Ακόμα ένας Μεγάλος, τιμάται από την Εκκλησία του Χριστού, σήμερα δεκαεπτά περίπου αιώνες μετά την κοίμηση του! Δεν χάθηκε στην συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Ο Μέγας Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ζει, μέσα από τα απαράμιλλα Θεολογικά- Δογματικά έργα του, μέσα από τα οποία ο βαθύνους Ιεράρχης, σμίλευσε την Δογματική Θεολογία. Γεννήθηκε στα τέλη του τρίτου αιώνος περίπου το 298 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια των γραμμάτων και των τεχνών, την Αλεξάνδρεια η οποία εκοσμείτο με ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, τον τηλαυγή Φάρο, την Αλεξάνδρεια την οποίαν δημιούργησε ο Μέγας Στρατηλάτης Αλέξανδρος ο Μακεδόνας.
Σε αυτή την ιστορική πόλη, το σημαντικό εμπορικό και πολιτισμικό κέντρο, κατά τα έτη της ακμής της, στην οποίαν υπήρχε η περιώνυμος βιβλιοθήκη της εντός της οποίας, φυλασσόταν θησαυρός γνώσεων και επιστημών. Σε αυτό το κέντρο του Πολιτισμού, γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Αθανάσιος από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι και ενέσπειραν στην παιδική ψυχή του τον σπόρο της αιώνιας Αλήθειας του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Από της παιδικής του ακόμη ηλικίας έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία, σε βαθμό ώστε να βαπτίσει έναν συνομήλικο του, βάπτισμα το οποίον επικύρωσε η Εκκλησία στο πρόσωπο του τότε Πατριάρχου Αλεξανδρείας ο οποίος συνέβη να παρακολουθεί αθέατος την λειτουργική πράξη των μικρών παιδιών. Ο ίδιος Πατριάρχης, ο Αλέξανδρος, θα χειροτονούσε στην συνέχεια τον Αθανάσιο στον βαθμό του Διακόνου και του Πρεσβυτέρου και μάλιστα, ο Αθανάσιος παρέστει στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας η οποία μεταξύ άλλων κλήθηκε να καταδικάσει την αίρεση του Αρείου προασπιζόμενη το δόγμα της Εκκλησίας σχετικά με την Θεανδρική υπόσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αίρεση η οποία φθάνει μέχρι σήμερα στην εποχή μας ελάχιστα τροποποιημένη, από τους επιγόνους του Αρείου, τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά!
Ο Μέγας Αθανάσιος, αγωνίζεται προασπιζόμενος την Εκκλησία. Και λίγο αργότερα, μετά την κοίμηση του ευεργέτου του Πατριάρχου Αλεξάνδρου, ο Αθανάσιος, προτείνετε με την σύμφωνη γνώμη κλήρου και λαού και τελικώς εκλέγετε Πατριάρχης της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. Ανήλθε στον Επισκοπικό θρόνο, σε ηλικία 33 ετών και σύντομα κατέστη στις συνειδήσεις των Χριστιανών όχι μόνον ο Πατέρας της Εκκλησίας, αλλά και ο προστάτης των πενομένων , ο υπερασπιστής των αδικουμένων ο γνήσιος φορεύς της Αγιοπνευματικής Χάριτος που δεν δίστασε να δώσει ακόμα και την ζωή του για την Εκκλησία και τον άνθρωπο!
Όμως, φθονήθηκε από τους αδελφούς του. Ο φθόνος! Αυτό το σαράκι που κατατρώγει την ψυχή του ανθρώπου και τον καθιστά αναπολόγητο στα μάτια του Θεού. Γιατί τον φθόνο, δεν αργεί να τον διαδεχθεί η συκοφαντία ,αλλά είναι γνωστόν ότι, το δάκρυ του ,συκοφαντουμένου δεν αργεί να βρει το δρόμο του ώστε αργά η γρήγορα να επιστρέψει στον συκοφάντη... Από τα 46 χρόνια της Αρχιερατείας του, τα 17 τα έζησε στη εξορία! Όχι μιαν αλλά πέντε φορές, εξορίστηκε να επανήλθε στον θρόνο του, ο άνθρωπος του Θεού, βασανιζόμενος από την φωτιά της συκοφαντίας που σπέρνει τον όλεθρο όπου αυτή πέσει.
Ο άνθρωπος του Θεού, δεν σταματά να ελπίζει! Εάν υπερασπιστής μόνος τον εαυτό σου, έναντι όσων σε συκοφαντούν, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο, με αυτό που συμβαίνει όταν υπερασπιστής της ζωής σου, γίνει ο ίδιος ο Θεός! Και ο Μέγας Αθανάσιος, δεν έπαυσε ποτέ να ελπίζει σε αυτήν την Θεία Προάσπιση η οποία τελικώς τον δικαίωσε , έτσι ώστε μετά από τόσους αιώνες, η σεβασμία μορφή Του, να συνεχίζει να εμπνέει, όλους όσους, αναζητούν τα ρείθρα της αληθείας μέσα από τα ανεπανάληπτα Θεολογικά έργα Του.
Δικαίως χαρακτηρίστηκε ως '' ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιώτερος των ηρώων '' . Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σε εγκωμιαστικό του λόγο για Εκείνον, τον ταυτίζει με την ιδίαν την αρετήν. Λέγει λοιπόν, « Αθανάσιον επαινών αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι». (Επαινώντας τον Αθανάσιον θα επαινέσω την αρετήν. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι εις αυτόν επαινώ την αρετήν). (Γρηγ. του Θεολόγου Λόγος Κ.Α.' Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμος 59, σελ. 148).
Κοιμήθηκε ειρηνικά την 21 Μαΐου 373. Οι απαράμιλλοι αγώνες του, υπέρ της Αμωμήτου Πίστεώς μας γίνονται παράδειγμα για όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Σε μια εποχή χωρίς εμφανείς διωγμούς, η έκφραση της πίστεως αποτελεί αρετή, σε έναν κόσμο οπού ψεύτικες ιδεολογίες κυριαρχούν , τυφλώνοντας τους ανθρώπους, οδηγώντας τους σε δρόμους όπου η αγάπη επικρατεί με την μορφή ενός στείρου συναισθηματισμού αντί της βιωματικής εμπειρίας την οποίαν διδάσκει ο Λόγος του Θεού. Σε τέτοιες εποχές, μορφές όπως ο Μέγας Αθανάσιος, μας δείχνουν μιαν πορεία στο ένα άκρο της οποίας είναι ο άνθρωπος και στο άλλο ο ίδιος ο Θεός! Πορεία προς την αθανασία, πορεία προς την αιωνιότητα...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου