Το Οφρύνιο
βρίσκεται στη δυτική άκρη του Νομού Καβάλας και συνορεύει δυτικά και βόρεια με
το Νομό Σερρών, με όριο τον ποταμό Στρυμώνα και το όρος Παγγαίο, ανατολικά με
τα χωριά Γαλυψώ και Ορφάνι και νότια έχει την παραλία του κόλπου Ορφανού
- Στρυμωνικός κόλπος – Παραλία Οφρυνίου (Τούζλα).
Το
Οφρύνιο κατοικήθηκε το 1923 από πρόσφυγες της Μ. Ασίας, με την πλειοψηφία να
προέρχεται από το Οφρύνιο, 16χλμ. από το Τσανάκαλε και 8χλμ. από την
Τροία. Μετά
την εφαρμογή της συνθήκης της Λωζάνης, οι κάτοικοι του Οφρυνίου εγκαταστάθηκαν
στην Αθήνα και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος. Οι περισσότεροι όμως
συγκεντρώθηκαν στην Ασπροβάλτα, τα Κάτω Λακκοβίκια (σημερινό Οφρύνιο) και στην
Νίκαια του Πειραιά.
Οι
πρόσφυγες του Οφρυνίου ήθελαν να ομοιάζει κάπως η τοποθεσία της νέας τους
πατρίδας με την παλαιά, για να θυμούνται και να μην λησμονήσουν ποτέ, το
Οφρύνιο των πατέρων τους, το Οφρύνιο των Τρωαδοχωρίων που σήμερα
ονομάζεται Ίντεπε (Ιntepe) με τα περισσότερα πέτρινα ελληνικά σπίτια να μένουν
ακόμη όρθια και να περιμένουν.
Σήμερα
το Οφρύνιο έχει περί τους 1.000 κατοίκους, ασχολούμενους με την αλιεία την
αμπελουργία καθώς και την καλλιέργεια ελαιώνων και αμυγδαλεώνων, οι περισσότεροι των οποίων, ως ελέχθη, είναι πρόσφυγες από το
Οφρύνιο και το Νιχώρι των Δαρδανελλίων.
Στο Οφρύνιο
ζουν περί τις 15 - 20 οικογένειες από τα Άνω Λακκοβίκια, που σήμερα είναι ένα
εγκαταλελειμμένο χωριό με τα σημάδια μιας παλαιάς ακμής. Υπενθυμίζουμε ότι το
σημερινό Οφρύνιο, μέχρι το 1954, ονομάζονταν «Κάτω
Λακκοβίκια» και στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Οφρύνιο από τούς κατοίκους, προς
τιμή του μέρους από όπου προήλθαν.
Στην πλατεία, στο κέντρο του χωριού προβάλλει ο ναός του Αγίου
Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου, ο οποίος εθεμελιώθη το έτος
1950, επί Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κυρού Σωφρονίου και εφημερίου π.
Κωνσταντίνου Ορφανού, ο οποίος πατήρ Κωνσταντίνος εκείνο τον καιρό εξυπηρετούσε
αγόγγυστα τρείς ενορίες. Πριν, οι πρόσφυγες κάτοικοί του εκκλησιάζονταν
σε παράπηγμα.
Στο
Οφρύνιο, όμως, έχουν μία επιπλέον μεγάλη ευλογία από τον Θεό. Ποια;
Να πανηγυρίζουν στις 2 του Αυγούστου εκάστου έτους,
τον δεύτερο προστάτη τους, τον συντοπίτη τους, τον Άγιο ένδοξο
νεομάρτυρα Θεόδωρον, τον εξ Οφρυνίου των Δαρδανελλίων. Αυτό το νέο
παλληκάρι, το οποίο μαρτύρησε στις 2 Αυγούστου 1690 στα Δαρδαννέλια,
αρνούμενος να γίνει μουσουλμάνος, όπως του ζήτησε ο Τούρκος αφέντης του με
πολλές υποσχέσεις. Φυλακίσθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε την παραπάνω
ημερομηνία. Η εικόνα του νεομάρτυρος, που φυλάσσεται στον ναό, φιλοτεχνήθηκε
από αγιορείτη αγιογράφο και την έφερε στο Οφρύνιο περί τα τέλη της δεκαετίας
του 1920 ο Δοχειαρίτης ιερομόναχος Κύριλλος, για να σωθεί το χωριό από την
ελονοσία. Η αγία κάρα του Αγίου Θεοδώρου, βρίσκεται στον ιερό ναό της Οσίας
Ξένης στον Πειραιά, και η θαυματουργός εικόνα του Αγίου Γεωργίου στον ομώνυμο
Ιερό Ναό της Ασπροβάλτας, αφού όπως προαναφέραμε, πρόσφυγες από το συγκεκριμένο
χωριό, μετοίκησαν και στον Πειραιά, αλλά και στην Ασπροβάλτα.
π. Εμμανουήλ Δολμάς
Τηλ. επικοινωνίας : 6947-447808
Το εσωτερικό του Ι.Ν.
Η Εικών της Παναγίας της Οδηγήτριας που Αγιογραφήθηκε στο Άγιον Όρος το 1923 |
Ο Νεομάρτυς Άγιος Θεόδωρος |
Το Ιερό Βήμα του Ναού |
Η Εφέστιος Εικών του Αγίου Γεωργίου |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου