Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας!

Σήμερα το απόγευμα, όταν ο ήλιος πλέον δύει, αναγγέλλοντας τον ερχομό της νύκτας,  ψάλουμε την γ' Στάση των Χαιρετισμών στην Μεγάλη Κυρά. Μέσα από το ανεπανάληπτο σε εικόνες και μηνύματα κείμενο του Ακαθίστου Ύμνου, ξεχωρίζει μια φράση από εκείνες που χαρακτηρίζουμε ως ''φράση κλειδί". 

Λέμε λοιπόν μεταξύ άλλων στην Παναγία: ''Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας, χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων''. Την αναγνωρίζουμε λοιπόν ως το κλειδί με το οποίον μπορούμε να ανοίξουμε την πύλη του Ουρανού. Πως μπορεί αυτή η φάση να γίνει εύληπτη για κάποιον που την διαβάζει; Η έννοια του παραδείσου γίνεται γνωστή σοτν άνθρωπο από της δημιουργίας του. Ο Θεός θέτει τον άνθρωπο ως βασιλέα της κτίσεως , τον τοποθετεί στην κορυφή της δημιουργίας ως κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση δική Του. Ουσιαστικά, ο άνθρωπος αποτελεί το στολίδι της θείας δημιουργίας. 

      

Μετά την εξ΄ιδίας βουλήσεως απομάκρυνση του από τον Θεό, ο άνθρωπος αυτομάτως χάνει αυτό που έχει δηλαδή την αμεσότητα της επικοινωνίας του με τον δημιουργό κηρύσσει  έκπτωτο τον εαυτό του από την σχέση του με τον Θεό, απομακρύνεται και ουσιαστικά στέκει μακράν του παραδείσου. Κάνει την ζωή του κόλαση ,βιώνει μιαν άγνωστη για εκείνον κατάσταση. Όμως, η φιλανθρωπία και το άπειρο έλεος του Θεού, βρίσκει έναν μοναδικό τρόπο, ώστε ο άνθρωπος να ξεκλειδώσει μόνος του, την πύλη που με τα χέρια του ο ίδιος έκλεισε. 

    

Η φιλανθρωπία του θεού εξαντλείται στην ανθρώπινη σωτηρία την στιγμή κατά την οποίαν ο Θεός επιλέγει την την απόλυτη κένωση στην δική Του φύση με την ενανθρώπηση του. Αποφασίζει όχι να γίνει ανθρωπόμορφος στα πρότυπα των παλαιών θεοτήτων. Αποφασίζει να γίνει άνθρωπος τέλειος άνθρωπος για να μπορέσει την έννοια της τελειότητας να την κάνει και πάλι γνωστή στον πεπτωκότα  άνθρωπο. 

   

Αυτή η άμετρος φιλανθρωπία του Θεού γίνεται στο πρόσωπο της Θεοτόκου, η οποία αναλαμβάνει ην ευθύνη να δανείσει την ανθρώπινη φύση στον Θεό και κατά χάριν την θεϊκή στους ανθρώπους. Γίνεται η Ίδια το κλειδί, ώστε ο άνθρωπος να ξανανοίξει την θύρα του παραδείσου. Από την στιγμή που η Παναγία δέχεται στα σπλάχνα Της τον ίδιο τον Θεό, ο άνθρωπος επαναφέρεται στον Παράδεισο. Ακόμα και αν συνεχίζει να κάνει κόλαση την ζωή του, ο Παράδεισος τον περιμένει. Αν μπορεί λοιπόν η Θεομήτωρ να ξεκλειδώσει την Ουράνια Πύλη για τους ανθρώπους, μπορεί αφού ως άνθρωπος πόνεσε όπως όλοι οι άνθρωποι, να μας χαρίσει και την ελπίδα της αιωνιότητος, ελπίδα που μέσα από το δικό Της πρόσωπο μπορεί να γίνει πραγματικότητα για τον άνθρωπο! 

                                                                     π. Θωμάς Ανδρέου