Συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από εκείνο το πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις με την κωδική ονομασία ''Αττίλας'' εισέβαλαν στην Κύπρο καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα της μεγαλονήσου. Από εκείνο το οδυνηρό για τον απανταχού της γης Ελληνισμό πρωινό, πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια με χιλιάδες νεκρούς και πάνω από 1500 αγνοούμενους.
Η μαρτυρική Κύπρος, βρίσκεται ακόμα εν αιχμαλωσία. Οι Εκκλησίες και τα μοναστήρια στα κατεχόμενα εδάφη σιώπησαν. Εκκλησιαστικοί θησαυροί λεηλατήθηκαν, οι Ελληνοκύπριοι αδελφοί μας βρέθηκαν πρόσφυγες στην γη που τους γέννησε και τους ανάθρεψε. Οι οιμωγές, δεν έπαψαν τόσα χρόνια. Μητέρες πέθαναν με τον καημό πως δεν είδαν ξανά τα παιδιά τους, οικογένειες διαχωρίστηκαν για πάντα! Ακόμα και σήμερα, προσπαθούν να ταυτοποιήσουν ανθρώπινα λείψανα, να τα αποδώσουν στους οικείους τους να τα κλάψουν να τα κηδέψουν και να τα θάψουν στα ελεύθερα χώματα της Κύπρου. Μέσα στους πολλούς ήρωες του Κυπριακού Έπους, είναι και ο Ανθυπολοχαγός Δημήτριος Τσαμκιράνης , 21 ετών τότε, με καταγωγή από το Ελευθεραί του Παγγαίου, που σκοτώθηκε μαζί με άλλους 30 Έλληνες στρατιώτες στην κατάρριψη του αεροσκάφους που επέβαιναν. Η Κύπρος μας, έγινε ο τάφος τους! Οι Ελληνοκύπριες μανάδες, θρήνησαν αυτά τα παιδιά μαζί με τα δικά τους. Τον Φεβρουάριο του 2008, βρέθηκαν τα λείψανα του ήρωος Αξιωματικού Δημητρίου Τσαμκιράνη. Ταυτοποιήθηκαν, μεταφέρθηκαν στην Καβάλα και ετάφησαν με τις πρέπουσες τιμές, στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο της πόλεως. Ο πατέρας του ήρωα Αξιωματικού Πρωτοψάλτης Ματθαίος Τσαμκιράνης, συγκατελέγεται μεταξύ των γονέων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ασπαστούν τα ματωμένα σώματα των παιδιών τους. Κοιμήθηκε δύο χρόνια πριν την ανεύρεση των λειψάνων του παιδιού του. Μόνη του παρηγοριά, το αναλόγιο του Ναού όπου άφηνε τον πόνο να γίνει προσευχή για το παιδί του. Σήμερα, στην γενέτειρά του, τελέσθηκε μνημόσυνο στην μνήμη του, αλλά και στην μνήμη των χιλιάδων νεκρών της Κύπρου. Αυτήν την ημέρα, η σκέψη μας είναι κοντά στην Κύπρο! Η προσευχή μας, είναι σύντομα να ηχήσουν οι καμπάνες των σιωπηλών Εκκλησιών στις κατεχόμενες περιοχές της Μεγαλονήσου. Ο Ελληνισμός γνώρισε καλά την προσφυγιά. Ο δρόμος του ξεριζωμού είναι επώδυνος. Κανείς ποτέ ξανά, να μην ζήσει αυτές τις στιγμές οδύνης! Η Εθναρχούσα Εκκλησία της Κύπρου, στάθηκε και στέκει κοντά στον λαό της, υπενθυμίζοντας συνεχώς και προς πάσαν κατεύθυνση , πως η Κύπρος είναι και παραμένει Ελληνική! Οι εισβολείς κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν τα εδάφη! Οι ψυχές των Ελληνοκυπρίων αδελφών μας παραμένουν ελεύθερες, διότι η ελευθερία είναι ιδανικό που ουδείς δύναται να αιχμαλωτίσει. Ακόμα και αν κατάφεραν να διχοτομήσουν την Κύπρο, δεν θα καταφέρουν ποτέ, οι κατακτητές, να πεισθούν οι ίδιοι, πως η Μεγαλόνησος τους ανήκει...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου