καλύτερο για τον άλλον. Ο ένας για τον άλλον! Να μην σταθούμε αδιάφοροι απέναντι στο πρόσωπο του άλλου μιας και σε αυτόν , μπορεί να αντικρύσουμε το Θεό ! Ας κάνουμε ανασκόπηση του παλαιού χρόνου, ώστε να μπορέσουμε να απολαύσουμε τον νέο. Και ας ρωτήσουμε ο καθένας τον εαυτό του με το ερώτημα των Πυθαγορείων :’’ Πη παρέβην; Τι δ’ έρεξα; Τι δε μοι δέον ουκ ετελέσθη;’’ Δηλαδή : πού παρέβην; τι έκανα; τι από αυτά που έπρεπε να κάνω δεν έγινε; Λοιπόν , χρόνια ποιοτικά και πολλή Ελπίδα !
π. Θωμάς Ανδρέου
* Δημοσιεύθηκε στον ‘’Άμβωνα Παγγαίου’’ στις 10 Ιανουαρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου