Φρίκη με κατέλαβε όταν παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων άκουσα αυτήν την''είδηση''.... Το Βέλγιο, η πρωτεύουσα της γηραιάς Ηπείρου, όπου βρίσκονται όλοι οι μηχανισμοί διαχειρίσεως της, έκανε την αρχή! Ψήφισε με νόμο, την ευθανασία σε ανηλίκους... Ας δούμε τι σημαίνει πρακτικά αυτό. Εάν ένα παιδί, νοσεί από κάποια ανίατη ασθένεια, που προκαλεί πόνους, ή που εκφυλίζει της αισθήσεις και την κίνηση του παιδιού, τότε το ίδιο!!! μπορεί να ζητήσει να του γίνει ευθανασία και μετά από την σύμφωνη γνώμη των γονέων του, να ''υποβοηθηθεί'' στην λύτρωση του μαρτυρίου του...
Ακούω πολλές φορές να μου μιλούν με δάκρυα στα μάτια, φιλόζωοι συνάνθρωποι όταν η αγάπη τους για το κατοικίδιο που τους συντρόφευε, τους ανάγκασε να του κάνουν ευθανασία ώστε να μην υποφέρει.... Αυτό τώρα συμβαίνει με τους ανθρώπους... Η ζωή ενός ανθρώπου, έχει την ιδία αξία με την ζωή ενός κατοικίδιου ζώου! Ο Καιάδας της Αρχαίας Σπάρτης, επανέρχεται στο ιστορικό προσκήνιο, περιβεβλημένος με τον χιτώνα του πολιτισμού, κοσμημένος με την περιβολή της νομιμότητος, έτοιμος να δεχθεί στα αδηφάγα σπλάχνα του νομίμως πλέον, μικρά παιδιά...
Αυτός είναι ο πολιτισμός των ανθρώπων, να μπορεί να γίνεται κατώτερος της ζωικής αγέλης. Ένας νόμος, κράτους- μέλους της Ευρώπης νομοθέτησε. Να είμαστε βέβαιοι πως δεν θα αργήσει αυτός ο νόμος να εφαρμοσθεί και στα υπόλοιπα κράτη- μέλη της ευρωπαϊκής κοινότητας. Όταν ανοίξει μια πόρτα, δεν αργεί να γίνει πύλη ! Θα επιμείνω στις σκέψεις μου λέγοντας , πώς είναι δυνατόν να δίνεις σε ένα παιδί την ευκαιρία να διαχειρισθεί την απόφαση ζωής ή θανάτου, επί τη βάση του πόνου; Ένα παιδί δεν αντέχει σε οποιοδήποτε πόνο, ακόμα και σε μια μικρή αμυχή. Πολλώ δε μάλλον, εάν αυτός ο πόνος είναι κατά πολύ ισχυρότερος και συνεχιζόμενος.
Πώς θα ρωτήσεις ένα παιδί, 7 η 8 ετών (δεν λέω σε μικρότερη ηλικία) αν θέλει να πάψει να πονά; Γιατί αυτό θα ρωτήσουν μιας και η έννοια του θανάτου, είναι άγνωστη στα παιδιά που ακόμα και από το κρεβάτι του πόνου, απολαμβάνουν την ζωή... Με ποιό σθένος ο γονέας θα συγκατατεθεί στο θάνατο του παιδιού του; Αλλοίμονο μας! Θέλουμε να υποκαταστήσουμε τον Δημιουργό και στην ζωή αλλά και στο θάνατο, αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά! Η πολιτισμένη Ευρώπη θεσμοθετεί και στους νόμους της οι άνθρωποι έμμεσα ή άμεσα συγκατατίθενται.
Μέχρι σήμερα όμως, η εφαρμογή της απόφασης για ευθανασία, αφορούσε ενήλικες, που συνήθως έχοντας ζήσει κάποια χρόνια στην ζωή, απεφάσιζαν να δώσουν τέρμα σε αυτήν. Επειδή δεν είχαν το κουράγιο να το κάνουν μόνοι τους, ζητούσαν την βοήθεια της επιστήμης που είναι ταγμένη στον αγώνα για την ζωή και την άδεια του νόμου που είναι υποχρεωμένος να την περιφρουρεί. Στην περίπτωση όμως των παιδιών είναι τουλάχιστον οξύμωρο και ειρωνικό να ζητούν την συγκατάθεση τους ώστε να τα θανατώσουν με νόμιμο τρόπο. Ποιο παιδί που πονά δεν θα συμφωνήσει να του πάρουν τον πόνο.... Και ποιό παιδί είναι σε θέση να αντιληφθεί τον τρόπο...
Ο ιδιοκτήτης ενός ζώου, έχει την δυνατότητα αν το θελήσει να είναι εκεί κατά την τελική διαδικασία της ευθανασίας του. Να θωπεύσει το κατοικίδιο του ώστε αυτό, μέχρι της στιγμής που η καρδιά του θα πάψει να κτυπά, να μην αισθανθεί μοναξιά. Να νιώσει το χέρι που το τάιζε να είναι κοντά του.. Υπάρχει μάνα ή πατέρας που μπορεί να το κάνει αυτό στο παιδί του; Να του κρατά δηλαδή το χέρι την στιγμή κατά την οποία το φαρμακευτικό σκεύασμα θα σταματήσει για πάντα την παιδική καρδιά να κτυπά....
Η τραγικότητα στην οποία έχει περιέλθει η ανθρώπινη κοινωνία, λαμβάνει την σφραγίδα ενός άγνωστου στα ζώα ΄΄πολιτισμού''. Εκείνης που νομιμοποιεί τον θάνατο παιδιών που θα το ζητήσουν, την στιγμή που αδιαφορούν για τον αφανισμό χιλιάδων παιδιών καθημερινά σε όλες τις γωνιές του σκοτεινού μας πλανήτη... Ιδού λοιπόν ο πολιτισμός μας! Εξαντλείται επάνω στις παιδικές ψυχές. Εάν αυτός ο νόμος επικρατήσει τελικά στο Βέλγιο (δεν λέω αν εφαρμοσθεί και σε άλλες χώρες) τότε θα πρέπει όλες οι παγκόσμιες κινήσεις που κόπτονται για τις ζωές των παιδιών στον κόσμο, να παύσουν παντελώς να υπάρχουν, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Ας μείνουν οι φιλοζωικές οργανώσεις να συνεχίζουν να δείχνουν ότι τα άλογα ζώα έχουν μεγαλύτερο πολιτισμό από τους ανθρώπους. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν τα θηρία, μπορεί και μάλιστα νομίμως να το κάνει ο άνθρωπος....
π. Θωμάς Ανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου