Αναρωτιέμαι όταν ακούω να μου λένε κάποιοι, πως δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση, τι είναι αυτό που τους κάνει να το πιστεύουν, την στιγμή που η ζωή μας συνίσταται σε μια πρόγευση των δύο εννοιών. Ο άνθρωπος ζει στην καθημερινότητα του, αυτό που στο επέκεινα ονομάζουμε παράδεισο και αντίθετα κόλαση.
Κόλαση στην μετά θάνατον ζωή, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να μην μπορείς να μετάσχεις της Θεοψίας δηλαδή να αδυνατείς να δεις τον Θεό. Παράδεισος είναι το να ζεις κοντά στον Θεό επανερχόμενος στην προπτωτική κατάσταση ζώντας και μετέχοντας στην Θεική φύση καθ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση του Δημιουργού. Αυτό όσον αφορά την ''ητοιμασμένην υμίν βασιλεία από καταβολής κόσμου...'' Ο άνθρωπος όμως, προγεύεται αυτές τις δύο έννοιες ζώντας μεταξύ αμαρτωλών... Τι άλλο εκτός από κόλαση μπορεί να είναι , το ότι μπορούμε να προσπερνάμε δίπλα στον άλλον, στον αδελφό μας και να μην του μιλάμε; Δεν είναι κόλαση, το να ζεις την απόλυτη ψυχική μοναξιά, θεωρώντας πως όσα κατέκτησες στην γη ακολουθούν και στον ουρανό; Δεν είναι κόλαση ,το να μην μπορείς να ευχαριστηθείς τις ομορφιές της κάθε ημέρας την στιγμή που κάποιοι άλλοι πλέον δεν μπορούν να τις απολαύσουν; Δεν είναι κόλαση το να νομίζεις πως ο κόσμος σου ανήκει και όσοι δεν χωρούν στον δικό σου μικρόκοσμο δεν υπάρχουν; Δεν είναι κόλαση, το να θέλεις να πιστεύεις στον Θεό, ενώ ταυτόχρονα απορρίπτεις τον άνθρωπο, μέσα από το πρόσωπο του οποίου μπορείς να συναντήσεις τον Θεό;
Από την άλλη πλευρά, δεν ζεις στον παράδεισο, όταν μπορείς να δοξάζεις τον Θεό για αυτά που σου χάρισε και όχι για όσα θα ήθελες να σου χαρίσει; Δεν αισθάνεσαι τον παράδεισο όταν μπορείς να απλώσεις το χέρι και να προσφέρεις στον αδελφό σου αυτό που εκείνος στερείται; Δεν βιώνεις τον παράδεισο, όταν απολαμβάνεις την κάθε ημέρα ξεχωριστά σαν να είναι η τελευταία; Δεν ζεις μέσα στον παράδεισο όταν οι ανθρώπινες καρδιές πάλλονται σε ρυθμούς αγνής και άδολης αγάπης; Δεν αισθάνεσαι την χαρά του παραδείσου, όταν έχεις αυτήν την δυνατότητα να συναντάς τον Θεό , μέσα στον πόνο του άλλου; Δεν έχεις την χαρά του παραδείσου μέσα σου, όταν γίνεσαι αποδέκτης της ανθρώπινης αγάπης την οποία μπορείς να επιστρέψεις στους γύρω σου πλουσιοπάροχα;
Όμως, αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να προγευθεί, αυτό που τώρα βιώνει μέσα στον ανθρώπινο χρόνο πως είναι δυνατόν να δεχθεί κάτι που θα συμβαίνει μέσα στην αιωνιότητα; Αν μπορείς να γευθείς από τώρα την χαρά του παραδείσου, τότε σίγουρα μπορείς να αντιληφθείς τι σημαίνει πως ο Θεός μας προσκαλεί να ζήσουμε κάτι που ο '' ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη» (Α’ Κορ. β’ 9). Το ίδιο συμβαίνει και με την κόλαση.... Μόνοι μας μπορούμε να μετατρέψουμε την ζωή μας σε κόλαση... Οι δύο αυτές έννοιες, έχουν να κάνουν με την απόλυτη ελευθερία της βουλήσεως του ανθρώπου, την οποίαν κατοχυρώνει ο Δημιουργός στο δημιούργημα. Η κόλαση και ο παράδεισος είναι επιλογές! Ο άνθρωπος επιλέγει...
π. Θωμάς Ανδρέου.
1 σχόλια:
"Κόλαση στην μετά θάνατον ζωή, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να μην μπορείς να μετάσχεις της Θεοψίας δηλαδή να αδυνατείς να δεις τον Θεό."
Με εσάς τους Θεολόγους Θα οδηγηθώ στην παράνοια, και δεν θα ξέρω την διέξοδο.
Απο οτι έχω διαβάσει σε άλλο Ορθοδοξο Ιστολόγιο. Και μου έχουν πεί επανηλημένος.
είναι ότι και οι κολασμένοι θα βλέπουν τον Θεό αλλά ως φωτιά αντι για φώς. Αυτό που λέτε ότι δεν θα μπορουν να τον δουν απο που προκείπτει....Νομίζει αυτή την αντίληψη την διάβασε σε καθολικό ιστοτοπο.
Δημοσίευση σχολίου