Κύριε μη μ' ελεήσεις....

  Σε κάποια Μητρόπολη, εκτός των Ιερέων Διακόνων και Μοναχών, υπήρχε και ένας ασκητής, σε ένα μικρό νησάκι που ονομαζόταν Ησύχιος. Για πολλά χρόνια ο Μητροπολίτης της περιοχής , δε φρόντισε να γνωρίσει τον ασκητή αυτόν. Αποφάσισε λοιπόν, κάποια ημέρα,  να τον επισκεφθεί.  Πήρε δύο συνοδούς και με το καΐκι έφτασαν στο νησάκι. Το ασκητήριο βρισκόταν περίπου εφτακόσια (700) μέτρα από την παραλία. Ανέβηκαν την πλαγιά, μπήκαν μέσα στην εκκλησία και αντίκρισαν έναν μοναχό, γονυπετή, μπροστά στην εικόνα του Χριστού, προσευχόμενο και λέγοντα «Κύριε μη με ελεήσεις». Ο Μητροπολίτης γύρισε, είδε τους συνοδούς του, χαμογέλασε και τους είπε Κρίμα τον κόπο που κάναμε να έρθουμε έως εδώ. Αυτός είναι «ΑΣΧΕΤΟΣ» ! Ο γέροντας, βυθισμένος στην προσευχή του, δεν αντελήφθη τους επισκέπτες του.

      Τότε ο Μητροπολίτης, κτύπησε το μπαστούνι του στο δάπεδο της εκκλησίας. Άκουσε τον θόρυβο ο Ασκητής, γύρισε και είδε το Μητροπολίτη. Του φίλησε το χέρι και τον καλωσόρισε στο ασκητήριό του. Κουβέντιασαν λίγο και ο Μητροπολίτης με τη συνοδεία του σηκώθηκαν να φύγουν. Φεύγοντας ο Μητροπολίτης με αυσηρό ύφος, είπε στον ασκητή «Πατέρα Ησύχιε, όταν προσεύχεσαι, να λες «Κύριε ελέησόν με», γιατί όπως το λες είναι λάθος. Μάλιστα – μάλιστα Δέσποτά μου. Απάντησε ταπεινά ο γέροντας.  Ο Δεσπότης, σχεδόν εκνευρισμένος για το χρόνο που είχε χάσει , έδωσε εντολή να ετοιμασθούν να φύγουν. Ο Ησύχιος καθόταν στην αυλή της εκκλησίας, μέχρι που έφτασαν σχεδόν στην παραλία. Γύρισε στην εκκλησία, έσκυψε να προσευχηθεί, μα ξέχασε πώς του είχε πει ο Δεσπότης να προσεύχεται.

    Σηκώθηκε, κατηφόρισε στην παραλία, μα το καΐκι, είχε απομακρυνθεί. Τότε, όσο πιο γρήγορα, μπορούσε έτρεχε, στην επιφάνεια της θάλασσας, για να προλάβει τον Δεσπότη. Ο ναύτης του καϊκιού, τον είδε και φώναξε τον καπετάνιο και το Μητροπολίτη. Όταν είδαν τον ασκητή να περπατά στη θάλασσα, γύρισαν πίσω. Όταν έφθασαν κοντά, με δάκρυα στα μάτια ο ασκητής, φώναξε στο Μητροπολίτη: «Δέσποτά μου, συχώρα με, αλλά ξέχασα πώς μου είπες να προσεύχομαι». Ο Μητροπολίτης κούνησε το κεφάλι του, τον κοίταξε για λίγο σιωπηλός, κύλησαν κάποια δάκρυα στα μάτια του και γύρισε και είπε στον Ησύχιο. Πήγαινε αδελφέ  και κάνε ό,τι έκανες μέχρι σήμερα....