Πολλές φορές άκουσα να με ρωτούν, γιατί να εξομολογηθώ; Ακόμα όμως χειρότερα, είναι μέσα στην εξομολόγηση να σου πουν, '' δεν έχω κάνει τίποτα...'' Πας ποτέ σε έναν γιατρό, να του πεις δεν έχω τίποτα; Τι σημαίνει εξομολόγηση; Αναγνώριση του λάθους. Αν δεν αναγνωρίσουμε το λάθος, δεν μπορούμε να το διορθώσουμε. Και η διόρθωση, προϋποθέτει την μετάνοια. Όταν λοιπόν φθάσει κάποιος μέχρι το μυστήριο της εξομολογήσεως έχοντας ήδη εξασφαλίσει από μόνος του, την αυτοδικαίωση (γιατί αυτό σημαίνει η φράση δεν έχω κάνει τίποτε) δεν υπάρχει μετάνοια, μιας και δεν υπάρχει αναγνώριση λάθους. Πολλοί νομίζουν πως αμαρτία, είναι η παραβίαση μιας εκ των δέκα Εντολών του Θεού. Ξεκινούν λοιπόν από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Δεν σκότωσα, δεν έκλεψα...
Στην εξομολόγηση πηγαίνεις με την προϋπόθεση να μιλήσεις για ότι έκανες και όχι για ότι δεν έχεις κάνει. Ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πολλοί είναι εκείνοι που θα αναζητήσουν το έλεος του Θεού μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Πόσο ωραία θέτει τα πράγματα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφερόμενος στην Ιερά Εξομολόγηση. Γράφει λοιπόν σχετικά: '' Κι αν ακόμη κάθε μέρα αμαρτάνεις, κάθε μέρα μετανόει». Και απαντούσαν οι ακροατές του· «Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι δυνατόν να μετανοήσει κανείς και να σωθεί;». Και ερχόταν η παρήγορη απάντηση του ι. πατρός· «Ασφαλώς ναι. Από πού είναι φανερό; Από την φιλανθρωπία του Κυρίου σου. Μόνη η μετάνοιά σου δεν αρκούσε. Επειδή όμως με τη μετάνοια αναμιγνύεται και η φιλανθρωπία του Θεού, έχε θάρρος. Μέτρο στη φιλανθρωπία του Θεού δεν υπάρχει. Η δική σου κακία έχει μέτρο. Σκέψου ένα σπινθήρα που έπεσε στο πέλαγος· μήπως μπορεί να μείνει εκεί ή να φανεί; Έτσι είναι και φιλανθρωπία του Θεού απέναντι στην αμαρτία. Ή καλύτερα ούτε τόσο, αλλά πολύ περισσότερο. Γιατί το πέλαγος, κι αν ακόμη είναι μεγάλο, έχει όρια, ενώ η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη»
Στην εξομολόγηση πηγαίνεις με την προϋπόθεση να μιλήσεις για ότι έκανες και όχι για ότι δεν έχεις κάνει. Ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πολλοί είναι εκείνοι που θα αναζητήσουν το έλεος του Θεού μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Πόσο ωραία θέτει τα πράγματα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφερόμενος στην Ιερά Εξομολόγηση. Γράφει λοιπόν σχετικά: '' Κι αν ακόμη κάθε μέρα αμαρτάνεις, κάθε μέρα μετανόει». Και απαντούσαν οι ακροατές του· «Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι δυνατόν να μετανοήσει κανείς και να σωθεί;». Και ερχόταν η παρήγορη απάντηση του ι. πατρός· «Ασφαλώς ναι. Από πού είναι φανερό; Από την φιλανθρωπία του Κυρίου σου. Μόνη η μετάνοιά σου δεν αρκούσε. Επειδή όμως με τη μετάνοια αναμιγνύεται και η φιλανθρωπία του Θεού, έχε θάρρος. Μέτρο στη φιλανθρωπία του Θεού δεν υπάρχει. Η δική σου κακία έχει μέτρο. Σκέψου ένα σπινθήρα που έπεσε στο πέλαγος· μήπως μπορεί να μείνει εκεί ή να φανεί; Έτσι είναι και φιλανθρωπία του Θεού απέναντι στην αμαρτία. Ή καλύτερα ούτε τόσο, αλλά πολύ περισσότερο. Γιατί το πέλαγος, κι αν ακόμη είναι μεγάλο, έχει όρια, ενώ η φιλανθρωπία του Θεού είναι απεριόριστη»
Όμως και άλλο ερώτημα προβάλει εμποδίζοντας μας να φθάσουμε μέχρι την εξομολόγηση. Γιατί να πάω να εξομολογηθώ σε έναν άνθρωπο που έχει κάνει τα ίδια και ίσως χειρότερα πράγματα από εμένα; Γιατί να πάω να τα πω σε έναν άνθρωπο που ίσως αφήσει να γίνουν γνωστά τα κρυφά της ψυχής μου; Γιατί να μην πάω να τα πω σε μια εικόνα και να με συγχωρήσει; Σκέφθηκες όμως ποτέ, μήπως η ανθρώπινη αμαρτία του εξομολόγου, είναι η πρόφαση ώστε να μην ταπεινωθείς εσύ, να δεχθείς το λάθος και να μετανοήσεις; Πολλές φορές έχεις ακούσει την φράση '' ιατρικό απόρρητο''. Αυτό, κανένας ανθρώπινος νόμος δεν μπορεί να το καταργήσει. Αν λοιπόν στην Ιατρική υπάρχει απόρρητο που ανθρώπινος νόμος δεν μπορεί να το καταλύσει, ποιος άνθρωπος θα αμφισβητήσει το απόρρητο της εξομολογήσεως που αφορά τον άνθρωπο και τον Θεό;
Γιατί πριν σκεφθείς όλα αυτά, δεν σκέπτεσαι πως τελικά, το θέμα είναι αν θέλεις και αν θέλω να μετανοήσουμε ή όχι. Γιατί αποζητάς να μιλήσεις σε μια εικόνα; Ξεχνάς πως ο ίδιος ο Χριστός έδωσε το δικαίωμα του δεσμείν τε και λύειν τας των ανθρώπων αμαρτίας, στους Αποστόλους και μέσω της επιθέσεως των χειρών τους, εκείνοι στους Επισκόπους και στην συνέχεια οι Επίσκοποι στους Πρεσβυτέρους; Αμφισβητώντας αυτό το χάρισμα, δεν αμφισβητείς την Χάρη του Θεού η οποία και ενεργοποιεί το Μυστήριο δια του Αγίου Πνεύματος; Έπειτα, δεν έχεις ανάγκη της παρηγοριάς στην θλίψη της αμαρτίας, δεν έχεις ανάγκη της θεραπευτικής συμβουλής; Βρες μου μια εικόνα που μπορεί αυτά να στα προσφέρει ! Η Εικόνα αποτυπώνει το πρόσωπο που είδε την Βασιλεία του Θεού. Δεν μπορεί όμως να σου χαρίσει την Βασιλεία του Θεού. Αυτό, μόνον η μετάνοια και η εξομολόγηση μπορεί να στο προσφέρει.
Σκέπτεσαι επίσης, γιατί να πας να εξομολογηθείς, αφού θα αμαρτήσεις ξανά! Πόσο πρόχειρος είναι αυτός ο συλλογισμός! Μα, ξεχνάς πως ο φιλάνθρωπος Θεός, είπε: όσες φορές αν πέσεις, σήκω και θα σωθείς! Το θέμα είναι, αν εσύ θέλεις να παραμείνεις πεσμένος υπό το βάρος της αμαρτίας, ή αν θέλεις να απαλλαχθείς από αυτό και να σταθείς ξανά ορθός! Και το σώμα σου λερώνεται, αλλά θα πλυθείς! Σου πέρασε ποτέ η σκέψη να πάψεις να λούζεσαι αφού θα ξαναλερωθείς; Το σώμα, είναι κατώτερο της ψυχής γιατί δεν ζει αιώνια. Σε κάποιες στιγμές σε προδίδει. Αν λοιπόν φροντίζεις με επιμέλεια την καθαριότητα του φθαρτού σου σώματος, πως αφήνεις την κάθαρση της αιώνιας ψυχής σου;
Επίσης, θεωρείς πως ο Ιερεύς, ως άνθρωπος πάσχει όπως και εσύ! Η αμαρτία, είναι κοινό των ανθρώπων γνώρισμα. Θα σε ρωτήσω και θέλω να μου πεις, ο γιατρός που εξετάζει το σώμα σου, δε αρρωσταίνει; Επειδή και ο γιατρός μπορεί να αρρωστήσει, δεν θα πας εσύ να αναζητήσεις την θεραπεία για τον εαυτό σου; Χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα τον διάκονο της Ιπποκρατείου επιστήμης, διότι θέλω με τον τρόπο αυτό να συγκρίνω τις δύο θεραπείες, της ψυχής και του σώματος. Μπορείς να πεις πως απογοητεύτηκες από κάποιον πνευματικό και ίσως αυτό σε κάνει να μην θέλεις ξανά να εξομολογηθείς. Αν σκεφθείς με τον τρόπο αυτόν, αυτό δείχνει πως δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η σωτήρια της ψυχής σου. Και πάλι θα χρησιμοποιήσω το ίδιο παράδειγμα, αυτό του Ιατρού. Εάν απογοητευθείς από κάποιον γιατρό, θα πεις πως δεν πως δεν θα ξαναπάς σε γιατρό; Όχι! Διότι αμέσως θα σκεφθείς πως υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι γιατροί, ικανοί να σε βοηθήσουν στο πρόβλημα σου! Δεν ακυρώνεις την επιστήμη που χρειάζεσαι στην ζωή σου, χάριν της ακαταλληλότητος του προσώπου... Εάν αυτό δεν το κάνεις για το σώμα σου, που έχει χρονικό περιθώριο μέσα στον κύκλο της ζωής, πως μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου που μετρά την αιωνιότητα;
Είναι δωρεά του Θεού, η συγχώρηση στους ανθρώπους! Κάποτε, ένας άνθρωπος έφθασε στο χείλος του γκρεμού! Η απελπισία τον καταδίωκε! Σκέφθηκε πως μόνον ο θάνατος μπορεί να τον λυτρώσει. Το βάρος της αμαρτίας, τον έκανε να καταρρεύσει. Χωρίς να κοιτά που βαδίζει, πέρασε μπροστά από μιαν Εκκλησία. Μπήκε μέσα χωρίς σχεδόν να το σκεφθεί. Εκείνην την ώρα ο Ιερεύς τελούσε τον εσπερινό. Κάθισε σε ένα κάθισμα σιωπηλός, χωρίς να παρακολουθεί την ακολουθία. Αφού ο Ιερεύς, ολοκλήρωσε την ακολουθία βγήκε από το Άγιο Βήμα και πέρασε δίπλα του. Βλέποντας τον σε αυτή την αθλία κατάσταση, στάθηκε και τον ρώτησε τι του συμβαίνει. Ο απελπισμένος άνθρωπος, κίνησε να μιλά στον Ιερέα. Χωρίς να το καταλάβει εξομολογείτω ! Μιλούσε, μιλούσε, χωρίς σταματημό και τα δάκρυα έρεαν άφθονα στο πρόσωπο του. Άφησε τα κρύφια της καρδιάς του να ριφθούν στο δάπεδο του ναού μαζί με τα δάκρυα της μετανοίας του. Σε κάποια στιγμή τελείωσε τον μονόλογο της ψυχής του... Ο Ιερεύς, έθεσε το χέρι του στο κεφάλι του ανθρώπου και προσευχήθηκε για την συγχώρηση του!
Αίφνης, η επιθυμία του απελπισμένου να δώσει τέρμα στην ζωή του είχε φύγει τελείως από την σκέψη του! Όμως δεν είχε φύγει μόνον αυτή! Μαζί της, είχε πάρει και το βάρος της αμαρτίας του! Οι συνομιλία του με τον πνευματικό, η εξομολόγηση του χωρίς να το καταλάβει, είχε γίνει αιτία της σωτηρίας του! Χωρίς να το σκεφθεί, ο άνθρωπος αυτός είχε σώσει την ζωή του και την πρόσκαιρη αλλά και την αιώνια... Ο άνθρωπος ξεκλείδωσε και έμαθε πολλά μυστικά που τον περιβάλλουν.
Ένα δεν κατάφερε ποτέ να γνωρίσει. Το πότε θα φύγει από τον κόσμο αυτό! Είναι μεγάλο πράγμα να γνωρίζεις πως η μετάνοια εξαλείφει κάθε αμαρτία. Κάθε στιγμή που η καρδιά χτυπά στο στήθος μας, κάθε μέρα που τα μάτια αντικρίζουν το φως του ήλιου, έχουμε την δυνατότητα να καθαρίσουμε την ψυχή μας. Ας μην αφήσουμε λοιπόν την κάθε μέρα να περνά, γιατί κανείς ποτέ δεν γνωρίζει αν η μέρα που ζει, θα είναι η τελευταία...
π. Θωμάς Ανδρέου
Γιατί πριν σκεφθείς όλα αυτά, δεν σκέπτεσαι πως τελικά, το θέμα είναι αν θέλεις και αν θέλω να μετανοήσουμε ή όχι. Γιατί αποζητάς να μιλήσεις σε μια εικόνα; Ξεχνάς πως ο ίδιος ο Χριστός έδωσε το δικαίωμα του δεσμείν τε και λύειν τας των ανθρώπων αμαρτίας, στους Αποστόλους και μέσω της επιθέσεως των χειρών τους, εκείνοι στους Επισκόπους και στην συνέχεια οι Επίσκοποι στους Πρεσβυτέρους; Αμφισβητώντας αυτό το χάρισμα, δεν αμφισβητείς την Χάρη του Θεού η οποία και ενεργοποιεί το Μυστήριο δια του Αγίου Πνεύματος; Έπειτα, δεν έχεις ανάγκη της παρηγοριάς στην θλίψη της αμαρτίας, δεν έχεις ανάγκη της θεραπευτικής συμβουλής; Βρες μου μια εικόνα που μπορεί αυτά να στα προσφέρει ! Η Εικόνα αποτυπώνει το πρόσωπο που είδε την Βασιλεία του Θεού. Δεν μπορεί όμως να σου χαρίσει την Βασιλεία του Θεού. Αυτό, μόνον η μετάνοια και η εξομολόγηση μπορεί να στο προσφέρει.
Σκέπτεσαι επίσης, γιατί να πας να εξομολογηθείς, αφού θα αμαρτήσεις ξανά! Πόσο πρόχειρος είναι αυτός ο συλλογισμός! Μα, ξεχνάς πως ο φιλάνθρωπος Θεός, είπε: όσες φορές αν πέσεις, σήκω και θα σωθείς! Το θέμα είναι, αν εσύ θέλεις να παραμείνεις πεσμένος υπό το βάρος της αμαρτίας, ή αν θέλεις να απαλλαχθείς από αυτό και να σταθείς ξανά ορθός! Και το σώμα σου λερώνεται, αλλά θα πλυθείς! Σου πέρασε ποτέ η σκέψη να πάψεις να λούζεσαι αφού θα ξαναλερωθείς; Το σώμα, είναι κατώτερο της ψυχής γιατί δεν ζει αιώνια. Σε κάποιες στιγμές σε προδίδει. Αν λοιπόν φροντίζεις με επιμέλεια την καθαριότητα του φθαρτού σου σώματος, πως αφήνεις την κάθαρση της αιώνιας ψυχής σου;
Επίσης, θεωρείς πως ο Ιερεύς, ως άνθρωπος πάσχει όπως και εσύ! Η αμαρτία, είναι κοινό των ανθρώπων γνώρισμα. Θα σε ρωτήσω και θέλω να μου πεις, ο γιατρός που εξετάζει το σώμα σου, δε αρρωσταίνει; Επειδή και ο γιατρός μπορεί να αρρωστήσει, δεν θα πας εσύ να αναζητήσεις την θεραπεία για τον εαυτό σου; Χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα τον διάκονο της Ιπποκρατείου επιστήμης, διότι θέλω με τον τρόπο αυτό να συγκρίνω τις δύο θεραπείες, της ψυχής και του σώματος. Μπορείς να πεις πως απογοητεύτηκες από κάποιον πνευματικό και ίσως αυτό σε κάνει να μην θέλεις ξανά να εξομολογηθείς. Αν σκεφθείς με τον τρόπο αυτόν, αυτό δείχνει πως δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η σωτήρια της ψυχής σου. Και πάλι θα χρησιμοποιήσω το ίδιο παράδειγμα, αυτό του Ιατρού. Εάν απογοητευθείς από κάποιον γιατρό, θα πεις πως δεν πως δεν θα ξαναπάς σε γιατρό; Όχι! Διότι αμέσως θα σκεφθείς πως υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι γιατροί, ικανοί να σε βοηθήσουν στο πρόβλημα σου! Δεν ακυρώνεις την επιστήμη που χρειάζεσαι στην ζωή σου, χάριν της ακαταλληλότητος του προσώπου... Εάν αυτό δεν το κάνεις για το σώμα σου, που έχει χρονικό περιθώριο μέσα στον κύκλο της ζωής, πως μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου που μετρά την αιωνιότητα;
Είναι δωρεά του Θεού, η συγχώρηση στους ανθρώπους! Κάποτε, ένας άνθρωπος έφθασε στο χείλος του γκρεμού! Η απελπισία τον καταδίωκε! Σκέφθηκε πως μόνον ο θάνατος μπορεί να τον λυτρώσει. Το βάρος της αμαρτίας, τον έκανε να καταρρεύσει. Χωρίς να κοιτά που βαδίζει, πέρασε μπροστά από μιαν Εκκλησία. Μπήκε μέσα χωρίς σχεδόν να το σκεφθεί. Εκείνην την ώρα ο Ιερεύς τελούσε τον εσπερινό. Κάθισε σε ένα κάθισμα σιωπηλός, χωρίς να παρακολουθεί την ακολουθία. Αφού ο Ιερεύς, ολοκλήρωσε την ακολουθία βγήκε από το Άγιο Βήμα και πέρασε δίπλα του. Βλέποντας τον σε αυτή την αθλία κατάσταση, στάθηκε και τον ρώτησε τι του συμβαίνει. Ο απελπισμένος άνθρωπος, κίνησε να μιλά στον Ιερέα. Χωρίς να το καταλάβει εξομολογείτω ! Μιλούσε, μιλούσε, χωρίς σταματημό και τα δάκρυα έρεαν άφθονα στο πρόσωπο του. Άφησε τα κρύφια της καρδιάς του να ριφθούν στο δάπεδο του ναού μαζί με τα δάκρυα της μετανοίας του. Σε κάποια στιγμή τελείωσε τον μονόλογο της ψυχής του... Ο Ιερεύς, έθεσε το χέρι του στο κεφάλι του ανθρώπου και προσευχήθηκε για την συγχώρηση του!
Αίφνης, η επιθυμία του απελπισμένου να δώσει τέρμα στην ζωή του είχε φύγει τελείως από την σκέψη του! Όμως δεν είχε φύγει μόνον αυτή! Μαζί της, είχε πάρει και το βάρος της αμαρτίας του! Οι συνομιλία του με τον πνευματικό, η εξομολόγηση του χωρίς να το καταλάβει, είχε γίνει αιτία της σωτηρίας του! Χωρίς να το σκεφθεί, ο άνθρωπος αυτός είχε σώσει την ζωή του και την πρόσκαιρη αλλά και την αιώνια... Ο άνθρωπος ξεκλείδωσε και έμαθε πολλά μυστικά που τον περιβάλλουν.
Ένα δεν κατάφερε ποτέ να γνωρίσει. Το πότε θα φύγει από τον κόσμο αυτό! Είναι μεγάλο πράγμα να γνωρίζεις πως η μετάνοια εξαλείφει κάθε αμαρτία. Κάθε στιγμή που η καρδιά χτυπά στο στήθος μας, κάθε μέρα που τα μάτια αντικρίζουν το φως του ήλιου, έχουμε την δυνατότητα να καθαρίσουμε την ψυχή μας. Ας μην αφήσουμε λοιπόν την κάθε μέρα να περνά, γιατί κανείς ποτέ δεν γνωρίζει αν η μέρα που ζει, θα είναι η τελευταία...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου