Τελικά η θυμοσοφία του λαού επιβεβαιώνεται καθημερινά στην ζωή μας. Λες καμιά φορά , αν είναι να πάει καλά η ημέρα σου, αυτό από το πρωί φαίνεται... Όπως η σημερινή την οποίαν μου περιέγραψε ένας φίλος, ο οποίος δέχθηκε με αισθήματα χαράς μια μικρή επιστροφή φόρου ύψους 49 ( σαράντα εννέα!!!) ευρώ, τα οποία έσπευσε ''αγαλομένω ποδί'' να παραλάβει από την τοπική εφορία.

    Πηγή : Αγιορείτικο Βήμα : ''Η Βίβλος που είχε στην τσέπη της στολής του, έσωσε έναν οδηγό λεωφορείου από σχεδόν βέβαιο θάνατο. Ο 49χρονος, Ρίκι Ουάγκονερ, από το Οχάιο των ΗΠΑ, σταμάτησε το λεωφορείο στην άκρη του δρόμου λόγω τεχνικής βλάβης. Την ώρα που προσπαθούσε να βρει λύση, δέχθηκε επίθεση από συμμορία ενόπλων νεαρών που τον πυροβόλησαν δύο φορές στο στήθος και μία στον μηρό. Μια μικρή σε μέγεθος Βίβλος που έφερε στην τσέπη του πουκαμίσου του λειτούργησε ως αλεξίσφαιρο και «απέκρουσε» τις σφαίρες, σώζωντας τη ζωή του Ουάγκονερ''.  

    Με εντυπωσίασε η παραπάνω είδηση, την οποία ασφαλώς δεν πρόκειται να διαβάσετε στις εφημερίδες και σκέφθηκα να την αναρτήσω και στους ''Ιερατικούς Στοχασμούς''. Μια είδηση που επιβεβαιώνει πως ο Λόγος του Θεού, σώζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο! 

Μιλώντας προ ημερών με κάποιον, μου είπε: '' Πάτερ, μας ακούει ο Θεός;''. Ξεκινήσαμε μια πολύ ωφέλιμη συζήτηση, η οποία κράτησε αρκετή ώρα. Το ερώτημα του, ήταν αληθινά πηγαίο και όχι υποθετικό. Τον ρώτησα, τι ζητάς από το Θεό και μου απάντησε πως, ζητά ότι ο περισσότερος κόσμος. Υγεία, στον ίδιο και στα αγαπημένα του πρόσωπα, οικονομική ευχέρεια, ευτυχία κ.λ.π. Απλά πράγματα, καθημερινά δηλαδή. Σε κάποια στιγμή, τον ρώτησα: ''Ζήτησες ποτέ από το Θεό, να κρατά την ζωή σου στα χέρια Του;'' Με κοίταξε με απορία.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή του μαρτυρίου του ο νεομάρτυς Γεώργιος κέρδισε την τιμή του μάρτυρος στη συνείδηση και την πίστη της εκκλησίας. Αμέσως μετά το μαρτύριο οι πιστοί έτρεχαν στον τάφο του και έπαιρναν χώμα και λάδι απο το κανδήλι, τα οποία χρησιμοποιούσαν ως φάρμακα.Όσοι πήραν κομμάτι από την τριχιά της αγχόνης και από το πανί του εσώβρακου είδαν μεγάλες θεραπείες. Ήδη από τις 6 Απριλίου 1839, μόλις ένα έτος από το μαρτυρικό του θάνατο, έχουμε την πρώτη βιογραφία του αγίου, την οποία υπέγραψαν δυο επίσκοποι, δεκατρείς ιερείς και ιερομόναχοι και οι δεκαεπτά σημαίνοντες πρόκριτοι των Ιωαννίνων.

Σήμερα, είναι Κυριακή των Απόκρεω. Δίχως να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε προ των πυλών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αυτό είναι το ίδιον του χρόνου. Να περνά, χωρίς να τον προλαβαίνεις. Στο σημερινό Ευαγγέλιο, θα ακούσουμε τον Χριστό να μας μιλά για την ώρα της μεγάλης κρίσεως, της στιγμής κατά την οποία θα βρεθούμε μπροστά στο δικαστήριο του Ουρανού.

Αυτές τις ημέρες ιδιαίτερα, βλέπουμε τους ανθρώπους να διασκεδάζουν, με αφορμή τις απόκριες, μεγάλοι και μικροί γίνονται κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι... Διάφοροι ήρωες της μικρής και της μεγάλης οθόνης, ενσαρκώνονται στα πρόσωπα όλων όσων βρίσκουν την ''μοναδική'' ευκαιρία να γίνουν κάτι διαφορετικό, να ξεφύγουν για λίγο, από αυτό που είναι... Κάποιοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν την άποψη πως αποτελεί ένα ελληνικό έθιμο οι ρίζες του οποίου φθάνουν στην αρχαία Ελλάδα.

Ερευνώντας κάποιο θέμα στο διαδίκτυο, βρήκα κάποιες σελίδες των  επονομαζομένων δωδεκαθεϊστών όπου και διαπίστωσα ένα απίστευτο μένος κατά της Χριστιανικής Θρησκείας. Με εντυπωσίασε ειδικότερα πως οι άνθρωποι αυτοί, υποστηρίζουν λίγο- πολύ, ότι ο Χριστιανισμός ευθύνεται για το γεγονός πως πέρασε στην αφάνεια η νέα Θρησκεία. Μάλιστα, χρησιμοποιούν τους '' διωγμούς'' που υπέστη η πολυθεΐα από τους Χριστιανούς ιδιαιτέρως δεν μετά το γνωστό διάταγμα των Μεδιολάνων.

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός περιγράφει ένα γεγονός από αυτά που μπορεί ο καθένας να συναντήσει δίπλα του, στον κοινωνικό του περίγυρο, μια ιστορία που συνέβη, συμβαίνει και θα συνεχίζει να συμβαίνει. Άλλη μια απόδειξη πως το Ευαγγέλιο έχει χρονική αρχή όσον αφορά την συγγραφή του, αλλά δεν έχει τέλος όσον αφορά τα αιώνια και ακατάλυτα μηνύματα που απορρέουν από αυτό.

Φρίκη με κατέλαβε όταν παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων άκουσα αυτήν την''είδηση''.... Το Βέλγιο, η πρωτεύουσα της γηραιάς Ηπείρου, όπου βρίσκονται όλοι οι μηχανισμοί διαχειρίσεως της, έκανε την αρχή! Ψήφισε με νόμο, την ευθανασία σε ανηλίκους... Ας δούμε τι σημαίνει πρακτικά αυτό. Εάν ένα παιδί, νοσεί από κάποια ανίατη ασθένεια, που προκαλεί πόνους, ή που εκφυλίζει της αισθήσεις και την κίνηση του παιδιού, τότε το ίδιο!!! μπορεί να ζητήσει να του γίνει ευθανασία και μετά από την σύμφωνη γνώμη των γονέων του, να ''υποβοηθηθεί'' στην λύτρωση του μαρτυρίου του...

Σήμερα, η Εκκλησία μας, τιμά την μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, δύο συζύγων που ούτε ο θάνατος κατάφερε να τους χωρίσει  αφού, επί είκοσι και πλέον αιώνες, η μνήμη τους παραμένει ζωντανή. Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους Επιστολή του, μνημονεύει με θερμά λόγια τους δύο συζύγους που γνώρισε στην Κόρινθο, όταν περιόδευσε εκεί. Γράφει λοιπόν: ''Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,  οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν''. (Ρωμ. 16-3). 

Προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας , Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία , στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Νέας Ηρακλείτσης , την οποία παρακολούθησαν εκατοντάδες πιστοί καθώς και οι τοπικές και στρατιωτικές αρχές.

Με αισθήματα ευλάβειας προς τον Θαυματουργό Άγιο Χαράλαμπο, ξεκίνησαν οι ακολουθίες προς τιμήν του, στον Ναό της Μεγαλόχαρης της Νέας Ηρακλείτσας, όπου από το 1922 φυλάσσεται τμήμα εκ της Τιμίας Κάρας του Αγίου. Στον Μέγα Πανηγυρικό εσπερινό προεξήρχε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεω Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης   κ. Χρυσόστομος Μπένος ο οποίος και ομίλησε κατάλληλα στο πυκνό Εκκλησίασμα. Την Ιερά Πανήγυρη τίμησαν με την παρουσία τους αδελφοί συμπρεσβύτεροι εκ των Ενοριών της Μητροπόλεως αλλά και εκτός αυτής.

Αύριο ξεκινά η περίοδος του Τριωδίου. Χωρίς να καταλάβουμε το πέρασμα του χρόνου, τελικά φθάνουμε από τα Χριστούγεννα στο Πάσχα. Αυτή η περίοδος που προηγείται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κρύβει μέσα της πολλά μηνύματα, στα οποία ο περιπατητής της ζωής, μπορεί να σταθεί υποψιασμένος και στοχαζόμενος ενεργοποιώντας την σκέψη που γεννά προβληματισμό. Αύριο λοιπόν, στις Εκκλησιές μας, θα αναγνωσθεί η γνωστότατη παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου.  Η διαχρονικότητα του Ευαγγελίου, φαίνεται ολοκάθαρα, μέσα από την περιγραφή των πρωταγωνιστών του. Άνθρωποι, στους οποίους ο χρόνος δεν καταφέρνει να τους ξεπεράσει, απλά τους ακολουθεί. Αν κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις καλύτερα και τον έναν αλλά και τον άλλον. Σίγουρα, όχι με την ενδυμασία της εποχής στην οποίαν αναφέρεται η παραβολή, αλλά σίγουρα με την ίδια φιλοσοφία, τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο σκέψεως.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την σημερινή Συνεδρία αυτής, συζήτησε και πάλι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσεως, η οποία μαστίζει το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού και αποτελεί το κύριο θέμα των μέσων ενημερώσεως και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας κατά την τελευταία τετραετία. Η γενική διαπίστωση του Μακαριωτάτου Προέδρου και των Σεβασμιωτάτων Συνοδικών Ιεραρχών είναι ότι ουδείς είχε την αίσθηση ότι η απ’ αρχής προβλεπομένη κρίση στον τομέα της οικονομίας θα εξελίσσετο σε μια εξουθενωτική δοκιμασία και για πολλούς μάλιστα σε τραγική περιπέτεια μέχρι και αυτού του θανάτου.

Σε εκκλησιαστικό ιστότοπο, διάβασα ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός, το οποίον και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας. Αναφέρεται σε ένα σύγχρονο θαύμα, του μεγάλου Αγίου μας, Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως του Θαυματουργού. Το μεταφέρω αυτούσιο όπως το βρήκα, με την υποσημείωση πως ακόμα και αν κάποια πράγματα δεν αντέχουν στην ανθρώπινη λογική, ωστόσο ο Θεός ,ενεργεί με τρόπο υπέρλογο και πολλές φορές ακατάληπτο για τον άνθρωπο. Νομίζω, πως στο παρελθόν, ο αγαπημένος Άγιος Νεκτάριος, με την Χάρη του Θεού, εποίησε πολλά θαυμαστά, '' μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός'' (Ιώβ 9-10) . Το αναδημοσιεύω λοιπόν, προς δόξαν ενός ανθρώπου, που ακολούθησε τον δρόμο του Σταυρού αλλά και της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι αν αυτό που και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει στο παρελθόν δηλώσει, θα έχει επιπτώσεις στις σχέσεις του με την Εκκλησία στην περίπτωση που η αξιωματική αντιπολίτευση, κληθεί από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει την χώρα.

Τελικά, πείτε με ρομαντικό, πείτε πως είμαι εκτός πραγματικού χρόνου, ωστόσο, θα συμφωνήσετε μαζί μου στο γεγονός πως πλέον, η τηλεόραση, αυτό το ψυχαγωγικό και ταυτόχρονα παιδαγωγικό μέσο, έχασε προ πολλού την αξία της. Θυμάμαι, στην παιδική μου ηλικία, το ενδιαφέρον με το οποίον παρακολουθούσα σειρές μιας άλλης εποχής, όπως η ''Λωξάντρα'' της Μαρίας Ιορδανίδου, με την εξαιρετική ερμηνεία της Μπέτης Βαλάση που νομίζω πως την καθιέρωσε στην Ελληνική Τηλεόραση, ή τον ''Συμβολαιογράφο'' του Αλέξανδρου Ραγκαβή, με τον επίσης εξαιρετικό ηθοποιό, Βασίλη Διαμαντόπουλο.

Υπάρχουν στιγμές, που ο άνθρωπος στέκεται έντρομος και αδύναμος μπροστά στην φυσική καταστροφή! Ο σεισμός, είναι μια έκφραση των φυσικών δυνάμεων, ένα φαινόμενο που παρά τις μεγάλες επιστημονικές παρατηρήσεις, συνεχίζει να προκαλεί δέος, φόβο και τρόμο. Αυτές τις ημέρες, η Κεφαλονιά δοκιμάζεται σκληρά από την σεισμική ακολουθία που επανέφερε στην σκέψη των κατοίκων την οδύνη και τον τρόμο του 1953, όταν το πανέμορφο νησί, ισοπεδώθηκε σχεδόν από τον μεγάλο σεισμό...

Πόσες φορές, δεν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απελπισία. Πόσες φορές δεν αφήσαμε τον εαυτό μας να καταρρεύσει από το βάρος των πολλαπλών προβλημάτων που μας κατακλύζουν... Σκέφθηκες ποτέ, πως σε εκείνες τις δύσκολες ώρες δεν είσαι μόνος; Άφησες τον καταβεβλημένο εαυτό σου να αναζητήσει τον ουράνιο φίλο που μπορεί να σε στηρίξει στις πιο δύσκολες στιγμές; Το να αμφιβάλλεις είναι ανθρώπινο, εξάλλου, αν δεν αμφιβάλλεις για κάτι,πως μπορείς να το αναζητήσεις... Ο Θεός, θέλει να τον αναζητούμε. Άλλο το να αναζητάς το Θεό, άλλο να αρνείσαι την ύπαρξη του.

Το πρώτο πρόσωπο που βλέπουμε, μόλις ανοίξουμε για πρώτη φορά τα μάτια μας στο πρωταντίκρυσμα της ζωής είναι αυτό της Μητέρας ... Στην αγκαλιά της το παιδί, βρίσκει ασφάλεια. Στα χέρια της αισθάνεται αφοβία. Για ένα μωρό, όλος ο κόσμος του,είναι η Μάνα. Η ίδια Μάνα, που θα το δει με καμάρι να μεγαλώνει, εκείνη που θα σταθεί με αγωνία στο προσκεφάλι του όταν το παιδί άρρωστο δέχεται τις δικές της φροντίδες,  που αγωνιά προσευχόμενη μπροστά στα εικονίσματα για το παιδί, της με μια προσευχή, που στηρίζει το παιδί, στις  πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του  ακόμα και αν το ίδιο δεν μπορεί να το καταλάβει.