Το σκοτάδι είναι απώλεια του φωτός. Και σήμερα, στις Εκκλησίες μας, ψάλλαμε την δευτέρα στάση των Χαιρετισμών σε Εκείνην που αποδεχόμαστε ως φως στο σκοτάδι της ζωής μας. Πόσο ωραία την υμνεί ο υμνωδός Της σε αυτό το ανεπανάληπτο κείμενο του Ακαθίστου Ύμνου. Εκείνη, η γεννήσασα το Φως, τον Ήλιο της δικαιοσύνης , γίνεται η ίδια φως που διαλύει το σκοτάδι της δικής μας ζωής. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν σκοτισθεί, ζουν το σκοτάδι της απομόνωσης το σκοτάδι που τους απομακρύνει και από το Θεό, αλλά και από τον άνθρωπο. Το φως, δημιουργεί ασφάλεια στον άνθρωπο. Το σκοτάδι, τον φοβίζει.
Και όμως ο άνθρωπος επιμένει να είναι σκοτεινός, δεν επιδιώκει το φως, διότι στο φως τίποτα δεν μένει κρυφό. Το σκοτάδι καλύπτει, το φως αποκαλύπτει. Όμως, ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει στο φως και όχι στο σκοτάδι. Από τα πρώτα ακόμα χρόνια της ζωής του, ο άνθρωπος φοβάται το σκοτάδι. Μεγαλώνοντας ,το συνδυάζει με την απώλεια της ζωής. Αντίθετα το φως σημαίνει ζωή. Η Παναγία είναι Εκείνη που γέννησε την ζωή. Με το φως της Ζωής που χάρισε στους ανθρώπους δείχνει τον δρόμο για την αιώνια Ζωή.
Η γεννήσασα το Φως, φωτίζει τους σκοτισμένους ανθρώπους. Μας συνοδεύει στην πορεία προς το Φως που είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος που ζει με Χριστό, δεν φοβάται το σκοτάδι. Διότι ο Ίδιος ο Χριστός διαβεβαιώνει πως όποιος τον ακολουθήσει δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι αλλά στο Φως της ζωής. Βλέποντας τις καθημερινές εξελίξεις γύρω σου καταλαβαίνεις πως το σκοτάδι προσπαθεί να καλύψει το φως. Όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Η διαχρονικότητα των κειμένων αποδεικνύεται στην εφαρμογή τους στην ζωή εκείνων που τα διαβάζουν. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να θυμόμαστε στις ώρες της δικής μας συσκότισης ,εκεί που ο νους σταματά να σκέπτεται, εκεί που την λογική διαδέχεται ο παραλογισμός, πως υπάρχει πάντα φως, που απομακρύνει το σκοτάδι. Και αυτό το Φως , δεν είναι άλλο από τον Ιησού Χριστό!
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου