Καθαρά Δευτέρα! Αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αρχή νηστείας! Αποτελεί παράδοση για τον λαό μας, η τήρηση της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αυτήν την ημέρα λοιπόν, το νηστίσιμο τραπέζι γεμίζει.... περισσότερο από το Αναστάσιμο....
Και είναι απορίας άξιον, πως η νηστεία μας, περιορίζεται στα γευστικότατα εδέσματα, που με πολύ επιμέλεια θα τεθούν στο τραπέζι. Τελικά όμως, τι είναι η νηστεία; Ένα πατροπαράδοτο έθιμο ή ένα βίωμα, μια συνειδητή θυσιαστική πράξη του ανθρώπου προς τον Θεό; Αν το καλοσκεφθεί κάποιος, έχουμε φέρει την νηστεία στα δικά μας μέτρα, στα δικά μας σταθμά. Ναι! Θα νηστέψω αλλά με τον τρόπο που εγώ θέλω. Δεν θα φάω τυρί επί παραδείγματι, αλλά υπάρχει υποκατάστατο τυριού από σόγια!!! Δεν χαλώ την νηστεία αλλά ταυτόχρονα πείθω τον εαυτό μου πως τρώγω τυρί! Επίσης μπορώ να φάω όση ποσότητα θέλω, αρκεί αυτά που θα φάω να είναι νηστίσιμα....
Πολλές φορές, δεν καταλαβαίνουμε πως η σχέση μας με τον Θεό, δεν μπορεί να έχει υποκατάστατα. Δεν σε εξαναγκάζει κανείς να νηστέψεις. Μπορώ να σου πω, πως υπάρχουν περιπτώσεις - ειδικά σε προβλήματα υγείας- που ο Πνευματικός, με διάκριση σκεπτόμενος πάντοτε, μπορεί ακόμα και να μην επιτρέψει την νηστεία. Ποια όμως νηστεία, αυτή που μπορείς και δεν θέλεις να κάνεις η αυτή που θέλεις και ταυτόχρονα σε '' βολεύει '' να κάνεις; Δηλαδή, με το να τηρήσεις το ''έθιμο'' καθησυχάζεις ταυτόχρονα την συνείδηση σου, στα μάτια του Θεού; Δηλαδή προτιμάς την αυτοδικαίωση σε συμφωνία με τον εαυτό σου, από την δικαίωση του Θεού για εσένα;
Υπάρχει όμως και μια ακόμη παράμετρος, πολύ σημαντική. Η νηστεία, είναι μια θυσία, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, είναι θυσία! Παρ' ότι συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην διατήρηση της καλής ψυχοσωματικής υγείας του ανθρώπου μιας και είναι γνωστή η ρήση πως με τα κουτάλια μας, σκάβουμε το λάκκο μας, πάραυτα δεν παύει να αποτελεί μια ελάχιστη προσφορά μας προς τον Θεό. Πέρα όμως από αυτό, η νηστεία δεν μπορεί να περιορισθεί σε ένα τραπέζι. Τότε, η δικαίωση μας είναι καθαρά φαρισαϊκή ''πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις'' (Μτθ.23-5). Αυτό όμως ζητά από εμάς ο Θεός;
Τι νηστεία είναι αυτή που δεσμεύει την τροφή μας, αλλά δεν δεσμεύει την γλώσσα μας, αυτό το ανήμερο θεριό που κάθε άνθρωπο τον συντροφεύει; Πως αυτή η θυσία που κάνεις για το Θεό, θα είναι ευπρόσδεκτη όταν κατακρίνεις τον άλλον; Νηστίσιμη κατάκριση δεν υπάρχει! Μια είναι η κατάκριση και καταλιμπάνει με την παρουσία της, κάθε είδους νηστεία, καθιστώντας την ανώφελη. Αν θέλεις να νηστέψεις πραγματικά, έλεγξε τον εαυτό σου. Δώσε στο Θεό, ότι μπορείς! Όσο μπορείς! Αρκεί αυτό να είναι με την καρδιά σου... Στο αυριανό λοιπόν τραπέζι, το "σαρακοστιανό'' και νηστίσιμο θυμήσου πως η σχέση μας με τον Θεό, δεν μπορεί να περνά μέσα από υποκατάστατα... Είναι , θα πρέπει να είναι αυθεντική!
Κάνε λοιπόν αυτό που μπορείς με την καρδιά σου να κάνεις. Θυσίασε ότι σε απομακρύνει από την αυθεντική σχέση σου με τον Θεό. Είπα το πρωί στο κήρυγμα της ημέρας, πως τελικά ο άνθρωπος έχασε τον παράδεισο γιατί πίστεψε στον εαυτό του με αποτέλεσμα να θεωρήσει πως δεν χρειάζεται τον Θεό... Είναι ο ίδιος λόγος που συνεχίζει να κρατά τον άνθρωπο μακράν του παραδείσου... Η αυθεντικότητα της σχέσης μας με τον Θεό, έχει να κάνει σε αυτό που μπορείς να προσφέρεις και όχι σε αυτό που πρέπει να προσφέρεις γιατί ο Θεός δεν έχει ανάγκη των δικών μας προσφορών, αντίθετα εμείς έχουμε την ανάγκη των δωρεών του Θεού που απλόχερα μας χαρίζει.
Καλή Σαρακοστή λοιπόν, με αυτό που θα μπορέσεις να προσφέρεις με την καρδιά σου και αν δεν το βλέπουν οι άνθρωποι, ακόμη καλύτερα! Το βλέπει ο Θεός!
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου