Αγαπητός αδελφός, μου έστειλε το παρακάτω βίντεο, το οποίον αδυνατώ να φιλοξενήσω στους ''Ιερατικούς στοχασμούς''. Δίνω τον σύνδεσμο, ώστε όποιος νομίζει πως μπορεί να το δει, να αναλάβει την ευθύνη και να το κάνει! (https://www.youtube.com/watch?v=RZajBHk9VXo ).

Είχα σκοπό σε κάποια στιγμή να αφιερώσω ένα κείμενο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως κυρό Αμβρόσιο (Νικολάου) στους ''Ιερατικούς στοχασμούς''. Η αφορμή δόθηκε με την ευκαιρία της σημερινής επετείου της κοιμήσεως του (+27-7-1984) μέσα από ένα φωτογραφικό αφιέρωμα που είδα αναρτημένο στο διαδίκτυο από τον αγαπητό Θεολόγο κ. Αθανάσιο Καφαλή, με την άδεια του οποίου - και τον ευχαριστώ για αυτό- αναδημοσιεύω τις σχετικές φωτογραφίες στο αφιέρωμα μνήμης στον μακαριστό Αμβρόσιο ,σήμερα, τριάντα χρόνια μετά την κοίμηση του.

Με την Χάρη του Θεού, εορτάσαμε και εφέτος την μνήμη της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου, στο ομώνυμο Παρεκκλήσιο στην περιοχή Σαράντα, της Νέας Ηρακλείτσης. Το Παρεκκλήσιο ανεγέρθηκε την δεκαετία του 1980 μετά από θαύμα της Αγίας και με την συνδρομή όλων των Χριστιανών της περιοχής. Κάθε χρόνο τελείται αγρυπνία με την συμμετοχή δεκάδων πιστών που προσέρχονται να τιμήσουν και να ευλογηθούν από την Αγία. Η τοπική ενορία ευχαριστεί και από της θέσεως αυτής όλους όσους κάθε χρόνο συνδράμουν για την απρόσκοπτη διεξαγωγή της Ιεράς Πανηγύρεως. 

Δεν μπορώ να διαπραγματευτώ το θέμα με την επιστημονική του διάσταση. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να αμφισβητήσω ή ακόμα χειρότερα να ακυρώσω την επιστημονική παρέμβαση στην ανάγκη επίλυσης του προβλήματος. Η Ιερατική μου όμως συνείδηση, με εξαναγκάζει να ασχοληθώ με το θέμα αυτό που στις μέρες μας, έχει γίνει πραγματικά η ασθένεια της εποχής μας. 

Επειδή , ίσως κάποιοι θελήσουν να βιαστούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων, θεωρώ πρωτίστως δίκαιο, να  τονίσω ότι είμαι φιλόζωος και ότι  επίτηδες στην καταγραφή τούτων των σκέψεων αντί άλλης εικόνας, επέλεξα την φωτογραφία των δύο αχώριστων φίλων μου των τελευταίων ετών, θέλοντας έτσι να αποφύγω τις σκέψεις που ίσως δημιουργηθούν σε κάποιους μέσα από το κείμενο αυτό. Είμαι φιλόζωος και προσπαθώ αυτά τα δύο πλάσματα του Θεού να τα φροντίζω μιας και εμείς έχουμε τον Θεό να φροντίζει εμάς και αυτά έχουν εμάς ώστε να τα φροντίζουμε. Ζουν μαζί μου, μοιράζονται τα συναισθήματα μου γίνομαι αποδέκτης της αγάπης τους. Πάνω όμως από φιλόζωος, είμαι φιλάνθρωπος. Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

Συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από εκείνο το πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις με την κωδική ονομασία ''Αττίλας'' εισέβαλαν στην Κύπρο καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα της μεγαλονήσου. Από εκείνο το οδυνηρό για τον απανταχού της γης Ελληνισμό πρωινό,  πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια με χιλιάδες νεκρούς και πάνω από 1500 αγνοούμενους.

Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήταν ένας εξέχων Ισραηλίτης προφήτης του Θεού. Ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Γαλαάδ που πιθανόν ονομαζόταν Θέσβη. Κατοικούσε στη γη Γαλαάδ και έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ, κατά τον 9ο-10ο αιώνα ΠΚΧ. Το όνομα Ηλίας αποτελεί ελληνική μεταφορά του αντίστοιχου εβραϊκού ονόματος Ελιγιαχού(אליהו‎), το οποίο σημαίνει «Ο Θεός μου είναι ο Ιεχωβά» ή «Ο Ιεχωβά Είναι Θεός».

Δεν αντέχω να μεταφέρω εδώ, τις εικόνες που σήμερα έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο. Εικόνες που μόνον οργή μπορούν να προκαλέσουν. Παιδιά, νήπια βρίσκονται δολοφονημένα από τις χθεσινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Γάζα. Με φρίκη διάβασα πως λίγο πριν την εκτόξευση του δολοφονικού πυραύλου τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα στην παραλία.... Πέθαναν γελώντας! Πέθαναν χωρίς να ξέρουν το γιατί...

Με την χάρη του Θεού, πανηγυρίσαμε και εφέτος την μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, Της οποίας Παρεκκλήσιο κοσμεί την Ενορία της Νέας Ηρακλείτσης, στην περιοχή Νησάκι. Δυστυχώς, λόγω των έντονων καιρικών φαινομένων που από της χθες εμφανίσθηκαν στην περιοχή και για την απρόσκοπτη διεξαγωγή της Ιεράς Πανηγύρεως, με απόφαση του π. Θωμά η καθιερωμένη Αγρυπνία αντί στον χώρο του παρεκκλησίου τελέσθηκε στον Ναό της Παναγίας της Φανερωμένης. Πλήθος λαού προσήλθαν και εφέτος ώστε να προσευχηθούν στην Αγία, της οποίας απότμημα του Ιερού Λειψάνου έχει τεθεί εις προσκύνηση στον Ναό.

Κάποιοι άνθρωποι, ακόμα και όταν κοιμηθούν στον αιώνιο ύπνο, συνεχίζουν να ζουν ανάμεσα μας για πάντα. Μέσα από κείμενα, μέσα από εικόνες, μας υπενθυμίζουν το πέρασμά τους, από τα φθαρτά, τα γήινα και την πορεία τους προς τα αιώνια... Θυμάμαι δεκαπενταετής ήμουν όταν πρωτοδιάβασα τα γραφόμενα του Κόντογλου. Από τα πρώτα αυτά διαβάσματα, τον αγάπησα και θέλησα σήμερα, με την διαδικτυακή κοντυλιά να τον θυμηθώ και να τον θυμίσω μιας και σαν προχθές, ήταν η ημέρα της επετείου του θανάτου του.

Την Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 επισκέφθηκε τον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Νέας Ηρακλείτσης, όμιλος προσκυνητών από τον Αυλώνα - Αττικής και συγκεκριμένα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αυλωνιτών ''Το Σάλεσι'' . Ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Κωνσταντίνος Παχής- Δικηγόρος, είναι εκείνος που δραστηριοποιήθηκε για την ανάδειξη του παρεκκλησίου του Αγίου Νεομάρτυρος Νικολάου του Νέου, εξ΄Ιωαννίνων, καθώς και της μοναδικής εικόνας του που φυλάσσεται στον Ενοριακό Ναό Αγίου Αντωνίου- Αυλώνος.

Σε μια εποχή κρίσεως αξιών, οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται. Οι άνθρωποι απώλεσαν την εμπιστοσύνη τους ο ένας για τον άλλον. Χάθηκε το ενδιαφέρον του προσώπου. Μέσα σε ένα κυκεώνα προβλημάτων οι ανθρώπινες σχέσεις έφθειναν. Η εσωτερική μοναξιά, επέφερε την εξωτερική απομόνωση. 

Αναρωτιέμαι όταν ακούω να μου λένε κάποιοι, πως δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση, τι είναι αυτό που τους κάνει να το πιστεύουν, την στιγμή που η ζωή μας συνίσταται σε μια πρόγευση των δύο εννοιών. Ο άνθρωπος ζει στην καθημερινότητα του, αυτό που στο επέκεινα ονομάζουμε παράδεισο και αντίθετα κόλαση. 

Το αυριανό ευαγγέλιο,( Μτθ.η 5-13) αναφέρει μια συγκλονιστική περίπτωση θεραπείας ενός νέου ανθρώπου, από τον Χριστό μας. Ερχόμενος ο Κύριος στην πόλη της Καπερναούμ τον υποδέχεται ένας Ρωμαίος αξιωματικός γονυπετής παρακαλώντας Τον να θεραπεύσει τον δούλο του που βρισκόταν στο κρεβάτι του πόνου ΄΄ δεινῶς βασανιζόμενος ''(Μτθ.8-6). Την εποχή στην οποία αναφερόμεθα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αποτελεί την παγκόσμια υπερδύναμη της εποχής εκείνης.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που διάβασα το 1 κεφάλαιο της Α' προς Κορινθίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου, απόρησα βλέποντας την έννοια της προσωπολατρείας να εμφανίζεται σαν μελάνωμα επικίνδυνο στο σώμα Της Εκκλησίας, την στιγμή που Εκείνη βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα Της κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Απόστολος Παύλος, πληροφορείται έριδες μεταξύ των πρώτων Χριστιανών της Εκκλησίας στην Κόρινθο οι οποίες έχουν να κάνουν με ανθρώπινα πρόσωπα....

Ο πόνος, αποτελεί το κύριο στοιχείο στην ζωή... Ο πόνος είναι πολυμορφικός. Άλλος πονά για τον εαυτό του, άλλος πονά για κάποιον άλλον. Και ποιος μπορεί άραγε, τον πόνο να μετρήσει και να στοχαστεί αν το σώμα πονά περισσότερο από την ψυχή; Κάποτε, είχα διαβάσει μια ωραία ευχή που έλεγε τα εξής: ''Όταν γεννήθηκες έκλαιγες , την στιγμή που όλοι οι άλλοι γελούσαν για τον ερχομό σου..