''τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;'' (Μαρκ.8-36) Μέσα από τα ανοιξιάτικα λουλούδια, προβάλει το αιώνιο και ακατάλυτο σύμβολο της Ζωής, ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός του Χριστού.
Στην απαρχή της ανοίξεως, εποχής όπου η φύσις από την νέκρωση επανέρχεται στην ζωή, προβάλει στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο Σταυρός του Χριστού, ο δικός μας Σταυρός!
Σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος ενστερνίσθηκε την ύλη, απαρνούμενος το πνεύμα, έρχεται αμείλικτο διπλό ερώτημα διατυπωμένο, όχι από ανθρώπινα χείλη, αλλά από τα αδιάψευστα χείλη του Σωτήρος Χριστού! Ρωτά, ο Θεός τον άνθρωπο: Ποια είναι η ωφέλεια σου, εάν κερδίσεις ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσεις την ψυχή σου; Με τι αντάλλαγμα, μπορείς να ανταλλάξεις την αθανασία της ψυχής σου;
Αγωνίστηκες , πάλεψες, κουράστηκες! Κατάφερες να δημιουργήσεις. Πίστεψες πως με την ύλη θα κατακτήσεις τον κόσμο. Κατάφερες να κάνεις τον εαυτό σου να αποζητά όλο και περισσότερα. Θεώρησες πως αυτά που με κόπο καθημερινά συγκεντρώνεις μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο. Όμως ζεις μέσα σε μια οριακή ευτυχία, η οποία με την πρώτη ευκαιρία, απομακρύνεται από κοντά σου και την θέση της παίρνει η αδελφή της, που κανείς δεν την θέλει αλλά και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει, η δυστυχία...
Δεν σκέφθηκες όμως πως η ύλη, πεθαίνει μαζί σου. Δεν σκέφθηκες πως τελικά όσα εσύ, με πόνο κατάφερες να αποκτήσεις, άλλοι θα τα απολαύσουν γιατί, όταν εσύ φύγεις από αυτή την ζωή, τίποτα από όσα εδώ σου ανήκουν δεν θα σε συνοδεύσει... Η ύλη προδίδει τον άνθρωπο! Η ύλη, την οποίαν χρησιμοποιεί για να κάνει καλύτερη την ζωή του, έρχεται η ώρα που θα τον προδώσει. Το ξέρει ο άνθρωπος, αλλά αρνείται πεισματικά να το πιστέψει.
Επένδυσες στην γη και όχι στον Ουρανό! Όμως, οι γήινες επενδύσεις μπορεί σε κάποια στιγμή να χαθούν! Θεώρησες με την ανθρώπινη λογική σου, πως το χρήμα φέρνει την ευτυχία και έκανες τα πάντα για να το αποκτήσεις. Πίστεψες πως στην ζωή, τα πάντα εξαγοράζονται. Όταν όμως κατάλαβες το λάθος σου, ήταν πλέον αργά! Η ευτυχία είναι συναίσθημα! Ξεκινά από την σκέψη, για να γίνει πράξη. Τα συναισθήματα όμως καθώς και οι σκέψεις δεν αγοράζονται, όπως και δεν πωλούνται.
Επένδυσε ο άνθρωπος στην σιγουριά της ύλης εγκαταλείποντας τα συναισθήματα του. Αγόρασε, πούλησε ,εξασφάλισε! Και όταν συγκέντρωσε και προσπάθησε να μετρήσει τα αποχτήματα, ο χρόνος της ζωής του σταμάτησε! Μια αρρώστια, ο άφευκτος θάνατος, είναι αρκετά για να κάνουν τον άνθρωπο να πάψει να σκέπτεται, να πάψει να αισθάνεται και ασφαλώς να μετρά....
Σκέφθηκε, με αφροσύνη ο άνθρωπος. Πως μπορεί να κάνει περισσότερα ώστε να περνά καλά στην γη... Στην ίδια γη που τον γέννησε και τελικά θα τον ξαναπάρει στα σπλάχνα της μια μέρα. Και προσπαθώντας να μαζέψει περισσότερα, ξέχασε! Ξέχασε τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει φιλία, τι σημαίνει χαρά της ζωής. Κλείστηκε στον εαυτό του. Πόσο πρόσκαιρη είναι αυτή η ευτυχία... Και δεν δυστύχησε μόνον ο ίδιος, αλλά έκανε δυστυχισμένους και όσους είναι κοντά του. Πως μπορείς να αγοράσεις το χαμόγελο στις δύσκολες ώρες της ζωής σου; Με τι αντίτιμο μπορείς να εξασφαλίσεις την αλήθεια στις ανθρώπινες σχέσεις;
Επενδύουν οι άνθρωποι καθημερινά. Εκεί όμως που νομίζουν πως θα κερδίσουν. Στην γη! Όχι στον ουρανό.... Και ο Χριστός, διατυπώνει εύλογο ερώτημα, Εκείνος που γεννήθηκε μέσα στον στάβλο, που τις πρώτες στιγμές της επίγειας ζωής Του, Τον συντρόφευσαν τα άλογα ζώα που Τον αγκάλιασαν και τις τελευταίες στιγμές, οι άνθρωποι που Τον σταύρωσαν και συνεχίζουν να Τον σταυρώνουν καθημερινά. Σκέφθηκες ποτέ να ρωτήσεις τον εαυτό σου, τι γίνεται μετά;
Σου αρκεί να πιστέψεις πως μετά το θάνατο δεν υπάρχει τίποτε; Τότε γιατί αγωνίζεσαι αφού ξέρεις πως άλλοι θα απολαύσουν ότι εσύ δημιουργείς; Ξέρεις πως ακόμα και όταν εσύ δεν θα ζεις, η ζωή συνεχίζεται στην γη. Γνωρίζοντας το αυτό, συνεχίζεις να αποκτάς, συνεχίζεις να δημιουργείς παρ' ότι άλλοι θα δρέψουν τους δικούς σου καρπούς. Μπορείς να δείξεις τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για ότι μένει εδώ και αδιαφορείς για τι υπάρχει μετά;
Πολλοί είπαν : δεν υπάρχει τίποτε! Κανείς δεν γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει τι είδε! Σκέφθηκες ποτέ, πως αν είχε συμβεί αυτό η Βασιλεία των Ουρανών, από ελεύθερη επιλογή θα είχε γίνει αναγκαστικός μονόδρομος για τους ανθρώπους; Ο Θεός μιλά, μας γνωστοποιεί τι υπάρχει! Έως του σημείου, που η προειδοποίηση Του να μην καταλύει την ελευθερία της ανθρώπινης επιλογής.
Η ύλη ανταλλάσσεται. Το πνεύμα όχι! Δεν υπάρχει αντάλλαγμα για την αθανασία της ψυχής! Όσο η ζωή, υπάρχει στο σώμα, ο άνθρωπος μπορεί να κερδίσει την αιωνιότητα. Σκέψου λοιπόν! Αν μπορείς να ανταλλάξεις τον θάνατο με την ζωή, την φθορά με την αφθαρσία , την πρόσκαιρη με την αιώνια ζωή, τότε, γιατί δεν το κάνεις;
π. Θωμάς Ανδρέου
1 σχόλια:
Ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε μαζί μας τις τόσο ψυχωφέλιμες σκέψεις σας.
Τολμήσαμε, ένα απόσπασμα να αναδημοσιεύσουμε εδώ:
http://hamomilaki.blogspot.gr/2014/03/poso-axizei-mia-psyhi.html
Την ευχή σας για όλα τα παιδάκια
Με εκτίμηση και αγάπη
το χαμομηλάκι
Δημοσίευση σχολίου