Άφησα επίτηδες να περάσουν δύο ημέρες, από την επίσκεψη του Πάπα Ρώμης κ. Φραγκίσκου στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Θέλησα με τον τρόπο αυτό να μπορέσω να διαβάσω τα κείμενα, καθώς και τα σχόλια που θα αναρτώνταν στο διαδίκτυο. Είναι αλήθεια πως διάβασα αρκετά. Άλλα υποστήριζαν την επίσκεψη του Ποντίφικα στην Κωνσταντινούπολη και άλλα την καταδίκαζαν... Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξα ποτέ φιλενωτικός.
Και τούτο, διότι πιστεύω απόλυτα πως μια ένωση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως μόνον ο Θεός θα μπορούσε να την επιφέρει. Οι άνθρωποι δημιούργησαν το σχίσμα, αλλά μόνον ο Θεός μπορεί να το εξαλείψει. Πικράθηκα, διαβάζοντας πικρά και φαρμακερά σχόλια περί προδοσίας της Ορθοδοξίας! Και τούτο διότι κάποιοι, θεωρούν πως θα σώσουν την Εκκλησία και δεν έχουν την ταπείνωση να περιμένουν την σωτηρία τους από την Εκκλησία! Είδα τον Πατριάρχη μας, με την σοβαρότητα που σχεδόν για ένα τέταρτο του αιώνα Πατριαρχεύει στο πηδάλιο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Ένας από τους μακροβιότερους Πατριάρχες στην Εκκλησιαστική Ιστορία της Κωνσταντινουπόλεως που στα χρόνια της Πατριαρχίας του, κατάφερε να ξαναζωντανέψει την φλόγα στο Φανάρι, φλόγα που πολλές φορές στην ιστορία του κινδύνεψε να σβήσει... Αν ο Θεός ήθελε, θα είχε σβήσει... Αν ο Θεός δεν ήθελε, δεν θα ήταν Πατριάρχης στο Πρωτόθρονο Πατριαρχείο της Ανατολής τόσα χρόνια! Κάτι καλύτερο ξέρει ο Θεός, απ' ότι εμείς!
Από την άλλη, είδα έναν Πάπα με γλυκύτατο πρόσωπο, να ζητά από τον αδελφό του να ευλογήσει Εκείνον και την Εκκλησία της Δύσεως! Έσκυψε με ταπείνωση υποκλινόμενος όχι στον Οικουμενικό Πατριάρχη αλλά στην απολεσθείσα για την Δύση, παράδοση της καθ' ημάς Ανατολής! Και ο αδελφός του, έσκυψε και τον φίλησε! Κάποιος αδελφικός φίλος, πολυγραφότατος και έγκριτος Θεολόγος, μου δάνεισε μια σκέψη του την οποία και θα χρησιμοποιήσω. Μου είπε λοιπόν το εξής εύστοχο:'' Σε μας, δηλαδή στους Ορθοδόξους, πας σε γυναικεία μοναστήρια και η καλόγρια δεν σκύβει να φιλήσει το χέρι σου! Και ολόκληρος Πάπας, υποκλίθηκε μπροστά στον Πατριάρχη...!΄΄
Κάποιοι πρόλαβαν αυτό να το θεωρήσουν υποκρισία! Σκέφθηκαν, στα Ορθόδοξα συλλείτουργα αν ίσως κάποιοι λειτουργοί παντός ιερατικού βαθμού, ''υποκρίθηκαν'' στον ασπασμό της αγάπης και μάλιστα μέσα στην Θεία Λειτουργία; Κάποιοι πρόλαβαν να γράψουν πως η ένωση έγινε! Μα πόσο ανόητος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος; Ποιοι νομίζουν πως η ένωση μπορεί να γίνει μόνον με την υπογραφή του Πάπα ή του Πατριάρχου; Δεν υπάρχουν σύνοδοι; Δεν υπάρχουν πρεσβυγενή Πατριαρχεία στην Ανατολή, αυτοκέφαλες Εκκλησίες; Το Βατικανό, δεν έχει Επισκόπους; Πόσο εύκολο είναι να χρεωθεί μία ένωση, σε δύο μόνον ανθρώπους;
Ο Αγιώτατος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ηγείται εκατομμυρίων Χριστιανών σε όλον τον κόσμο χωρίς καμία αμφισβήτηση! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ζει σε έναν τόπο, ανάμεσα σε παράγκες που σίγουρα θύμισαν στον Πάπα τις Φαβέλες της Αργεντινής και καθημερινά αμφισβητείται και από ομόδοξους και από αλλόθρησκους... Και όμως! Σε αυτήν την λειτουργία, υπήρξε μια φωνή διαμαρτυρίας των Χριστιανών απέναντι στον πραγματικό κίνδυνο που απειλεί την ανθρωπότητα, τον θρησκευτικό φανατισμό που οδηγεί ανθρώπους ακόμα και στο θάνατο, στο όνομα του Θεού!
Ας αφήσουμε τον Θεό να κατευθύνει την Εκκλησία Του! Ας αφήσουμε την Εκκλησία να μας σώσει! Ο διάλογος είναι υποχρέωση μεταξύ των ανθρώπων. Αλίμονο αν ο Χριστός αρνούνταν τον διάλογο. Η Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, δεν θα Τον είχε γνωρίσει. Ο τελώνης, δεν θα είχε σωθεί! Ο ανώνυμος ληστής θα είχε παραμείνει καταδικασμένος. Μακάρι, να μπορούσαμε και οι Ορθόδοξοι να συνδιαλεχθούμε μεταξύ μας! Τότε, δεν θα επαληθευόταν αυτό που ευπατρίδης μακαριστός Ιεράρχης της Πόλεως είχε με θλίψη διαπιστώσει κάποτε: '' Δυστυχώς, ενώ στην Δύση υπάρχει ένας Πάπας, στην Ανατολή, κάθε παπάς, είναι και Πάπας!''
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου