Υπάρχει μια ιστορία , που ακούγεται σαν παραμύθι... Ίσως είναι απλά θρύλος. Ίσως όχι. Πάντως ακούγοντας την κάποιος πολλά μπορεί να διδαχθεί. Λέγεται λοιπόν πως ανατέθηκε στον περίφημο ζωγράφο Leonardo da Vinci να ζωγραφίσει τον γνωστό πίνακα με θέμα τον Μυστικό Δείπνο σε κάποιο μοναστήρι του Μιλάνου.
Ο περίφημος ζωγράφος έδωσε ένα χρονικό περιθώριο παράδοσης του έργου και ξεκίνησε την εργασία του αναζητώντας αυθεντικά μοντέλα από την καθημερινή ζωή ώστε να αποτυπώσει το θέμα. Πέρασαν κάποια χρόνια ώστε να φθάσει προς το τέλος το έργο του. Αντιμετώπισε όμως μια μεγάλη δυσκολία... Από τα πρόσωπα που εικονίζονταν στο έργο, απουσίαζαν δύο: Του Χριστού και του Ιούδα. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του δεν είχε καταφέρει να βρει ένα πρόσωπο τόσο αγνό, τόσο καθαρό που να σε παραπέμπει στην μορφή του Χριστού. Το ίδιο όμως συνέβαινε και για το πρόσωπο του Ιούδα.
Σε κάποια στιγμή τυχαία, συνάντησε έναν έφηβο μπροστά του. Τα μάτια του ακτινοβολούσαν την καθαρότητα της ψυχής του. Το πρόσωπο του μαρτυρούσε την αγνότητα της ζωής του. Αμέσως χωρίς να χάσει χρόνο συμφώνησε με τον έφηβο να τον χρησιμοποιήσει ως το μοντέλο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του οποίου θα απεικόνιζε το πρόσωπο του Χριστού στον ημιτελή πίνακα. Έτσι και έγινε. Ο νέος δέχθηκε να γίνει το μοντέλο για τον πρόσωπο του Χριστού... Ένα πρόσωπο είχε μείνει κενό, στο τραπέζι του μυστικού δείπνου ώστε το έργο να παραδοθεί ολοκληρωμένο.... Το πρόσωπο του Ιούδα! Ο ζωγράφος βασανιζόταν στην αναζήτηση του μοντέλου που θα μπορούσε να του δώσει την έμπνευση ώστε από αυτό, να ζωγραφίσει τον Ιούδα.
Ο συμπεφωνημένος χρόνος παράδοσης του έργου παρήλθε και η θέση του Ιούδα στον πίνακα παρέμενε κενή. Δεκάδες μοντέλα πέρασαν μπροστά από τον καλλιτέχνη κανένα όμως δεν ήταν ικανό να αποδώσει τα χαρακτηριστικά στοιχεία που ο ζωγράφος ήθελε για το πρόσωπο αυτό. Οι πιέσεις για παράδοση του έργου εντάθηκαν. Όμως, ο ζωγράφος περίμενε την στιγμή κατά την οποίαν θα έβρισκε αυτό που αποζητούσε.
Πέρασε χρόνος ικανός. Ο καλλιτέχνης βρέθηκε να περπατά σε ένα σοκάκι μια νύχτα βροχερή και άστατη. Μία σκέψη τον βασάνιζε: πως θα βρει μοντέλο να αποδώσει το πρόσωπο του Ιούδα. Περνώντας μπροστά από ένα καπηλειό, ξάφνου είδε μπροστά του μια σκιά να βγαίνει από μέσα. Παραπατούσε μεθυσμένος ο άγνωστος άνδρας, ώσπου σε κάποια στιγμή μια αστραπή φώτισε ελάχιστα το πρόσωπο του.... Ο ζωγράφος ταράχθηκε! Είχε βρει το μοντέλο για να απεικονίσει το πρόσωπο του Ιούδα! Ένα πρόσωπο σκοτεινό, εξαθλιωμένο, φρικτό λείψανο μιας άσωτης ζωής. Μάτια σκοτεινά που αποτύπωναν τον ανθρώπινο φθόνο...
Ο ζωγράφος πλησίασε κοντά του:
- Τι θέλεις να σου δώσω για να σταθείς να σε ζωγραφίσω; Ρώτησε το απόκοσμο πλάσμα.
- Κρασί! Απάντησε αυτός σχεδόν ξέπνοα.
- Έλα μαζί μου, του λέει ο ζωγράφος. Ότι ζητήσεις θα το χεις.
Έφθασαν μαζί στον χώρο που ο ζωγράφος ,απεικόνισε το έργο. Το απόκοσμο πλάσμα ακολουθούσε με βήματα ασταθή περιμένοντας την ώρα που θα εξασφάλιζε την αμοιβή του. Το κρασί που τον χειραγωγούσε κάνοντας τον χειρότερο από τα άλογα ζώα... Ο ζωγράφος έπιασε αμέσως δουλειά. Είχε βρει αυτό που έψαχνε τόσα χρόνια. Έπρεπε να τελειώσει! Σε κάποια στιγμή, έβαλε την τελευταία πινελιά. Το έργο είχε πλέον ολοκληρωθεί. Είχε καταφέρει να αποδώσει αυτό που πραγματικά ήθελε!
- Τελειώσαμε! Λέει απευθυνόμενος στον άνδρα που για αρκετή ώρα στεκόταν μπροστά του ώστε να τον ζωγραφίσει. Έλα να σε πληρώσω.
Ο μεθυσμένος άνδρας, δεν είχε οπτική επαφή με το έργο στην ώρα που στεκόταν ώστε ο καλλιτέχνης να τον ζωγραφίσει. Τρεκλίζοντας πλησίασε και τα μάτια του έπεσαν επάνω στον ολοκληρωμένο πλέον πίνακα. Ξάφνου, έπεσε κάτω και κλαίγοντας κρατούσε το κεφάλι του με τα δύο του χέρια ψελλίζοντας: '' Θεέ μου που έχω φτάσει....'' Ο ζωγράφος απορημένος από αυτήν την ξαφνική αντίδραση, πλησίασε κοντά του και τον ρώτησε:
- Τι σου συμβαίνει; Γιατί κλαις;
- Γιατί πριν λίγα χρόνια , με χρησιμοποίησες για να ζωγραφίσεις το πρόσωπο του Χριστού....
π. Θωμάς Ανδρέου
1 σχόλια:
Λέγεται ότι ένας μύθος κρύβει βαθειά μέσα του μια δόση αλήθειας!... όπως και να έχει αυτή η μικρή ιστορία έχει Θεϊκό δίδαγμα!!!
Δημοσίευση σχολίου