Σήμερα, η Εκκλησία μας, τιμά την μνήμη των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, δύο συζύγων που ούτε ο θάνατος κατάφερε να τους χωρίσει αφού, επί είκοσι και πλέον αιώνες, η μνήμη τους παραμένει ζωντανή. Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους Επιστολή του, μνημονεύει με θερμά λόγια τους δύο συζύγους που γνώρισε στην Κόρινθο, όταν περιόδευσε εκεί. Γράφει λοιπόν: ''Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν
καὶ Ἀκύλαν τοὺς
συνεργούς μου ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου
τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν,
οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ’
οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν''. (Ρωμ. 16-3).
Αύριο, η δυτική Εκκλησία, τιμά έναν δικό της Άγιο, τον Βαλεντίνο, που παρ' ότι δεν τιμάται από την ανατολική Χριστιανική Ορθόδοξο Εκκλησία ωστόσο, οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γνωρίζουν και τιμούν περισσότερο εκείνον παρά τους Αγίους, των οποίων τα ονόματα φέρουν από το Βάπτισμα τους. Σήμερα, θέλησα λοιπόν, να εκφράσω κάποιες πενιχρές σκέψεις περί έρωτος και γάμου, μιας και οι σήμερον εορταζόμενοι Άγιοι, εκφράζουν την ευλογημένη οικογένεια, την κατ΄οίκον Εκκλησία και ο αυριανός τιμώμενος Άγιος εκφράζει το συναίσθημα του έρωτος, το οποίον όλοι οι ερωτευμένοι, επικαλούνται. Όλοι οι κληρικοί κατά καιρούς, έχουμε τελέσει το μυστήριον του Γάμου, το οποίον ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει ως Μέγα (Εφεσ. 5-32). Πόσα ζευγάρια από αυτά που στεφανώσαμε συνεχίζουν να είναι μαζί; Όλοι αυτοί από έρωτα δεν παντρεύτηκαν; Που πήγαν τόσα σ' αγαπώ, μετά τον γάμο τους; Και ακόμα χειρότερα αυτή η αγάπη καρπός της οποίας είναι τα παιδιά, που εξανεμίσθηκε όταν αυτά τα παιδιά έμαθαν από μικρά πως αλλού είναι η μητέρα και αλλού ο πατέρας τους; Πόσο επίπλαστα είναι αυτά τα σ'αγαπώ που έχουν ημερομηνία λήξεως; Τελικά, σκέπτομαι πως ενστικτωδώς ενεργώντας οι άνθρωποι τιμούν τον Άγιο του έρωτα που δεν κρατά για πολύ και όχι τους Αγίους της οντολογικής αγάπης και του αλληλοσεβασμού που κρατά για πάντα... Ο έρωτας, είναι ένα συναίσθημα που χάρισε ο Θεός στην ανθρώπινη φύση. Ο μεταπτωτικός όμως άνθρωπος, από την στιγμή που δεν κατάφερε να μείνει μακριά από το Θεό, πως μπορεί να μείνει κοντά στον συνάνθρωπο του; Αν ο έρωτας, έχει μέσα του την αλήθεια, είναι δυνατόν να χαθεί; Το ψέμα, έχει όρια, η αλήθεια όχι... Και δυστυχώς η ολοένα αυξητική τάση διαζυγίων, αποδεικνύει ότι τελικά κυριαρχεί στις σχέσεις των ανθρώπων το ψέμα και όχι η αλήθεια. Οι Άγιοι, Ακύλας και Πρίσκιλλα είναι πρόσωπα υπαρκτά. Όπως και του Αγίου Βαλεντίνου, της δυτικής Εκκλησίας. Η διαφορά όμως είναι ότι οι μεν Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα εκπροσωπούν την οντολογική αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων ,ενώ ο Άγιος Βαλεντίνος της δύσεως, εκπροσωπεί τον έρωτα, ένα συναίσθημα που ενυπάρχει χωρίς όμως να κρατά για πάντα. Η αγάπη, είναι ενέργεια του Θεού αισθητή, από τον άνθρωπο. Ο έρωτας, είναι συναίσθημα εκφραζόμενο από τον άνθρωπο προς τον συνάνθρωπο η αίσθηση του οποίου όμως είναι οριακή. Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας ενός γάμου, είναι ο αλληλοσεβασμός ή με μια πιο Θεολογική έκφραση η αλληλοπεριχώρηση μεταξύ των δύο, που μπροστά στον Θεό γίνονται ένα. Σε μια εποχή που κυριαρχεί το ψεύδος, μπορούν οι άνθρωποι να διεκδικήσουν την αλήθεια. Και με την Χάρη του Θεού, μπορούν να το καταφέρουν...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου