"Περί της υπάρξεως του Θεού. Επιχειρήματα κατά των αθέων"

         

Είναι αλήθεια, πως η ανακοίνωση του συγκεκριμένου θέματος αρχικά με εξέπληξε. Στην συνέχεια όμως την αρχική έκπληξη, επακολούθησε ο προβληματισμός. Η γενικότερη έννοια της υπάρξεως του Θεού, αποτελεί ζήτημα εσωτερικής πίστεως και εξωτερικής βιωτής.Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ της υπάρξεως του Θεού; Πώς μπορείς να μιλήσεις σε ένα μικρό χρονικό διάστημα περί του αχρόνου Θεού και μάλιστα επιχειρηματολογώντας έναντι ενός αθέου του οποίου η ζωή συνίσταται στο γεγονός πως δεν υπάρχει τίποτε πάνω από αυτόν;

Αυτά απετέλεσαν τους αρχικούς προβληματισμούς, ωστόσο η ενασχόληση με το θέμα αυτό, με έκανε για μία ακόμα φορά να αντιληφθώ πως ο Επίσκοπος μας , με τον δικό του αυτό τρόπο δημιουργεί όχι μόνον τις προϋποθέσεις επιμορφώσεως των κληρικών- ακροατών[1], αλλά και μιας ενδελεχούς έρευνας των εισηγητών οι οποίοι με την σειρά μας οφείλουμε στην ευρηματικότητα της θεματολογίας του ,τις εισηγήσεις αυτές. Τον ευχαριστώ λοιπόν θερμά και για αυτήν την ευκαιρία που μου δίνει και αφού ζητήσω την προσοχή σας , αλλά και την επιείκεια σας , θα ξεκινήσω ελπίζοντας πως στο τέλος αφ΄ενός μεν δεν θα έχω κουράσει το ακροατήριο και αφ΄ εταίρου πως τα επιχειρήματα που θα παραθέσω θα είναι εύληπτα και θα μπορούσαν ίσως να πείσουν κάποιον που αρνείται να δεχθεί  την ύπαρξη του Θεού. Για να γίνει όμως αυτό, θα ήθελα στον χρόνο που έχω  να σας ζητήσω, χωρίς αυτό να φανεί αγενές η προσβλητικό από πλευράς μου, να βρεθείτε εικονικά – Θεός φυλάξει  ποτέ στην πραγματικότητα - στην θέση ενός αθέου που δεν μπορεί να δεχθεί πως υπάρχει Θεός. Ίσως με τον τρόπο αυτό γίνει το θέμα ακόμα ποιο ενδιαφέρον απ’ ότι ήδη είναι.

Θα ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξ΄ αρχής, πως η ύπαρξη του Θεού είναι ζήτημα πίστεως. «Πίστις ἐστίν, ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων»[2]. Δεν μπορείς να δεχθείς την ύπαρξη του Θεού χωρίς Πίστη. Ασφαλώς ο Χριστός μας, μακαρίζει εκείνους που χωρίς να δουν πιστεύουν [3], αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με όσους αρνούνται πεισματικά να πιστέψουν στο Θεό, αλλά με εκείνους που έχουν μεν την καλή προαίρεση , αλλά δυσκολεύονται να πιστέψουν. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας μεταφέρει ακριβώς αυτή την απόδειξη πως ο Θεός στο ένα βήμα της αναζήτησης του ανθρώπου προς Εκείνον , κάνει δέκα βήματα ο Ίδιος για να πλησιάσει τον άνθρωπο που τον αναζητά. Στην περίπτωση του δυστυχούς εκείνου πατέρα ο οποίος πονά για το παιδί του και αποζητά την βοήθεια του Χριστού, ο Χριστός τον ρωτά αν πιστεύει και εκείνος μετά δακρύων απαντά: ‘’πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ [4]‘’.  Μπορεί να κλονίζεται η πίστη μου, αλλά θέλω να πιστέψω. Βοήθησε με λοιπόν , στις στιγμές της απιστίας μου. Δεν μπορώ να δω με τα μάτια μου τον Θεό, μου μιλούν τα έργα Του για Εκείνον ! Η πίστη είναι εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου που τον καθιστά  μοναδικό και ξεχωριστό στο σύνολο της Δημιουργίας . Εύστοχα λοιπόν , ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην ομιλία του ‘’Εις τας Πράξεις’’ σημειώνει πως ‘’ επειδή αυτά που χαρίζει ο Θεός , ξεπερνούν κάθε λογική , κατά φυσικό λόγο έχουμε ανάγκη της πίστεως’’[5]

Ο άνθρωπος εκ φύσεως έχει ανάγκη να πιστεύει σε μια ‘’ανωτέρα δύναμη ‘’ όπως χαρακτηριστικά ακούμε να λένε στην εποχή μας , μια εποχή αρνήσεως και αμφισβητήσεως , ωστόσο, από αρχαιοτάτων χρόνων ο άνθρωπος μετείχε της Θεϊκής παρουσίας μέσα από μία εσωτερική αναζήτηση , αλλά και μια εξωτερική θρησκευτικότητα. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φώς επανειλημμένως αποδείξεις θρησκευτικότητος αρχέγονων πολιτισμών . Λαοί που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη της θρησκευτικότητος τους που με επιτυχία απεκάλυψε  η επιστήμη της αρχαιολογίας. Στην αρχαία Ελλάδα, την χώρα του στοχασμού και της φιλοσοφίας , ο άπιστος η ακόμα χειρότερα άθρησκος άνθρωπος, καθίστατο επικίνδυνος για την ανθρώπινη  κοινωνία, απορριπτέος , απόβλητος και ανεπιθύμητος.

Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, η μαρτυρία τού  Πλάτωνος είναι ουσιαστική. Στο βιβλίο Ι΄ των Νόμων, ο φιλόσοφος, για πρώτη φορά στην ιστορία, εστιάζει την προσοχή του στο πρόβλημα. Επιβεβαιώνει τη μαζική ύπαρξη άθεων, αναζητεί τα αίτια αυτής της απιστίας, που τη θεωρεί επικίνδυνη και συνιστά τη λήψη αυστηρών μέτρων για την αντιμετώπιση των άθεων.  Μάλιστα ως πρώτα επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού, αναφέρει πως: ‘’πρώτα- πρώτα, είναι η γη και ο ήλιος και όλα ανεξαιρέτως τα άστρα και το σύμπαν και οι περίοδοι του έτους που είναι τόσο καλά τακτοποιημένες καθώς χωρίζονται σε χρόνια και μήνες αλλά και το γεγονός ότι όλοι και οι Έλληνες και οι βάρβαροι πιστεύουν ότι υπάρχουν Θεοί..’’ [6] Και δεν είναι ο μόνος εκ των αρχαίων φιλοσόφων που υποστηρίζει την ύπαρξη του Θεού μιας και πλειάδα ακόμα φιλοσόφων δεν αποζητούν αλλά αποδέχονται την ύπαρξη του Θεού.[7]

Σε όλους τους αρχέγονους πολιτισμούς , συνυπήρχε η έννοια του Θεϊσμού αλλά και της αθεΐας.  Στην μετά Χριστόν εποχή όμως, η ελευθέρα βούληση του ανθρώπου κατοχυρώνεται από τον ίδιο τον Χριστό μας ο οποίος καλεί όποιον επιθυμεί και θέλει να πιστέψει σε Εκείνον και να  Τον ακολουθήσει.  Ασφαλώς ο καλοπροαίρετος  ερευνητής, βλέπει  πως όπου και να στρέψει τα μάτια του ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως Δημιουργός του Σύμπαντος είναι Εκείνος για τον Οποίον ‘’ οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα’’ .[8] Τα πάντα γύρω μας αυτό ομολογούν. Χρειάζεται όμως ο άνθρωπος να μπορεί να τα δει και για να τα δει πρέπει να το θέλει. Η επιστήμη , προσπαθεί πάντοτε να αποδεικνύει μιας και βασίζεται στην απόδειξη.

Όμως ο Θεός δεν μπορεί να γίνει ορατός μέσα από το επιστημονικό μικροσκόπιο και ασφαλώς ο άνθρωπος τον αμφισβητεί γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο. Γιατί δεν μπορεί να Τον δει. Όμως , ότι δεν βλέπεις , αυτομάτως σημαίνει πως δεν υπάρχει;  Η αντίθετα δεν μπορεί να βλέπουμε πράγματα που δεν υπάρχουν; Η επιστήμη της ψυχολογίας βρίθει πλειάδος τέτοιων παραδειγμάτων. Εδώ λοιπόν, τίθεται η έννοια της Πίστεως η οποία όμως αντιβαίνει σε μια άλλη έννοια , αυτήν της λογικής. Ο λογικός άνθρωπος αρνείται πεισματικά να κάνει αυτό που κάνουν τα άλογα ζώα, να αποδεχθεί δηλαδή πως υπάρχει κάτι ανώτερο από εκείνον.

Υπάρχουν όμως μυστήρια που δεν έχει καταφέρει να επιλύσει. Ο άνθρωπος της υψηλής τεχνολογίας , που περιέπλευσε την θάλασσα που κατάφερε να διεισδύσει στα μυστικά της και να αποκαλύψει άγνωστες ζωές στα βάθη των ωκεανών , ο άνθρωπος που διέρρηξε τα σύννεφα και έφθασε στην σελήνη διερευνώντας με τρόπο θαυμαστό ένα ελάχιστο μέρος του απείρου σύμπαντος, ο άνθρωπος που κατάφερε να επιμηκύνει το προσδόκιμον της ζωής του, δεν κατάφερε όμως να βρει το ελιξίριο της ζωής  ώστε να ζει αιώνια στην γη,  να μην πεθαίνει να μην τρομάζει εμπρός στον άφευκτο θάνατο…  Έτσι λοιπόν , «ἄφρων εἶπεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός»[9]

Τα πάντα μαρτυρούν γύρω μας πως υπάρχει Θεός, εκείνος που μπορεί και κατευθύνει με τέτοιον τρόπο τους ρυθμούς της φύσεως ώστε να υπάρχει μια τέτοια αρμονία που δεν μπορείς να συναντήσεις σε κανένα ανθρώπινο δημιούργημα. Ο άνθρωπος έφτιαξε αυτοκίνητα, τρένα, πλοία και αεροπλάνα . Τα τελειοποίησε όπως μπορούσε. Ωστόσο δεν απέφυγε τα δυστυχήματα. Δεν κατάφερε να εναρμονίσει σε τέτοιο βαθμό τα δημιουργήματα του ώστε να μην συγκρουσθεί το ένα αυτοκίνητο με το άλλο ή το ένα τρένο με το άλλο κοκ. Αιώνες τώρα όμως, το σύμπαν κινείται με εκπληκτική ακρίβεια ολόκληροι πλανήτες μετακινούνται με καταπληκτική ομοιομορφία την οποία ουδέποτε ο άνθρωπος κατάφερε να μιμηθεί.  Προσπάθησε και κατάφερε πολλά , αλλά και μέσα από τις συνεχόμενες αποτυχίες  του θα αντιλαμβάνεται  πως πάνω από εκείνον υπάρχει Εκείνος τα έργα του οποίου μαρτυρούν αυτό που ο άνθρωπος αρνείται . Την ύπαρξη του Θεού !

Γράφει σχετικά ο γοητευτικός στην πένα του , σύγχρονος Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, απαντώντας σε κάποιο ερώτημα που του υπέβαλλε μια δασκάλα , σχετικά με το ποιος μας δίνει την μαρτυρία ότι υπάρχει Θεός : ‘’ Πες μου, ποια ύλη κάτω από τους ουρανούς δεν μαρτυρεί περί Θεού. Σου δίνω εκατό έτη χρόνο, για να ταλαιπωριέσαι με αυτή την μάταιη ταλαιπωρία και να ψάχνεις έστω και ένα μικρό χορταράκι,  το οποίο να μην μαρτυρεί περί του μεγαλειώδους Όντος του Δημιουργού του. Όμως για να σου συντομέψω τούτη την προθεσμία και για να σε βοηθήσω  να βρεις ποιος δεν μαρτυρεί περί του Θεού θα στο αποκαλύψω: μόνο και μόνοι σ’ ολόκληρη την οικουμένη οι διεστραμμένοι άνθρωποι‘’ [10] Αυτό θα ήταν ένα ωραιότατο ερώτημα που θα μπορούσε να υποβάλει αντιστρόφως ένας πιστός ,προς έναν άθεο: Πες μου τι δεν μαρτυρά την ύπαρξη του Θεού…

Πολλές φορές μάλιστα έρχεται η επιστήμη να επιβεβαιώσει μέσα από το δικό της μικροσκόπιο αυτό της έρευνας , γεγονότα που συνέβησαν σε παρελθόντα χρόνο , αιώνες πριν και που περιγράφονται μέσα στα Ιερά Κείμενα της Αγίας Γραφής. Επί παραδείγματι το γεγονός της μεταβάσεως του Ισραήλ μέσω της Ερυθράς θαλάσσης , αποτελούσε για τον διαχρονικό αναγνώστη του Ιερού κειμένου από το βιβλίον της Εξόδου , ζήτημα πίστεως. Η πιστεύεις πως ο Θεόπτης Προφήτης Μωυσής διέρρηξε την θάλασσα με το ραβδί του[11] είτε όχι. Σε μία εκπληκτική επιστημονική μελέτη του ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  Αθανάσιος Δεληκωστόπουλος  υπό τον τίτλον :’’Το θαύμα της διαβάσεως της Ερυθράς Θαλάσσης  και η μινωική έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας’’[12] υποστηρίζει με επιστημονικά τεκμήρια το γεγονός της διαβάσεως της Ερυθράς θαλάσσης οφειλομένης στην έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης η οποία συνέβη το 1390 π.Χ. περίπου και η οποία έγινε αιτία την στιγμήν κατά την οποίαν ο Προφήτης Μωυσής χτύπησε την θάλασσα με το ραβδί του να διαχωρισθούν τα κύματα της θαλάσσης με αποτέλεσμα να περάσει ‘’αβρόχοις ποσί’’ ο λαός του Ισραήλ.  Διερωτώμαι καλόπιστα πάντοτε : πως ο Μωυσής γνώριζε και από ποιόν ,την στιγμή κατά την οποία θα έπρεπε να κτυπήσει με το ραβδί του την θάλασσα ώστε με τον τρόπο αυτό να περάσει ο λαός και στην συνέχεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να επανέλθουν τα κύματα αφού ‘’τήν δέ (σ.σ. θάλασσα) επιστρεπτικῶς, Φαραώ τοῖς ἅρμασι, κροτήσας ἥνωσεν·’’. [13] Αξίζει κανείς να διαβάσει αυτήν την δημοσιευμένη στο Αντιαιρετικόν εγκόλπιον έρευνα ώστε να διαπιστώσει την απόλυτον σύγκληση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης.

Εάν κάποιος σκεφθεί απλά , χωρίς επιστημονικούς όρους, ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από όλα αυτά τα θαυμαστά που μας περιβάλλουν , θα είναι αν μη τι άλλο τουλάχιστον αφελής να πιστεύει πως όλα αυτά που συνθέτουν τον κόσμο μας επάνω στην γη και στο σύμπαν έγιναν μόνα τους. Πόσο ωραία ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης κάμει την ερώτηση : Όταν ένας δει ένα φόρεμα, με το νου του θα σκεφθεί εκείνον που το ύφανε. Και όταν δει πλοίο, ο νους του θα ανατρέξει στο ναυπηγό. Και όταν αντικρύσει μια οικοδομή, αμέσως το χέρι και τα σχέδια του οικοδόμου θα σκεφθεί. Αυτοί δε που βλέπουν τον κόσμο κάμνουν πως δεν βλέπουν εκείνον, τον οποίο δηλώνει και διασαλπίζει αυτός ο θαυμαστός κόσμος; Αυτή είναι η ερώτηση του αγίου Πατρός, η οποία αποστομώνει και καθιστά αναπολόγητο κάθε αρνητή του Θεού.[14]

Δεν θέλω να Σας κουράσω περισσότερο  Σεβασμιώτατε. Επιλέγω πάντοτε στην κατακλείδα των εισηγήσεων μου να ολοκληρώνω με κάτι ξεχωριστό. Έτσι, αφού ευχαριστήσω πρωτίστως Εσάς για αυτή την ευκαιρία  και ασφαλώς τους αδελφούς μας που με προσοχή και υπομονή μας παρακολούθησαν , θα ήθελα λοιπόν να αναφερθώ σε έναν εντυπωσιακό διάλογο μεταξύ ενός θρησκευόμενου πιστού και ενός αθέου. Θα τολμούσα να πω έναν διάλογο επιχειρημάτων περί της υπάρξεως του Θεού. Με την παράθεση αυτού του διαλόγου , νομίζω πως ο καλόπιστος αναζητητής της υπάρξεως του Θεού θα καταλάβει πως ο Θεός δεν αποδεικνύεται, αλλά αναζητείται … Γιατί δεν αποτελεί ανακάλυψη του ανθρώπου αλλά αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο!  Στον διάλογο αυτό, ο θρησκευόμενος τυγχάνει φοιτητής και ο άθεος Καθηγητής….  Μεταφέρω λοιπόν τον διάλογο αυτούσιο :

 --------------------------------------------------------------------------------------

Κ = Καθηγητής

Φ = Φοιτητής

Και η συζήτηση αρχίζει…

Κ: Λοιπόν… πιστεύεις στο Θεό;

Φ: Βεβαίως κύριε.

Κ: Είναι καλός ο Θεός;

Φ: Φυσικά.

Κ: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φ: Ναι

Κ: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον... γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν  να βοηθήσουν αυτούς που έχουν κάποια ανάγκη. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φ: ……… (Δεν απαντά)

Κ: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φ: Ναι…

Κ: Είναι καλός ο Διάβολος;

Φ: Όχι

Κ: Ποιος δημιούργησε τον Διάβολο;

Φ: Ο Θεός..

Κ: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ’ αυτόν τον κόσμο;

Φ: Ναι…

Κ: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φ: Ναι

Κ: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φ: ......... (Δεν απαντά)

Κ: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φ: Μάλιστα

Κ: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;

Φ: ......... (Δεν απαντά)

Κ: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου, για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φ: Όχι κύριε

Κ: Έχεις ποτέ αγγίξει τον Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί τον Θεό… μυρίσει το Θεό; Γενικά έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου τον Θεό;

Φ: Όχι κύριε. Φοβάμαι πως όχι

Κ: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σ’ Αυτόν;

Φ: Ναι

Κ: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει.  Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φ: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Κ: Ναι… η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Κ: Ναι

Φ: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Κ: Ναι

Φ: Όχι κύριε, δεν υπάρχει. Μπορείς να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα.  Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται’’ κρύο’’ . Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα αλλά δεν μπορούμε να  πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο.  Κρύο είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φ: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Κ: Ναι τι είναι η νύκτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φ: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το σκοτάδι είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορείς να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως,  εκτυφλωτικό φως.. αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό ονομάζεται σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στη πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει.  Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Κ: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά νεαρέ;

Φ: Ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Κ: Ελαττωματική!;;; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φ: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. 

Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως τη σκέψη. 

Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις τον θάνατο σαν  το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής… είναι απλά  η απουσία της. Τώρα πείτε μου καθηγητά, διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Κ: Εάν αναφέρεσαι στη φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φ: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Κ: ……… (Δεν απαντά)

Φ: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ,  τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά ένας κήρυκας;

Κ: ……… (Δεν απαντά)

Φ: ( απευθυνόμενος στους συμφοιτητές του)  Υπάρχει κάποιος στη τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νοιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; 

Κανένας! Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτοκόλλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε  εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε κύριε;

Κ: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου παιδί μου.

Φ: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του «ανθρώπου» και του «Θεού» είναι η Πίστη. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Φημολογείται ότι ο φοιτητής ήταν ο Albert Einstein.

Τα συμπεράσματα δικά σας…[15]

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

________________

Πηγές- Βιβλιογραφία :

[1] Η εισήγηση πραγματοποιήθηκε ,στον Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Νικολάου στις 23 Νοεμβρίου 2013, στα πλαίσια Ιερατικής Συνάξεως  της Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως.

[2] Εβρ 11-1

[3] Ιωαν 20-29

[4] Μαρκ. 9-24

[5] PG 60, 409

[6] Βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας : ‘’ΠΛΑΤΩΝ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΝΟΜΙΣ’’ μέρος Β’ NationalGeographic Αθήνα 2012 σελ.344 

[7]Τόση ήταν η πεποίθηση και στην αρχαία εποχή, ότι όλοι οι άνθρωποι, όλοι, χωρίς εξαίρεση, πίστευαν στο Θεό και είχαν τη θρησκεία τους, ώστε ένας σοφός και πρόγονός μας που έζησε τον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν, αλλά Χριστιανός δεν ήταν, ο Πλούταρχος (γεννήθηκε το 46 μ.Χ.), έγραψε την περίφημη εκείνη και κλασική περί υπάρξεως Θεού και θρησκείας βεβαίωση: «εὕροις δ’ ἄν ἐπιών καί πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μή δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καί γυμνασίων· ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου, μή χρωμένης εὐχαῖς μηδέ ὅρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις ἐπ’ άγαθοῖς οὐδείς ἐστιν, οὐδ’ ἔσται θεατής. Ἀλλά πόλις ἄν μοι δοκῇ μᾶλλον ἐδάφους χωρίς, ἤ πολιτεία τῆς περί Θεοῦ δόξης ἀναιρεθείσης παντάπασι σύστασιν λαβεῖν ἤ λαβοῦσα τηρῆσαι». (Προς Κολώτην Επικούρειον § 31). Και τούτο με λίγα απλά λόγια θα πει. Όπου να πας κι όπου να σταθείς, και όλο τον κόσμο να γυρίσεις, μπορεί ίσως να βρεις πόλεις και χωριά χωρίς τείχη, χωρίς σχολεία, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς κατοίκους, χωρίς χρήματα, χωρίς θέατρα και γυμναστήρια. Τέτοιες πολιτείες μπορεί να βρεις. Αλλά πόλη άθεη, που να μην έχει ναούς και ιερά, που οι κάτοικοί της να μη προσεύχονται και να μην επικαλούνται το Θεό στα δικαστήρια με όρκους, που να μην κάνουν θυσίες και να ζητούν από το Θεό ευλογίες, κανείς δεν βρήκε ούτε πρόκειται να βρει. Μου φαίνεται δε πως ίσως μπορεί να βρεθεί πόλη χωρίς έδαφος παρά πολιτεία χωρίς θρησκεία και πίστη στο Θεό. Τέτοια πολιτεία δεν μπορεί να υπάρξει, ή κι αν παρουσιασθεί, ποτέ δεν θα σταθεί. Αυτά βεβαιώνει και διακηρύττει ο αρχαίος Πλούταρχος. ( Πηγή Χριστιανική Φοιτητική Δράση ‘’ Η ύπαρξη του Θεού’’ http://www.xfd.gr/?p=7221)

[8] Ψαλμ  18-2

[9] Οπ. π.  13-1

[10] Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς ‘’ Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…’’ Ιεραποστολικές Επιστολές Α’ εκδ. Εν πλω , Αθήνα σελ. 257

[11] Εξοδ. 14-21

[12] http://www.egolpion.com/santorini_redsea.el.aspx

[13] Καταβασίες της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

[14] Πηγή :  http://www.xfd.gr/?p=7221

[15] Πηγή : http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=2240