Iερομάρτυρας Δαμασκηνός ο Χιλανδαρινός

                                                                             

        Ο Ιερομάρτυρας Δαμασκηνός ήταν από ένα χωριό της επαρχίας Τυρνόβου, το οποίον ονομάζεται Γκάμπροβο και κάποια στιγμή, αναχώρησε από την πατρίδα του, πήγε στο Άγιον Όρος όπου μόνασε στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου. Εκεί έγινε διάκονος, Ιερομόναχος και προηγούμενος [1]. 

      Κάποτε, στάλθηκε από τους Πατέρες του μοναστηριού, στην Βουλγαρία στην πόλη Σβίστον , όπου υπήρχε μετόχι της Μονής.[2] Μετά το πέρας των εργασιών στο μετόχι και την ολοκλήρωση της αποστολής του στη Βουλγαρία, θα επέστρεφε πίσω στην Μονή του στο Άγιον Όρος. Έτσι, λίγο πριν την αναχώρηση του, ζήτησε από έναν Τούρκο να επισπεύσει την απόδοση των οφειλών του προς το μετόχι του μοναστηριού[3]. Όμως ,ο Τούρκος μαζί με άλλους συμπατριώτες του, όντας άδικος , όχι μόνον δεν επέστρεψε τα οφειλόμενα , αλλά θέλησε να του πάρουν και όσα είχε μαζέψει από το μετόχι. Το βράδυ, λοιπόν, έστειλαν στο δωμάτιο του μια Τουρκάλα και σπάζοντας την πόρτα του μετοχίου, μπήκαν μέσα και καθώς βρήκαν την γυναίκα ,που οι ίδιοι είχαν βάλει, τον άρπαξαν ,τον έδεσαν και προπηλακίζοντας τον ,τον οδήγησαν στον κριτή, αφού πρώτα πήραν όλα τα πράγματα που είχε στο δωμάτιο του. Στον κριτή μπροστά, τον κατηγόρησαν ότι τόλμησε να έχει Τουρκάλα γυναίκα και να διαπράττει αμαρτία με αυτήν.  

       Ο κριτής, γνωρίζοντας πως πρόκειται για συκοφαντία, θέλησε να γλιτώσει τον Δαμασκηνό, όμως το αγριεμένο πλήθος των Τούρκων ζητούσαν την θανατική καταδίκη του. Και λόγο της αριθμητικής τους υπεροχής, η άποψη τους υπερίσχυσε και πήραν τον Άγιο και τον οδήγησαν στον τόπο του θανάτου του. Και κατά την διάρκεια της διαδρομής, τον ρώτησαν τρεις φορές αν ήθελε να γίνει Τούρκος και να του επιστρέψουν όλα όσα του είχαν αρπάξει. Ο Δαμασκηνός ,όμως, πιστός στην αγάπη του για τον Χριστό, απάντησε :’’ εγώ εις την πίστην την Χριστιανικήν εγεννήθηκα ,εις αυτήν πάλιν θέλω να αποθάνω. Πηγαίνετε με λοιπόν εκεί όπου θέλετε’’[4]. 

    Έτσι, πήγαν τον Δαμασκηνό στον τόπο της καταδίκης του και του έδεσαν πισθάγκωνα τα χέρια. Λίγο πριν τον κρεμάσουν, ο Άγιος, ζήτησε να του λύσουν τα χέρια και να τον αφήσουν να προσευχηθεί. Πράγματι έτσι έγινε. Στραμμένος προς την Ανατολή προσευχήθηκε, έκανε το σημείο του σταυρού και είπε στους δημίους του πως είχε τελειώσει. Αυτοί τότε του έδεσαν ξανά τα χέρια και τον απαγχόνισαν την 16^ην Ιανουαρίου του 1771.

                                               

                                    ( απόσπασμα από το βιβλίο του π. Θωμά Ανδρέου ''Οι Νεομάρτυρες της Βουλγαρίας'' Εκδ. Οίκος Αφοί Κυριακίδη α.ε. Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 169)

---

[1] ΟΡΘΟΔΟΞΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑΙ ΕΝΩΣΕΙΣ, Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ , ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡ. ΔΟΥΚΑΚΗ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ,ΜΗΝ. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ,ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ,ΑΘΗΝΑΙ ,1956, σελ. 252-253

[2] Μοναχού Μωυσή Αγιορείτου, οπ.π. σελ. 479

[3] Ι. Περαντώνη, οπ.π. σελ. 147

[4] Συναξαριστής Νεομαρτύρων, οπ.π. σελ. 233