Την φωτογραφία αυτή την είδα στο Makeleio.gr. Την αναρτώ στους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' μαζί με την απορία μου , τι νόημα έχει να υπάρχουν παιδικές ανά τον κόσμο οργανώσεις που σκοπό έχουν την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών! Ιδού τα ανθρώπινα δικαιώματα! Μια φωτογραφία είναι ικανή να αποδομήσει το ''έργο'' όλων αυτών των οργανώσεων.

Από χθες βρίσκομαι σε μια μελαγχολία, σκεπτόμενος την ημέρα εκείνη της 29ης Μαΐου του 1453, ημέρα κατά την οποία, άλλαξε η πορεία του Ευρωπαϊκού κόσμου. Διαβάζοντας το υπέροχο ‘’Χρονικόν’’ του Γεωργίου Σφραντζή, μετέπειτα μοναχού Γρηγορίου, ο οποίος κοιμήθηκε ειρηνικά στην Κέρκυρα, πιθανόν το 1480, αντιλαμβάνεσαι το πραγματικό μέγεθος μιας παγκόσμιας καταστροφής. Της καταστροφής μιας άλλης ‘’Ατλαντίδος’’ που μετά από 10 αιώνες ζωής χάθηκε εκείνο το ξημέρωμα της Τρίτης 29ης Μαΐου. Αφήνω την πένα του Σφραντζή να πάρει την σκέψη μου και να την φέρει πίσω. 

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014...

...Σαν σήμερα, 29 Μαΐου του 1453 έγινε η άλωση της Πόλις. Ημέρα Τρίτη στις 6:30 το πρωί ήταν , όταν μετά από 40 ημέρες πολιορκίας ο Μωάμεθ ο επονομαζόμενος Πορθητής, έμπαινε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη... 40 ημέρες ήταν αρκετές για να αλλάξουν τον ρουν της Ιστορίας, για να εξαλείψουν δέκα ολόκληρους αιώνες πολιτισμού! Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, συνέχεια της Ρωμαϊκής, περιήλθε σε ολοκληρωτικό αφανισμό την ημέρα εκείνην.

Κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο με ενημέρωσε πως ο εικονιζόμενος κύριος της φωτογραφίας εμφανίσθηκε σε τηλεοπτικό κανάλι ντυμένος με ράσα, φορώντας ένα πετραχήλι να ΄΄εξομολογεί'' μια κυρία; Βρήκα την φωτογραφία αλλά δεν θέλησα να κάνω κάποιο σχόλιο μιας και το θέαμα μιλά από μόνο του....

Αυτές τις ημέρες, η αγωνία των μαθητών κορυφώνεται. Τα παιδιά, ζουν στους ρυθμούς των πανελλαδικών εξετάσεων, μέσα από τις οποίες θα εισαχθούν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Σκεπτόμενος λοιπόν αυτήν την αγωνία θέλησα να καταγράψω ελάχιστες σκέψεις.

Το απόγευμα της Δευτέρας 25ης Μαΐου, τελέσθηκε Θεία Λειτουργία για τους μαθητές της Ενορίας μας, με την ευκαιρία των προαγωγικών τους εξετάσεων. Στην Θεία Λειτουργία προσήλθαν αρκετοί νέοι, οι οποίοι και παρακολούθησαν με ευλάβεια το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Στην σύντομη προσλαλιά του, ο π. Θωμάς, τόνισε πως οι μαθητικές εξετάσεις, είναι μία ευκαιρία που αφορά την γενικότερη πρόοδο τους.

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας υπενθυμίζει την θεραπεία ενός ανθρώπου που είχε γεννηθεί τυφλός.  Ένας άνθρωπος που δεν είδε ποτέ τον ήλιο, τα χρώματα της φύσεως, τα πρόσωπα των αγαπημένων του, τον ίδιο του τον εαυτό! Πόσο σκληρό ακούγεται για εμάς που μπορούμε και βλέπουμε, για εμάς που βλέπουμε αλλά δεν κατανοούμε τι σημαίνει να ζεις στο απόλυτο σκοτάδι.... Ο τυφλός της ευαγγελικής περικοπής, συναντά το άσβεστο Φως, το αιώνιο Φως, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Εκείνος στέκει μπροστά του και του χαρίζει το φως στα μάτια του σώματος του.

Πάντοτε οι Ενοριακές προσκυνηματικές εξορμήσεις, αποτελούν μια ξεχωριστή ευκαιρία πνευματικής αναψυχής αλλά και γνωριμίας των προσώπων της Ενορίας μεταξύ τους. Έτσι λοιπόν με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, την Πέμπτη 22 Μαΐου 2014 πραγματοποιήθηκε μια ακόμη προσκυνηματική εξόρμηση με προορισμό τις Ιερές Μονές Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μικροκάστρου και Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας,

Σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά δύο μεγάλους ευεργέτες Της. Τον Αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο και την Μητέρα του, Αγία Ελένη. Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπο του σημερινού εορταζομένου Αγίου. Η Εκκλησία δεν κάνει λάθη. Οι άνθρωποι κάνουν, όσο μεγάλοι και να είναι! Στην Εκκλησία όμως υπάρχει μία έννοια που αν δεν σου είναι γνωστή δεν μπορείς να κατανοήσεις τις θέσεις Της, σε σχέση με τα πρόσωπα. Και αυτή η έννοια, είναι η ΜΕΤΑΝΟΙΑ...

Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 - 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας. Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.

Με πολύ χαρά έλαβα τις φωτογραφίες από την σημερινή πανήγυρη του ενδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου του εξ' Ιωαννίνων που έγινε στο Εκκλησάκι του Αγίου ,στις παρυφές της Πάρνηθος , στην περιοχή του Αυλώνα. Τις φωτογραφίες ,είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλει, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αυλωνιτών '' Το Σάλεσι'' κ. Κωνσταντίνος Παχής- Δικηγόρος Αθηνών, ο οποίος όπως ήδη έχουμε αναφέρει πρωτοστάτησε όχι μόνον στην γνωστοποίηση του μοναδικού παρεκκλησίου του Αγίου στην Ελλάδα καθώς και της πρωτοτύπου Εικόνος Του, αλλά και στην αποκατάσταση και συντήρηση του Ναΐσκου.

Την περίοδο της έρευνας, για την εκπόνηση της μεταπτυχιακής μου εργασίας στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα : ''Οι Νεομάρτυρες της Βουλγαρίας'' και με επιβλέποντα Καθηγητή τον Κοσμήτορα της Σχολής Ελλογιμώτατο κ.Μιχαήλ Τρίτο, τον οποίον και με ευγνωμοσύνη πολλή αναφέρω, ανακάλυψα έναν άγνωστο για την Ελληνική βιβλιογραφία Νεομάρτυρα, τον Νικόλαο εξ' Ιωαννίνων που μαρτύρησε στην Σόφια της Βουλγαρίας την 17ην Μαΐου του 1555. Με την πάροδο όμως των χρόνων και λόγω του μαρτυρίου ενός άλλου Ηπειρώτη με το ίδιον όνομα του Νικολάου του Μετσοβίτου που μαρτύρησε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, ο πρώτος Νικόλαος λησμονήθηκε. 

Ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές της προεκλογικής περιόδου, διαβάζουμε κάποια δυσμενή σχόλια σχετικά με το αν θα πρέπει ή όχι, να έχει άποψη η εκκλησία. Όμως, Εκκλησία δεν είναι ο ίδιος ο λαός;  Εάν όλοι αυτοί οι νεοπροοδευτικοί θεωρούν πως Εκκλησία είμαστε μόνον οι Κληρικοί, τότε τι θέλουν και έρχονται να μας επισκεφθούν προεκλογικά και πολλές φορές να σταθούν δίπλα μας για μια φωτογραφία η οποία και θα ''αποδεικνύει'' την θρησκευτικότητα τους;

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα (Πορφύριο), τι πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές. Eκείνος του απάντησε παραβολικά: 

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα: Κάτω από τα φτερά της σκεπάζει και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια».Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολιτικοποιείται και πολύ περισσότερο δεν κομματικοποιείται. Σκεπάζει με την αγάπη όλους, χωρίς να ταυτίζεται με φατρίες.

Αν και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να εμπλακούν οι ''Ιερατικοί στοχασμοί'' σε θέματα πολιτικής φύσεως , ωστόσο δεν μπορώ να μην γράψω κάποιες σκέψεις. Αυτές τις ημέρες, είδαμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε πολιτικούς να ζητούν την ευλογία της Εκκλησίας στην προσπάθεια που κάνουν στις εκλογές. Προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα. Γιατί αυτήν την ευλογία την ζητούν πάντοτε προεκλογικά;  Την απάντηση νομίζω πως την καταλαβαίνουμε όλοι...

Πώς να γυρίσω το χρόνο πίσω; Πώς να βρεθώ στην Πόλη που περπάτησε ο Χριστός;  Να σταθώ εκεί, στην Βησθαϊδά στο βασίλειο του πόνου;

Διαβάζω τα σχετικά δημοσιεύματα στα οποία φαίνεται να εκφράζεται μια πρόθεση από πλευράς των ιθυνόντων στην γείτονα χώρα, να επιτραπεί η δημόσια προσευχή στους μουσουλμάνους της Τουρκίας ,την 29ην  Μαΐου  ημερομηνία που ασφαλώς υπενθυμίζει την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, από τον Μωάμεθ τον επονομαζόμενο πορθητή.

Κάθε βράδυ, αυτές τις υπέροχες ανοιξιάτικες νύχτες δεν υπάρχει τίποτα ποιο όμορφο από τις αρμονικές φωνές των αηδονιών! Από μια ρεματιά τα άκουγα χθες το βράδυ, καλά κρυμμένα πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων να υμνολογούν τον δημιουργό, όταν η φύσις ησυχάζει...  Τα άκουγα άφωνος, τι μπορούσα άλλωστε να πω, να κελαηδούν με έναν μοναδικό τρόπο, συνεργαζόμενα μεταξύ τους σε ένα παναρμόνιο αποτέλεσμα. Σκεπτόμουν αυτό που λέγετε, πως το αηδόνι είναι ένα από τα πιο άσχημα  πτηνά. Δεν έχει καμία εξωτερική ομορφιά, ούτε χρώματα, ούτε σχέδια, τίποτε! Και όμως! Αν ακούσεις αηδόνι μέσα στην νύχτα καταλαβαίνεις τι σημαίνει, το δημιούργημα να εξυμνεί τον Δημιουργό!

Για μια ακόμη φορά το Αιγαίο έγινε ο τάφος ανθρώπινων ψυχών. Συγκλονισμένη τάχα η κοινή γνώμη... Ακόμα πιο συγκλονισμένα τα πολιτικά κόμματα που άδραξαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν το οδυνηρό αυτό γεγονός για να πλήξουν το ένα, το άλλο. Και μόλις περάσουν δυο- τρεις μέρες το θέμα θα ξεχαστεί. Και τα μεν σώματα των πνιγέντων θα ταφούν στην Ελληνική γη μιας και μάλλον κανείς δεν θα υπάρχει να τα επαναπατρίσει και όλοι εμείς θα επανέλθουμε στα δικά μας προβλήματα ,στα προβλήματα μιας συγκεκριμένης , μουντής αλλά οικείας καθημερινότητας.

Με μεγάλη συγκίνηση, διάβασα στο Αγιορείτικο Βήμα το θέμα αυτό. Το μεταφέρω αυτούσιο μαζί με το φωτογραφικό υλικό! Αλλάζω μόνο τον τίτλο της αναρτήσεως με το ερώτημα :'' Είδες ποτέ Άγγελο στην γη;'' και μας καλώ όλους να δούμε έναν που ο Θεός, στην εποχή μας, εποχή που ο καθένας διερωτάται που είναι ο Θεός, απαντά με την φυσική παρουσία των αγγέλων Του. Δεν μας έχει εγκαταλείψει ο Θεός! Ένα άγνωστο σε εμένα νέο παιδί, δείχνει σε όλους μας πως μπορεί κάποιος να σηκώσει τον σταυρό του.

Ακούω πολλές φορές να μου λένε, πιστεύω πολύ! Λάθος! Το ίδιο λάθος σαν να λες πιστεύω λίγο. Πόσο εύκολο είναι να έχεις πίστη; Αν δούμε τον Απόστολο Θωμά, αμφιβάλει, δεν αρνείται να πιστέψει. Άλλο αρνούμαι να πιστέψω και άλλο δεν μπορώ να πιστέψω.