Τις ημέρες αυτές ο Χριστιανικός κόσμος γιορτάζει την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Σε μια γωνιά αυτού του καταδικασμένου από τους ανθρώπους πλανήτη, το Φως της Αναστάσεως δεν φωτίζει! Στην ιστοσελίδα Ελλήνων νέα, βρήκα αυτήν την φωτογραφία η οποία σύμφωνα με το ρεπορτάζ, έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο με τον υπότιτλο '' αυτός είναι ο νεώτερος αιχμάλωτος μας''... Δεν ξέρω αν ο μικρούλης της φωτογραφίας είναι όντος ''αιχμάλωτος'' ή όχι. Ένα γνωρίζω και μπορείτε να το καταλάβετε και εσείς. Το βλέμμα του μωρού, είναι αληθινό.
Βλέμμα απορίας και αναπάντητων ερωτηματικών μπροστά στις κάννες των όπλων που τον σημαδεύουν. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σοκαριστικά video με απάνθρωπες δολοφονίες ανθρώπων κάθε ηλικίας στην μαρτυρική Συρία. Αποκεφαλισμοί, βασανισμοί, εκτελέσεις μας έχουν εξοικειώσει με την ιδέα του θανάτου στην διπλανή μας πόρτα. Ίσως αυτός να ήταν ο απώτερος σκοπός. Να συνηθίσει το ανθρώπινο μάτι, να αποκτηνωθεί τελείως ο θεατής. Όταν είδα αυτήν την φωτογραφία συγκλονίστηκα! Από την στιγμή που αυτή η φωτογραφία υπάρχει στο διαδίκτυο δείχνει μια ωμή πραγματικότητα, ότι τα παιδιά γίνονται στόχος των μεγάλων. Ακόμα και αν δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος της θηριωδίας που εμφανίζει και μόνον που ένα παιδί το σημαδεύουν τρία διαφορετικά όπλα , μόνον αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει αιτία να καταργηθούν όλες οι παγκόσμιες οργανώσεις που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών. Ποιος ο λόγος της υπάρξεως τους, όταν ένα παιδί φωτογραφίζεται απορημένο να κοιτά τις κάνες των όπλων; Μόνη αυτή η φωτογραφία αρκεί να αποδείξει τα ανύπαρκτα ''δικαιώματα'' των παιδιών, είτε αυτά γίνονται αντικείμενα φρικιαστικής εκμετάλλευσης, είτε αποτελούν τις παράπλευρες απώλειες των πολέμων, είτε αυτά πεθαίνουν καθημερινά πριν καταλάβουν τι σημαίνει ζωή. Αν την είχα υπόψη μου, αυτή την φωτογραφία, θα την μεγένθυνα και θα την τοποθετούσα επάνω στον επιτάφιο του Σταυρωμένου Χριστού, γιατί αυτά τα παιδιά σταυρώνονται χωρίς να ζήσουν Ανάσταση. Οι μεγάλοι και ισχυροί της γης, γνωρίζουν να συγκεντρώνονται για να μετρούν τις οικονομικές τους δυνάμεις. Μια φορά να μπορούσαν να πάνε όλοι μαζί εκεί, στην Συρία είτε είναι πολιτικοί, είτε θρησκευτικοί ηγέτες και να βγάλουν από την φωτογραφία αυτό το παιδί και στην θέση αυτού και τόσων άλλων παιδιών να μπουν οι ίδιοι! Μόνον έτσι θα σταματούσε η ανείπωτη τραγωδία. Γιατί, εμείς, οι άλλοι, οι περιλειπόμενοι, ζούμε στην δική μας μακαριότητα εντός της οποίας δεν χωρούν τέτοιες εικόνες! Τις βλέπουμε σκεπτόμενοι πως, δεν μπορούν να συμβούν αυτά εδώ! Τι ουτοπία.... Πόσο εύκολα ξεχνάμε πως όλος ο πλανήτης ,είναι μια μεγάλη γειτονιά...Ας συνεχίζουμε λοιπόν εμείς, να ζούμε στην Ανάσταση! Κάποιοι άλλοι, ας συνεχίζουν να ζουν την σταύρωση, ακόμα και όταν είναι στην βρεφική και παιδική ηλικία! Τι να κάνουμε; Για εμάς ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ......
π. Θωμάς Ανδρέου
1 σχόλια:
Πάτερ συγχαρητήρια!!! Με συγκλόνισε η φωτογραφία και πολύ περισσότερο το κείμενο σας!
Δημοσίευση σχολίου