Ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος, ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα»(Ἰὼβ 5,26).
Φθάνοντας στο Επισκοπείο είδα τους εντεταλμένους από τον νόμο να σφραγίζουν τα δωμάτια του Επισκοπείου και κοιτώντας μέσα στο γραφείο του Δεσπότη, είδα τον τοποτηρητή ,επίσης Μακαριστό Δράμας Διονύσιο, να κάθεται στο γραφείο του Ευδοκίμου... Εκεί κατάλαβα πλέον πως είχαμε αλλάξει σελίδα... Και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για έναν κληρικό, από αυτήν την αλλαγή.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος (κατά κόσμον Μιχαήλ Κοκκινάκης) γεννήθηκε στον Άγιο Θωμά Ηρακλείου Κρήτης το 1923. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1942 και πρεσβύτερος το 1954. Σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ψυχολογία, καθώς και Κοινωνιολογία στη Νέα Υόρκη. Χρημάτισε πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής, προϊστάμενος στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου, ιεροκήρυκας και καθηγητής του ανώτερου εκκλησιαστικού φροντιστήριου της ίδιας πόλης και από το 1962 έως και το 1975 εφημέριος στη Νέα Υόρκη. Τη χρονιά αυτή επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στη μητρόπολη Αττικής, ενώ το επόμενο έτος διορίστηκε προϊστάμενος στην εκκλησία του Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων και υπηρέτησε στα γραφεία της Ιεράς Συνόδου έως το 1984, οπότε εξελέγη μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως.
Τον γνώρισα το 1996, όταν με εντολή Του, χειροτονήθηκα Διάκονος και εν συνεχεία Πρεσβύτερος, από τον μακαριστό Πνευματικό μου Πατέρα, Επίσκοπο Κερνίτσης κυρό Λεόντιο, με τον οποίον ο Ευδόκιμος διατηρούσε μακροχρόνια φιλία. Μετά την λήξη της αποσπάσεως μου στην Ι.Α.Α. εγκαταστάθηκα μόνιμα πλέον το 2001, στην Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως. Συνεργαστήκαμε άριστα μέχρι και την ημέρα που ο Θεός τον κάλεσε κοντά Του.
 |
Συνεδρία της Δ.Ι.Σ του έτους 1997, με Πρόεδρο τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ο οποίος και χειροτόνησε σε Επίσκοπο τον Μητροπολίτη Ευδόκιμο . |
Ο μακαριστός Μητροπολίτης μας, υπήρξε ένας άκακος και άδολος άνθρωπος! Αγαπούσε την Εκκλησία, αγαπούσε τους παπάδες του. Στα χρόνια της ποιμαντορίας του, χειροτόνησε δεκάδες κληρικών ,στην πλειοψηφία τους νέων, εγκαινίασε 40 Ιερούς Ναούς, ο τελευταίος των οποίων ήταν ο Ναός της Παναγίας της Φανερωμένης Νέας Ηρακλείτσης, την 20ην Ιανουαρίου 2002. Ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα σκιαγραφήσει την Αρχιερατική του παρουσία στην Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως ασφαλώς δεν θα παραλείψει μαζί με τα τυχόν ανθρώπινα λάθη του, ή τις λανθασμένες επιλογές του που τον πίκραναν και τον έβλαψαν, να επισημάνει την ανεξικακία του και την συγχωρητικότητα του...
 |
Φωτογραφία από τον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ελευθερίου -Ελευθερουπόλεως όπου τέθηκε για προσκύνημα το σκήνωμα του Μακαριστού Μητροπολίτου.
|
Οι δυνάμεις του, είχαν εξασθενήσει σε βαθμό που να μην καταφέρει να ολοκληρώσει την λιτανεία. Όμως, δεν το έβαζε κάτω. Δεν μπορούσε να φαντασθεί πως θα υπάρξει Ναός που να γιορτάζει και να μην είναι παρών. Είχε μεγάλη ευλάβεια στον Απόστολο Θωμά, κάτι που συχνά μου έλεγε. Είχε γεννηθεί στον Άγιο Θωμά, Κρήτης, είχε υπηρετήσει στον Ναό του Αποστόλου Θωμά στην Αθήνα και είχε χειροτονηθεί Επίσκοπος στον ίδιο Ναό την ημέρα της εορτής του Αποστόλου Θωμά την 6ην Οκτωβρίου 1984.
Αγαπούσε πολύ το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, συναίσθημα που μετεμφύτευσε και σε εμάς.Έλεγε πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η καρδιά της Ορθοδοξίας και του Γένους και αυτή η καρδιά δεν πρέπει ποτέ να πάψει να κτυπά. Τον θυμάμαι τον Σεπτέμβριο του 2002, όταν επισκεφθήκαμε την Κωνσταντινούπολη, το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας και του Γένους μας, να απευθύνεται με δάκρυα στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στον Ι.Ν. Γενεθλίου της Θεοτόκου -Διπλοκιονίου, την 8-9-2002, όπου η Α.Θ.Π. Tου, χοροστατούσε στην Πανήγυρη του εορτάζοντος Ιερού Ναού. ''Να αγαπάτε το Πατριαρχείο'' μας έλεγε, προτροπή που ουδέποτε θα λησμονήσουμε.
Υπήρξε ιδιαίτερα φιλομόναχος, μιας και ο ίδιος ήταν παλαιός Αγιορείτης Μοναχός. Μεγάλωσε σε υπερπολύτεκνη οικογένεια, αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν εννέα αδέλφια. Μεγάλωσε με πολλές στερήσεις. Σπούδασε μόνος του, χωρίς βοήθεια, σε χρόνια δύσκολα. Κάτι που επίσης θυμάμαι έντονα είναι να ασπάζεται με ευγνωμοσύνη το χέρι του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ όταν τον συναντούσε στο Συνοδικό Μέγαρο. Νεαρό παιδί τότε, μου έκανε εντύπωση αυτό, εκείνος το κατάλαβε και με χαμόγελο μου είπε: '' Ρε παιδί μου, το χέρι αυτό με χειροτόνησε Επίσκοπο!''
 |
Ο Μητροπολιτικός Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Ελευθερουπόλεως όπισθεν του οποίου αναπαύεται ο Μακαριστός.
|
Λίγο πριν τον αιφνίδιο θάνατο του, σκέφθηκε να παραιτηθεί από τον Θρόνο του. Λόγοι που δεν χρειάζεται να αναφερθούν δεν επέτρεψαν να πραγματοποιήσει αυτήν την σκέψη. Εκείνο το πρωινό του Σαββάτου της 30ης Αυγούστου 2003, έμελλε να είναι το τελευταίο του. Τίποτα δεν προμήνυε τον αδόκητο θάνατο του. Εκείνη την μέρα, η καρδιά του έπαψε να κτυπά.
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κυρός Ευδόκιμος έφυγε για το επουράνιο θυσιαστήριο. Ο Μητροπολιτικός θρόνος της Ελευθερούπολης έμεινε κενός για αρκετό χρονικό διάστημα έως ότου η Εκκλησία εξέλεξε εις διαδοχή του αγαθού Ευδοκίμου, τον πράο Χρυσόστομο που ο Ευδόκιμος είχε γνωρίσει λίγα χρόνια πριν και μάλιστα του είχε ευχηθεί την Αρχιεροσύνη. Ο διάδοχος του τον τίμησε- οφείλω αυτό να το καταγράψω- και δεν επέτρεψε σε κανέναν να αμαυρώσει την μνήμη του μετά θάνατον. Οι δε κακόβουλοι επικριτές του, ίσως ευεργετηθέντες από εκείνον, ας έχουν την ευχή Του όπως και όλοι μας... Η τελική εξάλλου κρίση για όλους μας, ανήκει στον Θεό!
Θέλησα, μέσα από το Amen.gr να μνημονεύσω τον μακαριστό Μητροπολίτη σήμερα, ημέρα μνήμης της κοιμήσεως του, να ζητήσω την ευχή Του για την πορεία μου στην Εκκλησία και ασφαλώς να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη της ψυχής μου γιατί σε εκείνον οφείλω την παρουσία μου στην Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως.
Πάντοτε τον θυμάμαι με αγάπη και σεβασμό. Είμαι βέβαιος, πως χαίρεται από τον Ουρανό για την πνευματική πρόοδο της Μητρόπολης που ποίμανε αλλά και για την επιλογή του διαδόχου του στον Θρόνο, επιλογή που τελικώς φάνηκε ευεργετική για τον Ιερό Κλήρο και τον φιλόθεο λαό της Ιστορικής αυτής Μητροπόλεως της Ανατολικής Μακεδονίας. Ας είναι αιωνία η μνήμη Του.
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου