Είναι γνωστό το θέμα που έχει προκύψει ,εξ
αφορμής δηλώσεων πολιτικού μέλους του Σύριζα , σχετικά με την δήλωση αθεΐας του
Αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κ. Αλέξη Τσίπρα. Μια δήλωση που
πυροδότησε ποικίλες αντιδράσεις, και από την Κυβέρνηση αλλά και από κάποιους
Εκκλησιαστικούς παράγοντες.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι αν
αυτό που και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει στο παρελθόν δηλώσει, θα έχει επιπτώσεις
στις σχέσεις του με την Εκκλησία στην περίπτωση που η αξιωματική αντιπολίτευση,
κληθεί από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει την χώρα.
Δηλαδή, τι θα συμβεί, εφ’
όσον ο κ. Τσίπρας, ως Πρωθυπουργός πλέον, βάσει του Συντάγματος, πρέπει να
ορκισθεί σε κάτι που ο ίδιος δεν πιστεύει. Η και αργότερα, πως θα διαχειρισθεί
η Εκκλησία, ζητήματα που πιθανών θα προκύψουν, αφού πάγια θέση του Σύριζα είναι ο πλήρης διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας, κάτι
που η Εκκλησία δεν φαίνεται να είναι προετοιμασμένη να δεχθεί με ότι και αν
σημαίνει αυτό. Και μετά τι; Τι θα γίνει; Θα δούμε ξανά μεγαλειώδη συλλαλητήρια
σε όλες τις μεγαλουπόλεις με σύνθημα κάτω τα χέρια από την Εκκλησία; Και θα
είναι αρκετό αυτό, ώστε να αλλάξει την ροή των πραγμάτων.
Ασφαλώς, θα διατυπωθούν ακραίες θέσεις
και από τις δύο πλευρές, που εκ των πραγμάτων δεν βοηθούν σε μια κοινή πορεία
συνεργασίας, για διάφορα θέματα, όπως την κοινωνική συνοχή, την αντιμετώπιση
του φάσματος την πτωχείας που έχει εξαντλήσει τον λαό μας, της παιδείας που
χωλαίνει σε όλες της , τις βαθμίδες κ.ο.κ. Στην περίπτωση των ως άνω δηλώσεων,
κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν, επαπειλώντας για τα ‘’δεινά που
έρχονται’’ και ίσως για ‘’ προφητείες που εκπληρώνονται…’’ Μια λανθασμένη
διατύπωση, αρκεί να ανάψει το φυτίλι…
Όμως, η Εκκλησία, έχει μάθει να
επιβιώνει στο πέρασμα των αιώνων, μέσα από διωγμούς από τους οποίους εξήλθε πιο
δυνατή, καθώς και άλλες επώδυνες για Εκείνην καταστάσεις τις οποίες
αντιμετώπισε με τέτοιο τρόπο, ώστε με την Χάρη του Θεού να αποτελεί τον
κατεξοχήν φορέα, μέσα από τον οποίον ο λαός μας αντλεί δύναμη στην κοπιώδη πορεία
την οποίαν και διανύει. Μέχρι σήμερα, την Εκκλησία την χρησιμοποίησαν τα
διάφορα πολιτικά κόμματα εξουσίας. Από τις απλές γνωριμίες πολιτικών με
Αρχιερείς και Ιερείς, έως και τις συνεχόμενες παρουσίες τους, ειδικά σε
προεκλογικές περιόδους στις Εκκλησίες, όπου υπάρχει λαμπρόν στάδιον ευρέσεως ψηφοφόρων, ώστε με μιαν επίπλαστη ευσέβεια να καταφέρουν να ‘’ πείσουν’’ τους
Χριστιανούς για το αγαθόν των σχέσεων τους με την Εκκλησία καθώς και την
ευσέβεια τους, η οποία μάλλον καταλιμπάνεται μετά την είσοδο τους στο Κοινοβούλιο
και ακόμα χειρότερα μετά την υπουργοποίηση των προσώπων…
Μήπως τελικά, αυτοί που φαίνονται
επικίνδυνοι, είναι ίσως πιο ακίνδυνοι από αυτούς που δεν το δείχνουν; Αν πάλι,
οι Αριστεροί αποφασίσουν , εφ΄όσον ο λαός τους στείλει να κυβερνήσουν, να τα
βάλουν με την Εκκλησία, καλό θα είναι να μελετήσουν το παρελθόν, όπου συνέβη
αυτό, ώστε να γνωρίζουν τι θα συμβεί στο μέλλον…. Πριν όμως από αυτό, θα πρέπει
να δουν και οι δύο πλευρές , όχι την περίπτωση ειρηνικής συνυπάρξεως, αλλά της
συνεργασίας προς όφελος του λαού μας. Και η Εκκλησία, έχει αποδείξει πως μπορεί
να συνεργαστεί για το καλό του λαού Της, τώρα έχει σειρά η πολιτική των
πολιτικών, να το αποδείξει. Εάν όμως δεν το κάνουν, θα τρέφουν απλά μια
ψευδαίσθηση πως το σύνολο των ψηφοφόρων τους αποτελείτε από αθέους. Και όταν
καταλάβουν το λάθος τους, θα είναι πλέον αργά…..
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου