Σήμερον ναὸς ὁ ἔμψυχος, τῆς ἁγίας δόξης,
Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἡ μόνη ἐν γυναιξίν, εὐλογημένη Ἁγνή, προσφέρεται τῷ Ναῷ,
τῷ νομικῷ κατοικεῖν εἰς τὰ Ἅγια, καὶ χαίρουσι σὺν αὐτῇ, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ
Ἄννα τῷ πνεύματι, καὶ παρθενικαὶ χορεῖαι, τῷ Κυρίω ᾄδουσι ψαλμικῶς
μελῳδοῦσαι, καὶ τιμῶσαι τὴν Μητέρα αὐτοῦ.[1] Μέσα
στον λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας, υπάρχουν ημέρες αφιερωμένες στο πρόσωπο
της Θεοτόκου. Ημέρες μοναδικές που τονίζουν ένα γεγονός το οποίον συνδέεται με
την επίγεια ζωή Της.
Ένα από αυτά τα γεγονότα, είναι η ανάμνηση της εισόδου της
Παναγίας μας, δηλαδή της αφιέρωσης Της , στον Ναό Του Θεού. Η
Παναγία, προτυπώθηκε και προφητεύθηκε στην Παλαιά Διαθήκη, ως το πρόσωπο που θα
ένωνε την Θεία με την ανθρώπινη φύση. Κανένα άλλο ανθρώπινο πρόσωπο στους
αιώνες, δεν θα μπορούσε να σταθεί μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μεταξύ ουρανού και
γης όπως στάθηκε η Παναγία μας. Στο πρόσωπο Της, εκπληρώνονται προφητείες
αιώνων, που αναγγέλουν την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, του μεταπτωτικού
ανθρώπου που μετά την έξωση του από τον κήπο της Εδέμ, αδυνατεί να κοιτάξει
ψηλά, παρά μόνον το βλέμμα του βρίσκεται στην γη, την γη από την οποία ζει, την
γη που στο τέλος τον αγκαλιάζει στα σπλάχνα της!
Όμως,
ο άνθρωπος, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ουρανό! Και επειδή, είναι αδύνατον να
μεταφέρει την γη, στον ουρανό, ο φιλέσπλαχνος Θεός, αποφασίζει να φέρει τον
Ουρανό στην γη, ώστε να επιτευχθεί με τον τρόπο αυτό, το σχέδιο της σωτηρίας
του ανθρώπου. Αποκαλύπτεται ο Θεός στον άνθρωπο, με τρόπο θαυμαστό και μεγάλο!
Γίνεται, ο Ίδιος άνθρωπος, ώστε να χαρίσει την θέωση , την αθανασία στον
άνθρωπο.
Λίγο
πριν συναντήσουμε λοιπόν τον Θεό εν σπαργάνοις, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως
μπορεί να συμβεί αυτό. Η προκήρυξη της σωτηρίας, αρχίζει από την στιγμή που η
Θεοτόκος, αφιερώνεται από τους ίδιους της, τους γονείς τον Ιωακείμ και την
Άννα, στον Θεό ο οποίος τους την χάρισε! Η Παναγία μας, υπήρξε καρπός προσευχής
ενός άτεκνου ζεύγους, που ο πόνος και η αγωνία της ατεκνίας τους, έγινε θυμίαμα
προσευχής και έφθασε στον Θρόνο του θεού. Πως μπορούσαν να γνωρίζουν , ότι ο
Θεός, όχι μόνον θα άκουγε τις προσευχές Τους, αλλά θα τους χάριζε ότι πιο
πολύτιμο μπορούσε να υπάρξει στην ανθρώπινη φύση: το πρόσωπο που θα δάνειζε
αίμα και σάρκα στον Ίδιο τον Δημιουργό!
Η
απόφαση της Θείας ενανθρωπίσεως, περνά μέσα από το πρόσωπο της Παναγίας! Ο
καρπός της προσευχής των Αγίων Ιωακείμ και Άννης, έχει αυτόν τον υψηλό
προορισμό, να γίνει η Μητέρα Του Θεού! Κοίταξε λοιπόν, πως τελικά, ο Θεός
‘’υπακούει’’ στον ανυπάκουο άνθρωπο! Ο άνθρωπος απομακρύνεται από κοντά Του και
Εκείνος τον πλησιάζει ακόμα περισσότερο. Επιλέγει μίαν παιδίσκη ώστε να την
κάνει γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης! Οι άτεκνοι γονείς, τεκνοποιούν! Η ευτυχία
τους είναι απερίγραπτη! Δεν ξεχνούν όμως, ότι το θαύμα, ανήκει στον Θεό! Και
στον τρίτο χρόνο ζωής της Θεοτόκου, την επιστρέφουν εκεί που ανήκει: στον Ναό
Του Θεού!
Παράδοξον
θέαμα και στους αγγέλους και τους ανθρώπους. Εκεί όπου κανείς άλλος εκτός του Αρχιερέως
και τούτου, άπαξ του ενιαυτού ‘’οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων’’[2]. Εκεί, στα Άγια των Αγίων η Παναγία μας προετοιμάζεται για το μυστήριο
της Θείας Οικονομίας. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι την επιλέγει ο Θεός και την προσφέρουν οι άνθρωποι ώστε αργότερα να γίνει
η γέφυρα που θα ενώσει την Θεία με την ανθρώπινη φύση. Οι αρχαίες προφητείες εκπληρώνονται
με την είσοδο της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων όταν ο Προφήτης Ιεζεκιήλ προφητεύει
‘ότι ‘’ ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται,
καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι' αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ εἰσελεύσεται δι' αὐτῆς,
καὶ ἔσται κεκλεισμένη’’.[3]
Εισοδεύεται
λοιπόν η Θεοτόκος και προσφέρεται ως καθαρόν δοχείον, στον Ναό , ώστε μετά από
δώδεκα χρόνια παραμονής στα Άγια των Αγίων, να γίνει η Ιδία, ο καθαρώτατος Ναός
του Σωτήρος… Δικαίως λοιπόν, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει ότι ο Θεός :’’βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από
μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την
εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και
περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα’’.[4]
Πόσο
ευτυχείς είναι οι γονείς που αφιερώνουν τα παιδιά τους στον Θεό! Πόσο
ευλογημένοι είναι οι γονείς που αξιώνονται τα παιδιά τους να διακονήσουν τον
Θεό! Μακαρία η μητέρα και μακάριος ο πατέρας, που θα γίνουν συνεργοί στο σχέδιο
του Θεού, προσφέροντας σε Εκείνον, ένα τους παιδί… Η Θεοτόκος αγιάζεται μέσα
στα Άγια των Αγίων! Είναι επιλεγμένη από τον Θεό, αλλά προσφερομένη από τους
ανθρώπους.
Όπως ο
Ναός του Θεού, υπήρξε ο πολυτιμότερος και αγιότερος, έτσι και η Θεοτόκος,
κατέστη το καθαρότατο σκεύος εκλογής του
Θεού , το πολυτιμότερο που θα μπορούσαν να Του προσφέρουν οι άνθρωποι. Οι
μητέρες κρατούν στα χέρια τους το μέλλον των ανθρώπων! Μια Μάνα που έχει φόβο
Θεού στην καρδιά της, αυτό θα το ενσπείρει και στην καρδιά του παιδιού της!
Θέλεις το παιδί σου να καταξιωθεί στην κοινωνία! Θέλεις να μεγαλουργήσει! Θέλεις
να το καμαρώνεις να ζει ευτυχισμένο! Του
προσφέρεις το αίμα της καρδιάς σου και το κάνεις γάλα για να μεγαλώσει.
Προσπαθείς να του δώσεις τα πάντα και αν χρειαστεί ακόμα και την ζωή σου! Εάν
ένα , Μάνα, του χαρίσεις, του χάρισες όλον τον κόσμο. Μάθε το παιδί σου να
σέβεται το Θεό. Και αν ο Θεός το επέλεξε να Τον υπηρετήσει, τότε να ξέρεις πως
εκπλήρωσες απέναντι Του το μεγαλύτερο καθήκον μιας Μάνας: να δώσει παιδί στο
Θεό!
Αύριο
κατά την διάρκεια του Όρθρου, θα ακούσουμε τις σωτήριες καταβασίες: ’’Χριστός
γεννάται δοξάσατε!’’ Μαζί με την είσοδο της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων,
εισοδεύουμε και εμείς στις ημέρες που μας οδηγούν στο μυστήριο της Θείας
Ενανθρωπίσεως. Μέσα στην περίοδο του χειμώνος, κατά την οποίαν η φύσις ψύχεται
, η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου μας φέρνει την πρώιμη άνοιξη στις παγωμένες
ψυχές:’’ Ἰδοὺ σήμερον, ἐπέλαμψε τοῖς πέρασιν, ἔαρ, εὐφρόσυνον, καταφαιδρῦνον
ἡμῶν, ψυχὴν καὶ διάνοιαν, καὶ νοῦν τῇ χάριτι, ἡ πανήγυρις, τῆς Θεοτόκου σήμερον,
μυστικῶς εὐωχηθῶμεν’’[5], μας
προτρέπει ο Ιερός υμνωδός.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και
Δέσποτα. Σεβαστοί Πατέρες και φιλέορτοι Χριστιανοί.
Η Θεομητορική αυτή εορτή,
αναγγέλλει το προοίμιο της Θεϊκής ευδοκίας και ταυτόχρονα , την προκήρυξη της ανθρώπινης σωτηρίας! Είκοσι
και πλέον αιώνες από τότε που ο Θεός περπάτησε μεταξύ των ανθρώπων, η Εκκλησία
μας, υπενθυμίζει την συμβολή του ανθρωπίνου γένους στο σχέδιο της σωτηρίας των
ανθρώπων. Η συμβολή μας αυτή, συνίσταται στο πρόσωπο Της Παναγίας που εισάγετε
στα Άγια των Αγίων προετοιμαζομένη για να γίνει το δοχείον της χάριτος Του
Θεού.
Αυτής της Χάριτος
γινόμαστε μέτοχοι και εμείς κάθε φορά που εισοδεύουμε στον Ναό του Θεού. Μέσα
στις δοκιμασίες, μέσα στις θλίψεις της ζωής, ο Ναός του Θεού γίνεται το απάνεμο
λιμάνι, όπου οι τρικυμισμένες ψυχές μας θα βρουν την γαλήνη. Σε αυτή την
καθημερινή μας πορεία, βοηθός και αρωγός στέκει η Παναγιά μας που μας συνακολουθεί
στον καθημερινό μας αγώνα, χαρίζοντας το κουράγιο και την ελπίδα εκεί όπου η
απελπισία κάνει απειλητική την εμφάνιση της. Βλέποντας Την, γνωρίζουμε πως ο
Θεός είναι μαζί μας! Τα πάντα γύρω μας αυτό μαρτυρούν, διότι τα Ιερά Εισόδια
της Θεομήτορος σηματοδοτούν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνος! Έχει κοντά του τον
Θεό, αφού ‘’ ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν
Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται.
Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.[6] Αμήν!
- Ομιλία εκφωνηθείσα στον εορτάζοντα Ι.Ν. Εισοδίων της Θεοτόκου - Νικήσιανης , κατά τον Μ.Εσπερινό, την 20ην Νοεμβρίου 2014, υπό του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου