Η αφορμή της καταγραφής αυτών των σκέψεων, είναι αποτέλεσμα σοβαρού προβληματισμού, μετά από έναν διαδικτυακό διάλογο, μεταξύ του γράφοντος και ενός πρώην πολιτευομένου, που έγινε με την ευκαιρία της ορκωμοσίας του τοπικού Δημάρχου της περιοχής. Ως είναι γνωστόν και καθιερωμένον, προσκαλείται ο Ιερός Κλήρος, για την τέλεση της ορκωμοσίας.
Τον τελευταίο καιρό, έχουν δημιουργηθεί πολλές συζητήσεις σχετικά με τον Θρησκευτικό όρκο, οι οποίες νομίζω θα καταλήξουν οριστικά μετά από τον τελικό και οριστικό διαχωρισμό μεταξύ κράτους και Εκκλησίας, κάτι που όταν συμβεί, θα δώσει μεγαλύτερο κύρος στην ίδια την Εκκλησία, την οποίαν κάποιοι χρησιμοποιούν όταν χρειάζονται και την απορρίπτουν , όταν πλέον δεν την έχουν ανάγκη.
Αυτό διαπίστωσα όταν διάβασα κάποια σχόλια σχετικά με την παρουσία του Ιερού Κλήρου, από κάποιον πολιτευόμενο και απογοητευμένο από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών να εκτοξεύσει πικρόχολα σχόλια ξεχνώντας πως πριν λίγα χρόνια, οι ίδιοι Κληρικοί είχαν ορκίσει και τον ίδιον....
Μεταξύ των άλλων, άφησε να εννοηθεί πως η Εκκλησία παρεμβάλλεται στα κοινά με αποτέλεσμα να διαμορφώνει ίσως τις καταστάσεις, ξεχνώντας ότι ο Ιερός Κλήρος προσκλήθηκε να παραστεί. Αυτό, από την μία πλευρά, δείχνει αναγνώριση της πνευματικής δύναμης της Εκκλησίας, την οποίαν όποιος προσπάθησε να αμφισβητήσει, αντελήφθει ότι ματαίως κοπίασε... Κατά την διάρκεια της ασκήσεως της εξουσίας, οι θρασείς τολμητίες, χρησιμοποιούν την Εκκλησία για να πείσουν τον λαό που τους έδωσε την αξία, πως είναι καλοί Χριστιανοί...
Προσέρχονται πομπωδώς στους εορτάζοντες Ναούς, προσπερνούν τον λαό, εν ονόματι του οποίου βρίσκονται στο σκαλί της εξουσίας, και προσπαθούν να φωτογραφηθούν με τους Κληρικούς, ώστε να αποθανατιστεί ο εκκλησιασμός , να γίνει γνωστός στους ψηφοφόρους τους, ώστε όταν έρθει η ώρα της κάλπης, ο λαός να τους θυμηθεί χαρίζοντας τους την πρόσκαιρη δόξα, τον περιζήτητο θώκο της κοινωνικής καταξίωσης.
Όμως, ο αληθής σεβασμός προς τον θεσμό της Εκκλησίας, δεν εμφαίνεται ούτε πριν, αλλ' ούτε κατά την άσκηση της εξουσίας, αλλά μετά, όταν τα φώτα έχουν σβήσει, όταν πλέον ο λαός σε τιμά, ακόμα και αν δεν σε έχει ψηφίσει. Ο επίπλαστος σεβασμός προς την Εκκλησία, δείχνει ότι η επιλογή των προσώπων για την άσκηση της εξουσίας είναι λανθασμένη, διότι ένας άνθρωπος που κρύβει τα αληθινά του αισθήματα προς την Εκκλησία και την χρησιμοποιεί στον βωμό του συμφέροντος, είναι αδίστακτος και ενεργεί με τον ίδιο επίπλαστο τρόπο και προς τους ίδιους τους ψηφοφόρους του!
Μακάρι να γίνει το συντομότερο δυνατόν ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας, ώστε να φανεί περίτρανα πως η Εκκλησία πορεύεται σε χρόνους αιωνιότητας, ενώ η πολιτική σε χρόνους ανθρώπινους και οριακούς! Τότε μόνον, θα μπορεί και η Εκκλησία αλλά και ο λαός του Θεού να καταλάβουν ποιος πραγματικά αξίζει και ποιος όχι της τιμής και της εμπιστοσύνης...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου