Τελικά η θυμοσοφία του λαού επιβεβαιώνεται καθημερινά στην ζωή μας. Λες καμιά φορά , αν είναι να πάει καλά η ημέρα σου, αυτό από το πρωί φαίνεται... Όπως η σημερινή την οποίαν μου περιέγραψε ένας φίλος, ο οποίος δέχθηκε με αισθήματα χαράς μια μικρή επιστροφή φόρου ύψους 49 ( σαράντα εννέα!!!) ευρώ, τα οποία έσπευσε ''αγαλομένω ποδί'' να παραλάβει από την τοπική εφορία.
Περιχαρής λοιπόν ο δόλιος, μιας και οι εποχές είναι δύσκολες , έφθασε στο ''γκισέ'' του ταμείου, όπου η ουρά του πολύπαθου κόσμου, έφθανε έως και την είσοδο της υπηρεσίας. Πάραυτα όμως, ο φίλος μας επέδειξε υπομονή ώστε τελικώς να καταφέρει μετά από αρκετή ώρα, να βρεθεί επιδεικνύων το εκκαθαριστικό σημείωμα στην υπάλληλο η οποία βαριεστημένα το παρέλαβε αδιαφορούσα για την χαρά του ανθρώπου που περίμενε να εισπράξει....
Χμμμμ! Την ακούει να μουρμουρίζει ο άνθρωπος. Αυτό το χμμμμ, δεν του πολυάρεσε είναι αλήθεια, αλλά μπροστά στους τελώνες, ο άνθρωπος σιωπά διαχρονικά.... Μετ' ολίγον η υπάλληλος αναιδώς του λέει:
- Ήρθατε να εισπράξετε τα χρήματα που αναγράφονται στο εκκαθαριστικό σας;
- Μάλιστα! Της απάντησε με ευγενικό χαμόγελο ο ανυποψίαστος φίλος μας.
- Μάλιστα!!! ... (ακολούθησε μικρή διακοπή, η οποία και δημιούργησε σχετική αγωνία...) Ακούστε κύριε, είπε με σοβαρό ύφος η υπάλληλος. Χρωστάτε, την τόνισε την λέξη, 460 ευρώ! Αφαιρώντας τα 49 που θα παίρνατε ως επιστροφή, μας οφείλετε.... 411 ευρώ...
Ο άνθρωπος πάγωσε... Τι μπορούσε να πει όμως... Κράτος είναι αυτό. Βάζει το χέρι του στην τσέπη και στο τέλος παίρνει και το παντελόνι... Η κυρία υπάλληλος, χωρίς να ιδρώσει το αυτί της, επί του οποίου κρέμονταν βαρύτιμο σχολαρίκιον , ως εκκρεμές κινούμενο προσδίδοντας μιαν μεγαλοπρέπεια στο απρόσμενο αυτό γεγονός, ετοίμαζε τα απαραίτητα έγγραφα, ώστε με την σειρά του ο φίλος μας, να πάει μεν στο ταμείο, όχι όμως για να εισπράξει , όπως ο καημένος σχεδίαζε, αλλά για να πληρώσει κατά πως του το είχε σχεδιάσει η εφορεία....
Πίσω από τον φίλο μας ακριβώς, μια ηλικιωμένη κυρία, άκρως χρωματισμένη με διάφορα χρώματα σύμφωνα και με τα ελληνικά των Απόκρεω έθιμα, με ωραιότατο καπέλο επί του οποίου μια ανθοδέσμη ψεύτικων ανθέων προσέδιδε μια χαρούμενη νότα , στην θλιβερή αυτή κατάσταση, χωρίς να έχει ακούσει την στιχομυθία που προηγήθηκε, διαμαρτυρόμενη για την καθυστέρηση που όπως νόμιζε οφείλετω στην ''ασυνειδησία'' της δημοσίας υπαλλήλου, έσπευσε με αγένεια είναι η αλήθεια να ψέξει την υπάλληλο εις επήκοον των παρισταμένων.
-Άντε κυρία μου, επιτέλους τελειώνετε με τον κύριο! Έχουμε και δουλείες της φώναξε σχεδόν, απότομα.
Το σχολαρίκιον κινήθηκε ξανά, αυτή την φορά πιο ζωηρά και η υπάλληλος απάντησε αυθαδώς:
- Να μου κάνετε την χάρη και να περιμένετε. Θα έρθει και η σειρά σας....
Προφητικός ακούστηκε ο λόγος! Ο παθών φίλος κάτι κατάλαβε.... Η κυρία με το καπέλο θα καταλάβαινε λίγο αργότερα! Πήρε ο φίλος μας τα χαρτιά που του έδωσε η υπάλληλος και πήγε προς τον γκισέ να τα επιδώσει ώστε να αφαιρεθούν από αυτά που χρωστούσε.... Η κυρία με το καπέλο ακούστηκε να λέει φωναχτά:
- Ορίστε το εκκαθαριστικό μου, παρακαλώ να μου επιστρέψετε τα 300 ευρώ που περιμένω....
- Περιμένετε να τα πάρετε, της είπε ο φίλος μας που είχε ήδη δεχθεί την ψυχρολουσία! Αυτή, η δεν τον άκουσε ή έκανε πως δεν τον άκουσε, όμως το απότομο κούνημα των λουλουδιών του καπέλου της, έδειξε πως δεν είχε την υπομονή όχι να περιμένει, αλλά ούτε να ακούσει οτιδήποτε...
Η υπάλληλος, πήρε το εκκαθαριστικό ανά χείρας και το κοίταξε. Με αργές, λειτουργικές θαρρείς κινήσεις πληκτρολόγησε τα δεδομένα του εκκαθαριστικού που κρατούσε, στον υπολογιστή της, που δεν γνώριζε από ανθρώπινους συναισθηματισμούς. Εξάλλου ήταν προγραμματισμένος μόνο για νούμερα....
-Χμμμμ! Έκανε ξανά η υπάλληλος, μόνο που αυτή την φορά το χμμμ ήταν πιο μακρόσυρτο.
-Ήρθατε να εισπράξετε τα χρήματα που αναγράφονται στο εκκαθαριστικό σας;
Ο φίλος μας που άκουσε την γνωστή φράση, γύρισε απότομα το κεφάλι του. Κατάλαβε... απλά περίμενε την συνέχεια.
- Το ξέρετε ότι χρωστάτε 640 ευρώ; Είπε στην στολισμένη κυρία η οποία κοκάλωσε στο άκουσμα του θλιβερού αγγέλματος, μαζί με τα λουλούδια του καπέλου της!
-Σας το είπα, δεν σας το είπα; Φώναξε από απέναντι ο φίλος μας στην αποσβολωμένη κυρία η οποία κοίταζε την υπάλληλο που με την σειρά της την κοίταζε και αυτή με βλέμμα ικανοποιήσεως γιατί πριν λίγη ώρα την είχε εγκαλέσει!
Στο σύντομο χρονικό διάστημα που χρειάσθηκε για να συνέλθει από την δική της ψυχρολουσία η κυρία με το σικάτο ανοιξιάτικο καπέλο, η υπάλληλος της εξήγησε που οφειλόταν η οφειλή! Της έδειξε τον ίδιο δρόμο- για το ταμείο- που είχε δείξει και στον φίλο μας πριν. Η κυρία, πήρε τα χαρτιά και συνοδευομένη από τα λουλούδια του καπέλου που θαρρείς μαράθηκαν εντός ολίγου πήγε προς τον γκισέ ώστε με την σειρά της να αφαιρέσει τα χρεωστούμενα από αυτά που θα έπαιρνε...
Τελείωσε ο φίλος μας, την υποχρέωση του και απεχώρησε. Λίγο αργότερα ακολούθησε και η κυρία... Συναντήθηκαν τυχαία στο ασανσέρ του κτιρίου κρατώντας και οι δύο τα έγγραφα που τους έκοψαν τα φτερά... Αντί επιστροφής, πληρωμή! Βγαίνοντας από την έξοδο του κτιρίου, η κυρία ήθελε λόγια!
-Τα βλέπετε κύριε, είπε στο φίλο μας. Να το ξερα δεν θα ερχόμουν!
-Ερχόσασταν ,δεν ερχόσασταν κυρία μου, πάλι θα τα πληρώνατε σε κάποια στιγμή, είπε γελώντας ο φίλος μας, στην κυρία που συγχυσμένη πήρε τα λουλούδια του καπέλου της και βγήκε γρήγορα από την έξοδο!
-Καλημέρα σας, της είπε ο φίλος μας! Και εις άλλα με υγεία... ! Εκείνη, όμως είχε ήδη απομακρυνθεί....
π. Θωμάς Ανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου