Αυτές τις ημέρες, τις Άγιες
Ημέρες, είδα ανθρώπους να προσέρχονται στην Εκκλησία φέρνοντας μαζί τους τρόφιμα, ρούχα , φάρμακα για να τα διαθέσουμε στους πάσχοντες και εμπερίστατους αδελφούς
μας.
Είδα στα χαρούμενα μάτια των
δωρητών , των αγνώστων στους αποδέκτες αλλά γνωστών στον Θεό, να βιώνουν μιαν
ευαγγελική μεγάλη ‘’αλήθεια…μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν…’’ (Πραξ.
20-35). Είδα τους υπερήφανους Έλληνες ,
τους προδομένους και πικραμένους από όλους όσους πίστεψαν πως μπορούν να κάνουν
κάτι καλό για αυτό τον μαρτυρικό τόπο, με σκυμμένα τα κεφάλια από το βάρος των
καθημερινών πολλαπλών προβλημάτων ,αλλά με το χαμόγελο της ικανοποίησης γιατί
παρά τα προβλήματα , δεν ξεχνούν να ευχαριστήσουν τον Θεό για ότι τους χαρίζει
καθημερινά και δεν ξεχνούν πως κάποιοι, δίπλα τους, γύρω τους δεν έχουν!
Προσέφεραν και προσφέρουν λοιπόν με την καρδιά τους! Είδα την πληγωμένη
αξιοπρέπεια των αποδεκτών της αγάπης , που διστακτικά δέχθηκαν την ενίσχυση, τον καλό λόγο, τις ευχές! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν λίγα χρόνια
μοίραζαν τα αποθέματα της αγάπης τους, στους άλλους! Τώρα βρίσκονται οι ίδιοι
αποδέκτες της αγάπης κάποιων άλλων…
Γιατί να το θυμάσαι ! Η αγάπη
και η κακία είναι αδελφές, γεννημένες από την ίδια μήτρα. Δεν είναι όμως ίδιες! Η καθεμιά έχει το δικό της
δρόμο. Σε ένα μονάχα σημείο συναντούνται μεταξύ τους! Πως η κάθε μια από αυτές,
είναι δανεική… Και αν κάνεις το καλό , ο Θεός θα στο φέρει μπροστά σου όταν εσύ
θα το έχεις ξεχάσει. Ακόμα και οι άνθρωποι που ευεργέτησες να ξεχάσουν ,
Εκείνος δεν ξεχνά ποτέ! Μην διστάσεις λοιπόν να κολυμπήσεις στης αγάπης τα
όμορφα νερά… Δεν θα καταποντιστείς ποτέ!
Θέλω μέσα από την καρδιά μου,
να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους προσέφεραν και προσφέρουν με την
καρδιά τους στους συνανθρώπους μας. Οι αποδέκτες , δεν γνωρίζουν τον ευεργέτη.
Ο Θεός γνωρίζει! Ευχαριστώ και τις καλές μου συνεργάτιδες στην διακονία του
ανθρώπου. Τις κυρίες που με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με διακριτικότητα
και αγάπη, συντρέχουν μαζί μου στον δρόμο της παρηγορητικής ανακούφισης του
πονεμένου συνανθρώπου…
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας προσκαλεί: ‘’Δώστε,
δώστε στους πτωχούς’’. Ακόμα όμως και αν
δεν έχεις να δώσεις τροφή ή χρήματα , δώσε χαμόγελο, δώσε ένα καλό λόγο, δώσε
το χέρι σου σε εκείνον που απλώνει μπροστά σου το δικό του! Έτσι έκανε και ο
Χριστός ! Άπλωσε τα δικά Του χέρια και αγκάλιασε
ολόκληρη την ανθρωπότητα. Καλή και ευλογημένη χρονιά , σε όλους τους επισκέπτες
του ιστολογίου των Ιερατικών στοχασμών…
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου