Με πολύ χαρά, έλαβα και με ενδιαφέρον ανέγνωσα το παρακάτω μήνυμα του Αξιοτίμου Διδασκάλου κ. Νικολάου Μάννη, σχετικά με το άρθρο μου για το ζήτημα του Παλαιού ημερολογίου στην Ελλάδα. Θα μπορούσα απλώς να το διαβάσω. Θα μπορούσα να μην το διαβάσω καθόλου- κάτι που δεν θα έκανα ποτέ- ή επίσης θα μπορούσα με κάποιο τρόπο να απαντήσω κατευθείαν στον Αγαπητό κ. Μάννη. Ωστόσο, ο σεβασμός με τον οποίον μου απευθύνει τον λόγο, με '' υποχρεώνει'' όχι απλά να του απαντήσω, αλλά να δημοσιεύσω το μήνυμα του καθώς και την δημόσια απάντηση μου. Τον ευχαριστώ διότι επαναλαμβάνω με σεβασμό, θέτει τις ενστάσεις του στο θέμα αυτό. Ακολουθεί το μήνυμα και η απάντηση.
Σεβαστέ π. Θωμά, ευλογείτε.
Διάβασα το άρθρο σας και οφείλω να ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα. Ως παλαιοημερολογίτης, έχω συνηθίσει να διαβάζω κείμενα για τέτοια θέματα από ορισμένους νεοημερολογίτες με τελείως διαφορετικό πνεύμα γραμμένα, όπου κυριαρχούν οι έννοιες "σχίσμα", "σχισματικοί", "απώλεια της Θείας Χάριτος", "εκτός Εκκλησίας". Παρόμοια κείμενα βέβαια διαβάζουμε και από ορισμένους παλαιοημερολογίτες με τις αντίστοιχες έννοιες "αίρεση", "σχισματοαιρετικοί", "άκυρα Μυστήρια", "αναθεματισμένοι" κλπ.
Το κείμενό σας όμως δεν είναι τέτοιου είδους. Είναι ένα κείμενο γραμμένο με ειλικρινές ενδιαφέρον, στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση του συγγραφέα να κατανοήσει το πρόβλημα, έστω και θίγοντας μόνο ελάχιστες πλευρές του. Είμαι πεπεισμένος αγαπητέ π. Θωμά πως αν οι μεγάλες κεφαλές είχαν την καλή προαίρεση που φαίνεται πως έχετε εσείς δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να εκλείψει αυτός ο διχασμός.
Διαβάζοντας λέξη προς λέξη τα γραφόμενά σας θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις στην αγάπη σας:
1. Μιλάτε για ένα αρνητικό βίωμά σας σε σχέση με τη συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων που γεννήθηκαν με το νέο και έπειτα ακολούθησαν το παλαιό και έγιναν "σταυροφόροι της Πίστεως" όπως γράφετε χαρακτηριστικά για να τονίσετε προφανώς τον φανατισμό τους. Σας δίνω δίκαιο, εν μέρει όμως. Και εξηγούμαι. Στο χωριό μας οι μισοί είμαστε παλαιοημερολογίτες πάππου προς πάππον, δεν αλλάξαμε ποτέ δηλαδή. Πάντοτε όμως είχαμε αγαθές σχέσεις με τους υπολοίπους συγχωριανούς μας και πάντοτε ελπίζαμε ότι κάποια στιγμή θα λυθεί το ημερολογιακό ζήτημα και θα εκλείψει ο διχασμός. Φανατισμούς και ακρότητες δεν είχαμε (αν και αφήναμε γένια ή μουστάκια!), σε κανέναν δεν κλειδώσαμε την εκκλησία. Αντιθέτως η εκκλησία μας χτίστηκε με τα χίλια ζόρια και οι ιερείς μας περάσαν αμέτρητα δικαστήρια. Τα Μυστήριά μας τελούνταν με άκρα μυστικότητα. Οι παππούδες μας παντρευόντουσαν σε σπίτια τη νύχτα κρυφά και επειδή δεν αναγνώριζε η Πολιτεία τότε τους γάμους μας, οι γιαγιάδες μας έμεναν στο σπίτι με χαρτί συμβολαιογράφου ως υπηρέτριες... Αλλά και στα άλλα μέρη της Ελλάδος οι παλαιοημερολογίτες διώχθηκαν και κακοπάθησαν. Ιερείς ξυρίστηκαν και αποσχηματίστηκαν στα υπόγεια Μητροπόλεων, αρκετοί φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν, μια γυναίκα στη Μάνδρα Αττικής η Αικατερίνη Ρούττη δολοφονήθηκε, εκκλησίες βανδαλίστηκαν, μάλιστα ένας δεσπότης του νέου (ο Θεός να τον συγχωρέσει, δεν γράφω το όνομά του δημόσια) εισέβαλε στο ιερό και έχυσε κάτω το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας από το Άγιο Ποτήριο και το ποδοπάτησε. Και άλλα πολλά έγιναν, που όχι μόνο στερέωσαν στην πίστη τους παλαιοημερολογίτες, αλλά δυστυχώς και φανάτισαν και ορισμένους εκ των απλοϊκότερων εξ αυτών. Έχετε όμως δίκαιο στο ότι πολλοί που προέρχονται από το νέο, γυρνώντας στο παλαιό έγιναν πιο ακραίοι. Αυτό είναι λυπηρό και δεν συμφωνούμε. Πιστεύω όμως πως γίνεται γιατί προσπαθούν να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους ότι είναι ΠΙΟ ορθόδοξοι, είναι δηλαδή ζήτημα καθαρά προσωπικής αδυναμίας. Επομένως, δεν πρέπει για τις προσωπικές αυτές αδυναμίες και μη ορθές συμπεριφορές των αδελφών μας να υποδεικνύουμε ως υπαίτια την απόφαση να ακολουθήσουν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά το πρόβλημα στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτή θα πρέπει να διορθωθεί με αληθινή εν Χριστώ ζωή. Τέτοιες συμπεριφοράς βρίσκουμε και στο νέο ημερολόγιο. Δεν πρέπει όμως να γενικεύουμε. Φανταστείτε επειδή υπάρχουν κάποιοι ομοφυλόφιλοι ιερείς στο νέο ημερολόγιο να λέγαμε "οι νεοημερολογίτες ιερείς είναι ομοφυλόφιλοι". Πολύ άδικο! Έτσι και επειδή υπάρχουν κάποιοι αδελφοί ακραίοι και με χωρίς επίγνωση ζήλο στο παλαιό ημερολόγιο, δεν μπορούμε να πούμε "οι παλαιοημερολογίτες το παίζουν σταυροφόροι της Πίστεως και είναι ταλιμπάν".
2. Στο χώρο του παλαιού ημερολογίου υπάρχει όντως διχασμός για πολλούς λόγους. Υπάρχουν Σύνοδοι και ψευδοσύνοδοι, κληρικοί με έγκυρη χειροτονία και αυτοχειροτόνητοι, αρχιερείς με Αποστολική Διαδοχή και ψευδεπίσκοποι καθηρημένοι κυρίως από το νέο για ηθικά θέματα (διότι η καθαίρεση για ζητήματα πίστεως δεν έχει καμία ισχύ κατά το εκκλησιαστικό δίκαιο). Όντως αυτό είναι το μεγάλο μειονέκτημα των παλαιοημερολογιτών, αλλά και το μεγαλύτερο όπλο όσων τους πολεμούν. Για σκεφτείτε όμως. Ας υποθέσουμε ότι μιλούσατε σε κάποιον γνωστό σας αλλόθρησκο για τον Κύριό μας και για την πίστη μας τον χριστιανισμό και σας έλεγε: "δεν μπορώ να πιστέψω πως έχετε την Αλήθεια, επειδή είστε διασπασμένοι σε παρατάξεις: ορθοδόξοι, παπικοί, προτεστάντες, μονοφυσίτες, ιεχωβάδες κλπ". Μα δεν θα του λέγατε τότε ότι η Αλήθεια δεν κομματιάζεται! Έτσι ακριβώς και με τα παλαιοημερολογίτικά σχίσματα. Αυτά είναι αποτέλεσμα είτε διαφωνίας σε εκκλησιολογικά θέματα (πχ το 1937 έγινε η πρώτη διάσπαση σε δύο μερίδες με τη μεν πρώτη (τη λεγόμενη του Ματθαίου) να πρεσβεύει ότι οι νεοημερολογίτες είναι εκτός Εκκλησίας και αιρετικοί) και την δεύτερη (υπό τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη) να θεωρεί ότι ο αγώνας των παλαιοημερολογιτών είναι αγώνας εντός της Εκκλησίας και για την Εκκλησία, ενώ οι νεοημερολογίτες είναι υπόδικοι σε Αυτήν για την αυθαίρετη ημερολογιακή αλλαγή), είτε θέματα άλλης φύσεως, ακόμη και θέματα εξουσίας. Σίγουρα λοιπόν την Αλήθεια δεν την υπηρετούν και οι πέντε, δέκα, δώδεκα, όσες θέλετε σύνοδοι του παλαιού, αλλά μία, δύο, τρεις ή ίσως και καμία εξ αυτών, αλλά απλοί κληρικοί και πιστοί μη ανήκοντες σε κάποια σύνοδο ή κοινωνούντες εξ ανάγκης με αυτές ελλείψει ορθοφρονούσης σε θέματα πίστεως κανονικής εκκλησιαστικής αρχής! Είμαι σίγουρος ότι αυτός που θα ζητήσει από τον Κύριό μας την Αλήθεια, όχι μόνο θα την βρει, αλλά και θα αξιωθεί να την υπηρετήσει θεοφιλώς.
Επίσης για τους καθηρημένους και αυτοχειροτόνητους δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν η Πολιτεία επιτέλους σταμάτησε τις διώξεις εναντίον μας, από αυτό επωφελήθηκαν και όλα εκείνα τα κακά στοιχεία, τα οποία προέβαλαν τον παλαιοημερολογιτισμό ως ασπίδα στα άνομα σχέδιά τους. Τελικά ίσως οι διωγμοί, μας κρατούσαν τουλάχιστον αμόλυντους...
3. Δυστυχώς δεν αποτελεί σημαία των παρατάξεων η προσπάθεια για ένωση των ορθοδόξων με τους ετεροδόξους. Αποτελεί μια ζοφερή πραγματικότητα, μια αίρεση με το όνομα "Οικουμενισμός", κατεγνωσμένη από πατέρες και θεολόγους όχι μόνο παλαιοημερολογίτες, αλλά και νεοημερολογίτες (π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Αυγουστίνος Καντιώτης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Θεόδωρος Ζήσης, Δημήτριος Τσελεγγίδης κ.α.). Ο καταστατικός χάρτης του Οικουμενισμού, η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920 ως πρώτο βήμα μεταξύ της μελλοντικής ενώσεως των εκκλησιών θέτει την αλλαγή του ημερολογίου. Γι' αυτό και αντιμετωπίζουμε το ημερολογιακό ως μέρος του γενικού νεωτεριστικού προγράμματος που θα καταλήξει στην ένωση με τους αιρετικούς (εκτός βέβαια αν μας λυπηθεί ο Θεός και στείλει ένα νέο κατακτητή όπως έκανε το 1453 με τους μωαμεθανούς, αν δεν μετανοήσουμε βεβαίως).
4. Παρόλες τις επιμέρους διαφωνίες μου, οι δύο τελευταίες παράγραφοι δείχνουν ξεκάθαρα τον ποιόν σας ως ανθρώπου (σοβαρότητα, ταπείνωση και ειλικρινές ενδιαφέρον) και πιστεύω ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αληθινό διάλογο αληθείας και να ωφελήσουν ο καθένας από το πόστο που βρίσκεται.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία των σκέψεων μου και σας εύχομαι υγεία και κάθε αγαθό παρά του Κυρίου μας!
Ο αείμνηστος κυρός Αμβρόσιος Ελευθερουπόλεως, τον οποίο εκτιμούμε ιδιαιτέρως, να εύχεται για σας!
Νικόλαος Μάννης
δάσκαλος
Απάντηση του π. Θωμά Ανδρέου , προς τον κ. Νικόλαο Μάννη - Διδάσκαλον.
Αξιότιμε κ. Μάννη.
Ο γράφων, αναφέρθηκε σε ''προσήλυτους'' δηλαδή σε εκείνους, που έγιναν ξαφνικά Παλαιοημερολογίτες ,κάτι που πολλές φορές υποκρύπτει μιαν επιπολαιότητα, η οποίαν καθοδηγείται από τον φανατισμό και όχι από την αληθινή Εκκλησιαστική συνείδηση, με την οποίαν έζησαν οι Χριστιανοί αδελφοί μας που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Παλαιό ημερολόγιο. Η περίπτωση στην οποίαν αναφέρθηκα στο κείμενο μου, μάλλον δεν σας είναι γνωστή, έχει να κάνει με ανθρώπους που ενώ ήταν στο νέο ημερολόγιο, με τον τρόπο που ήταν τέλος πάντων, ξαφνικά, ''γύρισαν'' με το παλαιό και είχαν την απαίτηση να πάρουν μαζί τους ένα παρεκκλήσιο που κτίσθηκε με χρήματα των κατοίκων της περιοχής οι οποίοι, στο σύνολο τους ακολουθούν το νέο και εν πάσι περιπτώσει είχαν την επιθυμία να εορτάζουν την Αγία που τιμά ο Ναός όπως ήξεραν τόσα χρόνια και όχι 13 ημέρες μετά την εορτή. Και όμως! Προπηλακιστήκαμε σαν να είμασταν εχθροί της Πίστεως, υβρισθήκαμε και τέλος εμποδισθήκαμε να επιτελέσουμε το κοινό μας χρέος προς την Αγία, δηλαδή να την εορτάσουμε.
Οι ''προσήλυτοι'' γνήσιοι; Ορθόδοξοι, έβαλαν μπροστά στην πόρτα του Ναού ένα αυτοκίνητο και κατέβασαν την καμπάνα ώστε να μην μπορούμε να εκτελέσουμε το καθήκον μας, έτσι ακριβώς όπως κάνουν σήμερα οι επίγονοι του Εμβέρ Χότζα στους Ορθοδόξους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, έως ότου με ανάγκασαν να παρέμβω δυναμικά, ως ποιμένας που οφείλει να επαγρυπνεί για τον λαό που ο Θεός τον αξίωσε να ποιμαίνει πέραν την δεκαετίας, ώστε να επαναφέρω την διασαλευθείσα τάξη στην Ενορία. Πριν όμως εξαναγκαστώ να παρέμβω, είχα προτείνει δημοσίως, όπως κάνω και τώρα, να αφήσουν να λειτουργήσει ο Ναός την εορτή στο Νέο ημερολόγιο όπως γινόταν τόσα χρόνια επί ημερών του προκατόχου μου και δεκατρείς ημέρες μετά να εορτάσουν την Αγία με το Παλαιό ημερολόγιο και μάλιστα ήμουν διατεθειμένος να παρευρεθώ μεταξύ των πιστών ο ίδιος, ώστε να αποδείξω πως οι Άγιοι της Πίστεως μας, δεν μετρούν μέρες, αλλά αιωνιότητα...Ερωτώ αγαπητέ μου: είναι αλήθεια πως στην Μεσορόπη τα Παρεκκλήσια εορτάζουν και με το Νέο αλλά και με το Παλαιό ημερολόγιο; Οι κάτοικοι της Μεσορόπης που γεννήθηκαν μέσα στο παλαιό ημερολόγιο είναι λιγότερο Χριστιανοί από τους '' προσήλυτους'' που ξαφνικά έγιναν Σταυροφόροι της Πίστεως χωρίς να γνωρίζουν καλά, καλά το Σύμβολο της Πίστεως; Πριν όμως συνεχίσω, θα ήθελα αγαπητέ αδελφέ να σας ρωτήσω ξανά: Εσείς, με την ευγένεια και το Χριστιανικό ήθος που σας διακρίνει, μέσα από το μήνυμα σας, θα συμπεριφερόσασταν με τον τρόπο αυτό; Ασφαλώς όχι, διότι αν ήταν έτσι δεν θα επικοινωνούσατε ευγενώς και με αγάπη μαζί μου.
Στο κείμενο μου για το ζήτημα, αναφέρομαι στις διώξεις που υπέστησαν οι Παλαιοημερολογίτες και μάλιστα τονίζω πως οι διώξεις αυτές συσπείρωσαν τους εναπομείναντες και στην περίπτωση τους επαληθεύθηκε πως ότι διώκεις αυξάνει και ενδυναμώνεται. Και ασφαλώς, οι κινήσεις των ιθυνόντων την εποχή εκείνη και λανθασμένες ήταν αλλά και μακράν της Χριστιανικής αντιλήψεως και του πνεύματος του Ευαγγελίου. Μάλιστα, στο παρελθόν διάβασα για την περίπτωση στην οποίαν αναφέρεσθε η οποία το μόνο που δείχνει, είναι η ασέβεια του πρωταγωνιστού μπροστά στον Θεό! Εκείνος θα τον κρίνει... Για την περίπτωση της γυναίκας στην Μάνδρα Αττικής, δεν έχω κάτι υπόψη μου και για αυτό δεν μπορώ να μιλήσω. Όμως ξανά ερωτώ: Πως είναι δυνατόν μέσα στην περίοδο των διώξεων να είναι ενιαίο το παλαιό ημερολόγιο και σήμερα που απολαμβάνουν πλήρους ελευθερίας να έχουν 12 ( δώδεκα!!! ) Συνόδους που η μια δεν έχει καμία επαφή με την άλλη αλλά και που περιέργως η μία Σύνοδος προέρχεται από την άλλη, μιας και αφού χειροτονηθούν ''Αρχιερείς'' μετά δημιουργούν μια δική τους σύνοδο στην οποίαν γίνονται πρόεδροι; Αν κάνω λάθος να με διαψεύσετε παρακαλώ!
Σε καμία περίπτωση δεν θα υποστήριζα πως η νοσηρά αυτή συμπεριφορά των '' προσήλυτων '' και επιμένω να τους αποκαλώ έτσι γιατί δεν έχουν επίγνωση της Πίστεως, δεν θα μπορούσα ποτέ λοιπόν να πω, πως οφείλεται στην απόφαση τους να ακολουθήσουν το Παλαιό ημερολόγιο. Όμως τι να απαντήσεις όταν σου λένε πως έχεις κοινωνία με τον Πάπα- έτσι μου είπαν- την στιγμή που μέχρι σήμερα δεν κατάφερα να επισκεφθώ όχι το Βατικανό αλλά ούτε την Ρώμη! Τι μπορείς να πεις σε τέτοια επιχειρήματα, που αποτελούν μιαν αναμασώμενη καραμέλα που κάπως, κάπου, κάποτε την άκουσαν και ήρθαν να μου την πουν... Νομίζω πως η δική μου άποψη στο ζήτημα αυτό (δηλαδή της περίφημης ενώσεως) γίνεται αντιληπτή από τον αναγνώστη του κειμένου και για τον λόγο αυτό συνεχίζω παρακάτω. Όμως, αγαπητέ αδελφέ, η δική μου γνώμη δεν έχει καμία σημασία! Διότι πάνω από την γνώμη μου είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Αλλοίμονο λοιπόν στον Παπά, που γίνεται Πάπας.....
Ασφαλώς και θα είναι άδικο να υποθέσετε πως όλοι οι ομοφυλόφιλοι Κληρικοί,- όπως γράφετε- είναι στο Νέο ημερολόγιο. Θα είναι άδικο, και τούτο διότι όσοι καθαιρούνται από το Νέο ημερολόγιο για κανονικά παραπτώματα όπως αυτό που γράφετε , κάποιοι εξ' αυτών καθηρημένοι, στην συνέχεια πηγαίνουν στο Παλαιό και λειτουργούν κανονικά. Μακάρι αδελφέ μου, την Εκκλησία να την υπηρετούσαν Άγγελοι! Και μακάρι, οι άνθρωποι μέσα από την μετάνοια να γίνονται άγγελοι! Πάραυτα όμως, γνωρίζετε καλώς, ότι καμία απάδουσα με τον πνεύμα του Ευαγγελίου συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή. Είτε αυτή συμβαίνει με το Νέο, είτε με το Παλαιό ημερολόγιο. Κατά τον τρόπο αυτόν, ασφαλώς και δεν μπορώ να γενικεύσω και έτσι συνεχίζω και πάλι παρακάτω.
Πράγματι αδελφέ, το μεγάλο ζήτημα του παλαιού ημερολογίου, είναι ο διχασμός! Έγραψα στο κείμενο που έγινε αφορμή για τούτες τις σκέψεις, πως δεν μπορώ να αμφισβητήσω την Θεία Χάρη όπου υπάρχει. Και επιμένω σε αυτό. Συμφωνώ μαζί σας απόλυτα στο τι δημιούργησε αυτός ο διχασμός και αντιλαμβάνομαι και την πικρία σας στο θέμα αυτό, απόδειξη της αληθινής σας αγάπης στην Αγία Πίστη μας. Αλλά επιτρέψατε μου παρακαλώ να διαφωνήσω σε κάτι. Μου γράφετε ότι, πιθανόν και καμία σύνοδος να μην διεκδικεί την αλήθεια- καταλαβαίνω πως είναι σχήμα λόγου- την οποίαν όμως όπως λέτε, αλήθεια υπηρετούν, '' εξ ανάγκης κληρικοί και πιστοί μη ανήκοντες σε κάποια σύνοδο ελλείψει ορθοφρονούσης σε θέματα πίστεως κανονικής εκκλησιαστικής αρχής! '' Όχι αδελφέ μου! Σε αυτό θα διαφωνήσω ,διότι η πιστεύουμε στην Χάρη του Θεού ή όχι ! Δηλαδή, να ακυρώσουμε την Ιεροσύνη ώστε να ακολουθήσουμε την αλήθεια; Και τι εστίν αλήθεια , στην περίπτωση αυτή; Πως μπορεί να υπάρχει Εκκλησία με έναν η με δύο; Αδελφέ μου, όχι! Αυτό είναι το θέμα στις πολλές παρατάξεις του παλαιού! Δεν συμφωνώ, προχωρώ με κάτι νέο που εφ' όσον δεν υπάρχει θα το κάνω εγώ! Μα πως μπορεί να υπάρξει έτσι Εκκλησία; Είμαι σίγουρος ασφαλώς, πως αυτά τα επιχειρήματα είναι υποθετικά από πλευράς σας, μιας και ο τρόπος γραφής σας, δείχνει άνθρωπο που δεν δηλώνει απλά παλαιοημερολογίτης, αλλά με βιωματικό τρόπο, προασπίζεται με πολύ αγάπη τα πιστεύω του! Και πιστέψτε με, χαίρομαι πολύ για αυτό!
Ο Οικουμενισμός, είναι μια έννοια αντίστοιχη με αυτή της παγκοσμιοποιήσεως. Πάραυτα, έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Μητέρα Εκκλησία! Δεν νομίζω πως για να μην γίνει η ένωση χρειάζεται να επαναληφθούν τα γεγονότα του 1453, όπως γράφετε. Αρκεί, πως κανείς συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός, είτε Κληρικός είτε λαϊκός, είτε παλαιοημερολογίτης ή νεοημερολογίτης, είτε Πρεσβύτερος, είτε Πατριάρχης, θα μπορούσε να απεμπολήσει τα δίκαια της Πίστεως! Ίσως, διαφωνήσετε με αυτό, αλλά επειδή, παρακολουθώ, διαβάζω, αντιλαμβάνομαι ,ακούω, βλέπω και τυγχάνει να έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, δεν ξέρω πως μπορείς να απεμπολήσεις τα δίκαια της πίστεως , όταν σε μια αμιγώς πλέον Ισλαμική χώρα, καταφέρνεις τελικά να λειτουργήσεις Ορθόδοξα, σε εκκλησιές και μοναστήρια που για χρόνια βρίσκονταν στο καθεστώς που ζει το Πατριαρχείο, αιώνες τώρα.... Έπειτα, είναι εύκολο, από την ασφάλεια, της δικής μας ελευθερίας, να θεωρούμε τα πράγματα διαφορετικά απ' ότι -ίσως- αν ζούσαμε και εμείς, εκεί που ζει το Φανάρι. Μάλιστα, θα είχα την απορία να δω όλους αυτούς τους ΄' προσήλυτους ομολογητές '' αν με το ίδιο ομολογιακό σθένος θα μπορούσαν να επιβιώσουν, στην γείτονα χώρα... Είπαμε όμως, ευλογητός ο Θεός, γιατί ζούμε στην Ελεύθερη Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν έχω το δικαίωμα να διαφωνήσω σε κάτι. Όχι! Δεν έχω το δικαίωμα, γιατί δεν είναι ιδιοκτησία μου η Εκκλησία, να υψώσω το φλάμπουρο της επανάστασης και με μια μαύρη σημαία, να διεκδικήσω αυτό για το οποίον μέμφομαι τον Πάπα: Το αλάθητον! Κάτι δηλαδή που δείχνει να έχει αποποιηθεί ο Ποντίφηξ, να το οικοιοποιηθούμε εμείς;
Τέλος, αγαπητέ μου αδελφέ, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμώς για το ότι, είχατε την ευγενή καλοσύνη να μου επισημάνετε τις απόψεις σας. Θεωρώ μεγάλη χαρά μου την ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί σας. Νομίζω πως το πρόβλημα, δεν είναι στο ημερολόγιο, αλλά στους ανθρώπους. Εάν πάω στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στην Ρωσία, στις Εκκλησίες των Βαλκανίων γενικότερα, με το Παλαιό ημερολόγιο θα λειτουργήσω. Επίσης όλοι αυτοί ,των οποίων τις Εκκλησίες προανέφερα, εάν έρθουν στην Ελλάδα, θα λειτουργήσουν με το Νέο. Αυτό, θα πει κοινωνία! Ρωτώ όμως και πάλι: Εάν οι εν Ελλάδι Παλαιοημερολογίτες πάνε στα Ιεροσόλυμα θα τους αφήσουν οι Κληρικοί του αρχαίου Τάγματος των Σπουδαίων, οι Αγιοταφίτες να λειτουργήσουν, αν ασφαλώς τους πουν την αλήθεια πως ανήκουν σε κάποια από τις πολλές παρατάξεις του Παλαιού ημερολογίου; Νομίζω πως όχι! Το κείμενο μου, αυτό ήθελε να αναδείξει, όχι το Παλαιό ημερολόγιο που προϋπήρχε του Νέου, αλλά τις αντιλήψεις των ανθρώπων που καλύπτονται πίσω από αυτό!
Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ.
Σέβομαι απόλυτα, όλους όσους, προασπίζονται κάτι που γνωρίζουν - όπως εσείς- και όχι εκείνους που νομίζουν πως γνωρίζουν, αλλά τελικά δεν ξέρουν τίποτα! Δεχθείτε παρακαλώ τις εόρτιες ευχές μου για την Εορτή των Χριστουγέννων που εορτάζετε καθώς και την ευχή, σε κάποια στιγμή, το παλαιό ημερολόγιο να συσπειρωθεί , με Κληρικούς έχοντες ανόθευτη Αποστολική διαδοχή και κανονική Ιεροσύνη, δεν πειράζει αν σμικρυνθεί , κρατώντας γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς που θα είναι έτοιμοι μαζί με τους Νεοημερολογίτες αδελφούς τους, να προασπιστούν Πίστη και Πατρίδα όπου χρειασθεί και από κοινού, να απομονώσουν ,απορρίψουν και απαγορεύσουν την οικειοποίηση του παλαιού ημερολογίου, από πάσης φύσεως αγύρτες, χριστέμπορους και θεομπαίχτες πλανεμένους, που θέλουν να αγυρτεύουν στο όνομα του Χριστού, λύκους βαρεῖς, μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου, οι οποίοι κρυπτόμενοι πίσω από τη καλύπτρα του Παλαιού ημερολογίου, ευτελίζουν αγώνες και θυσίες που οι δικοί σας πρόγονοι, με αληθινή και όχι επίπλαστη πίστη προασπίστηκαν !
Και πάλι σας ευχαριστώ για την τιμή ,αυτής της επικοινωνίας !
π. Θωμάς Ανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου