Φιλόζωοι και φιλάνθρωποι...

Επειδή , ίσως κάποιοι θελήσουν να βιαστούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων, θεωρώ πρωτίστως δίκαιο, να  τονίσω ότι είμαι φιλόζωος και ότι  επίτηδες στην καταγραφή τούτων των σκέψεων αντί άλλης εικόνας, επέλεξα την φωτογραφία των δύο αχώριστων φίλων μου των τελευταίων ετών, θέλοντας έτσι να αποφύγω τις σκέψεις που ίσως δημιουργηθούν σε κάποιους μέσα από το κείμενο αυτό. Είμαι φιλόζωος και προσπαθώ αυτά τα δύο πλάσματα του Θεού να τα φροντίζω μιας και εμείς έχουμε τον Θεό να φροντίζει εμάς και αυτά έχουν εμάς ώστε να τα φροντίζουμε. Ζουν μαζί μου, μοιράζονται τα συναισθήματα μου γίνομαι αποδέκτης της αγάπης τους. Πάνω όμως από φιλόζωος, είμαι φιλάνθρωπος. Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

       Διερωτώμαι, μήπως σε μια εποχή εσωτερικής απομόνωσης του σύγχρονου ανθρώπου, τελικά γίναμε περισσότερο φιλόζωοι παρά φιλάνθρωποι.  Αφορμή τούτων των σκέψεων έγινε η δολοφονία ενός αδέσποτου από κάποιον που δεν δίστασε με απάνθρωπο τρόπο να το σκοτώσει γιατί τον ενοχλούσε. Κινητοποιήθηκαν λοιπόν σωματεία, αναρτήθηκαν ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης , το θέμα προβλήθηκε σε κάποια δελτία ειδήσεων, πληροφορήθηκα δε πως αναφέρθηκε και από τηλεοπτικά μεγάλα δίκτυα του εξωτερικού!!! Ο ανισόρροπος αυτός άνθρωπος που σκότωσε το σκυλάκι φαντάζομαι και έτσι πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Όμως, υπάρχει και μια άλλη διάσταση του θέματος. 

       Την ίδια ημέρα που αυτός δολοφονούσε το σκυλάκι, κάποια παιδιά στην Γάζα έπεφταν νεκρά από τα πυρά του θανάτου! Οι τραγικές εικόνες των παιδιών με τα ανοιγμένα κεφάλια γέμισαν το διαδίκτυο.  Αρκεστήκαμε σε κάποια σχόλια , κάποιοι δε ακόμα χειρότερα, προφανώς θέλοντας και εκείνοι να διαμαρτυρηθούν , έκαναν like στις φωτογραφίες αυτές! Τόσες φωτογραφίες σκοτωμένων παιδιών δεν κατάφεραν να μας ξυπνήσουν από τον κτηνώδη ύπνο μας και μια φωτογραφία ενός σκοτωμένου τετράποδου έγινε αιτία τόσων κινητοποιήσεων.... 

     Άκουσα τις φιλόζωες κυρίες να λένε πως τα ζώα έχουν ψυχή. Ζωή έχουν ναι, την οποίαν οφείλουμε να σεβαστούμε, αλλά ψυχή έχει μόνον ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που πολλές φορές γίνεται το μεγαλύτερο θηρίο μέσα στην δημιουργία του Θεού! Μπορεί να μας κινητοποιήσει μια φωτογραφία ενός δολοφονημένου ζώου και δεν μας συγκινεί δεν μας οργίζει, δεν μας κάνει να θέλουμε να βγούμε στους δρόμους και να φωνάξουμε το γεγονός πως δίπλα μας, πεθαίνουν άνθρωποι πεθαίνουν, μικρά παιδιά; 

       Αν είσαι φιλάνθρωπος, τότε δεν μπορείς να μην είσαι και φιλόζωος, γιατί όταν αγαπάς την εικόνα του Θεού που είναι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην σεβαστείς  το σύνολο της δημιουργίας! Αν όμως είσαι μόνον φιλόζωος τότε δεν είναι δύσκολο να γίνεις απάνθρωπος, σαν και εκείνη την πλουσία γραία που άφησε ολόκληρη την τεράστια περιουσία της στον σκύλο της...(βλ.http://www.tlife.gr/Article/parakseno/0-9-2440.html) και με μια γρήγορη ματιά είδα πως δεν ήταν η μόνη που φιλόζωη ούσα φέρθηκε τόσο απάνθρωπα μιας και άλλα τετράποδα είχαν την ίδια τύχη από τους ιδιόρρυθμους ιδιοκτήτες τους... Τελικά, τα ζώα ευθύνονται για την ανθρώπινη ανοησία; Όχι! Σε καμία περίπτωση! Αντίθετα, πολλές φορές τα ζώα επέδειξαν ανθρώπινη συμπεριφορά, την στιγμή που κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν κτήνη! 

     Ναι! Διαμαρτύρομαι και εγώ για αυτόν τον ασυνείδητο που σκότωσε τόσο απάνθρωπα το σκυλάκι! Να τιμωρηθεί όπως ο νόμος προβλέπει ώστε να μην τολμήσει ποτέ και κανείς ξανά να συμπεριφερθεί έτσι στα ζωάκια του Θεού! Διαμαρτύρομαι όμως περισσότερο, πονώ και κραυγάζω ταυτόχρονα πρώτον για την δική μας αναισθησία μπροστά στις εικόνες φονευθέντων ανθρώπων και δεύτερον μπροστά στην ανθρώπινη θηριωδία θύματα της οποίας είναι οι συνάνθρωποι μας. Μακάρι οι φωτογραφίες των δολοφονημένων παιδιών να γίνουν αιτία η διαμαρτυρία μας να γίνει ποτάμι και να πνίξει του υπαίτιους! 

  Μακάρι να καταλάβουμε όλοι γρήγορα πως μόνοι μας καταδικάζουμε την ανθρώπινη κοινωνία καθιστώντας την αγέλη σαρκοβόρων θηρίων. Μακάρι τέλος να βρεθούν υπόλογοι και σε αυτή την ζωή αλλά και στην αιώνια όλοι όσοι εγκληματούν εις βάρος της ανθρωπότητας μέσα από τα ειδεχθή και πολλαπλά αυτά εγκλήματα πολέμου μιας και ότι γίνεται δίπλα σου, μην νομίζεις πως μπορεί να αργήσει να έρθει μπροστά σου. 

                                                                            

                                                                                                           π. Θωμάς Ανδρέου.