Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας υπενθυμίζει την θεραπεία ενός ανθρώπου που είχε γεννηθεί τυφλός. Ένας άνθρωπος που δεν είδε ποτέ τον ήλιο, τα χρώματα της φύσεως, τα πρόσωπα των αγαπημένων του, τον ίδιο του τον εαυτό! Πόσο σκληρό ακούγεται για εμάς που μπορούμε και βλέπουμε, για εμάς που βλέπουμε αλλά δεν κατανοούμε τι σημαίνει να ζεις στο απόλυτο σκοτάδι.... Ο τυφλός της ευαγγελικής περικοπής, συναντά το άσβεστο Φως, το αιώνιο Φως, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Εκείνος στέκει μπροστά του και του χαρίζει το φως στα μάτια του σώματος του.
Ο τυφλός βλέπει, αλλά εκείνοι που βλέπουν τυφλώνονται... Δεν βλέπουν το θαύμα που συμβαίνει μπροστά τους, αλλά αποζητούν να μάθουν, ποιος είναι η αιτία αυτού του θαύματος. Κάνουν αυτό που κάνει ο άνθρωπος κάθε εποχής! Βλέπουν, αλλά αρνούνται να δουν. Επιμένουν στις ερωτήσεις που δείχνουν την ανθρώπινη αδυναμία εμπρός στην θαυμαστή αντίληψη. Δεν τους είναι αρκετό πως ένας άνθρωπος, που τόσα χρόνια τον έβλεπαν μπροστά τους να επαιτεί την ανθρώπινη ελεημοσύνη, την ανθρώπινη συμπόνια , δεν τους αρκεί που έγινε καλά, ζητούν να μάθουν το πως έγινε καλά.
Εκείνος δεν γνωρίζει πρόσωπο! Δεν έχει δει το πρόσωπο του Χριστού μας μέχρι την στιγμή εκείνη. Απαντά στις δόλιες ερωτήσεις τους, με άδολο τρόπο, τρόπο που ουσιαστικά καθρεφτίζει το άδολο της καρδιάς του και μας δίνει την εξήγηση του θαύματος. Το θαύμα, είναι μια έννοια που ξεπερνά τα στενά πλαίσια της ανθρώπινης λογικής και γίνεται αισθητό με την καθαρότητα της ψυχής. Η τύφλωση πλέον ξεπερνά τα σωματικά όρια. Εγγίζει τις καρδιές όλων όσων αδυνατούν όχι να δουν αλλά να αισθανθούν το θαύμα που συμβαίνει μπροστά τους.
Επιμένουν στις ατέρμονες ερωτήσεις ,ρηχοί, γυμνοί και τετραχηλισμένοι από κάθε συναίσθημα χαράς για την απροσδόκητη θεραπεία του πάσχοντος συνανθρώπου. Επιστρατεύουν ακόμα και τους φυσικούς γονείς του τυφλού σε μια απέλπιδα προσπάθεια να καταρρίψουν το θαύμα. Ματαιοπονούν! Ότι ξεπερνά την ανθρώπινη λογική, δεν μπορεί να καταρριφθεί με ανθρώπινα επιχειρήματα. Αυτό που ο Χριστός προσφέρει στους ανθρώπους, είναι ένα διαφορετικό πρίσμα μέσα από το οποίον ο άνθρωπος μπορεί να δει και να γνωρίσει τον Θεό. Σε κάποια στιγμή, συναντώνται ξανά! Το Φως με τον φωτιζόμενο εκ του Φωτός. Η διαχρονική συνάντηση του ανθρώπου με τον Θεό.
Την στιγμή που οι παριστάμενοι αρνούνται να δεχθούν τον Χριστό ως Υιό του Θεού, Εκείνος ρωτά τον πρώην τυφλό αν πιστεύει σε Αυτόν! Όμως, δεν γνωρίζει πρόσωπο ο θεραπευμένος. Γνωρίζει την ενέργεια δια της οποίας και αποζητά το πρόσωπο. Ο Χριστός αποκαλύπτεται σε εκείνον που τον αναζητά! Του αποκαλύπτει αυτό που με τα μάτια του σώματος ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει! Και εκείνος, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του με μια συγκλονιστική κίνηση. Σκύβει και προσκυνά τον ευεργέτη του! Ευγνωμονεί τον Ιατρό του. Ευχαριστεί τον ποιήσαντα την θεραπεία του. Ένας πλέον βλέπει, αλλά πόσοι συνεχίζουν να παραμένουν τυφλοί;
Η τύφλωση των ματιών, δεν είναι τελικά καταδίκη! Η τύφλωση της ψυχής είναι!Οι τυφλοί χαρισματικοί άνθρωποι μας κάνουν να υποκλινόμαστε μπροστά τους. Και αυτή η έννοια της τύφλωσης, αποτυπώνεται διαχρονικά στην Ελληνική μυθολογία, από το χέρι του αρχαίου τραγικού Σοφοκλέους, όταν ο Οιδίπους Τύραννος, αρνείται να δει, αυτό που ο τυφλός Τειρεσίας βλέπει, κάτι που γνωστοποιεί με την παροιμιώδη φράση του: ''τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ...'' Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει στο Φως. Αυτό το Φως, είναι ο Ιησούς Χριστός, που έρχεται να φωτίσει τον δρόμο της ζωής μας, ώστε μακράν της νυκτός που μας περιβάλλει να καταφέρουμε να προσεγγίσουμε την Θεία Χάρη, και δι αυτής, να βρούμε την απωλεσθείσα πορεία της ποθεινής μας πατρίδος , εκεί όπου το Φως, γίνεται για τον άνθρωπο ζωή!
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου