Αδελφέ μου! Σήμερα ζήσαμε το μεγαλείο μιας ακόμα Πεντηκοστής μέσα στον αέναο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας. Σήμερα, προσευχηθήκαμε στον Δομήτορα της Εκκλησίας, τον Αρχηγό και τελειωτή της Πίστεως μας Ιησού Χριστό ώστε ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, να σε καταστήσει χερσίν του Επισκόπου, δοχείον χάριτος, σκεύος εκλογής, διάκονο των μυστηρίων, μέτοχο της Χάριτος... Αισθάνομαι την ανάγκη την προσευχή να την καταθέσω στοχαστικά, σκεπτόμενος την πορεία που καλείσαι να βαδίσεις. Μια πορεία σταυροαναστάσιμη κατά την οποίαν οι πολλοί αδυνατούν να κατανοήσουν όσα οι λίγοι βιώνουν...
Αδελφέ μου! Θέλω να καταθέσω τις σκέψεις της καρδιάς μου, για όσα προσωπικά βιώνω καθημερινά μέσα στην Ιεροσύνη. Τελικά, πράγματι οι πολλοί, δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να μπορείς να σταθείς μεταξύ ουρανού και γης, να μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπο, μπροστά στον Θεό να πάρεις το χοϊκό χέρι και να το ενώσεις με το Θεϊκό. Οι πολλοί, νομίζουν πως οι Ιεροσύνη είναι ένας τρόπος ζωής. Νομίζουν πως είναι ένας τρόπος επιβίωσης. Πιστεύουν πως η ζωή μας, είναι εξασφαλισμένη! Και το πιστεύουν αυτό, γιατί να ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, δεν αντέχουν μπροστά στην ''λογική'' της Ιεροσύνης, που υπερβαίνει τα ανθρώπινα και αγγίζει τα ουράνια. Αν δεν ζήσεις ο ίδιος το θαύμα, μην περιμένεις να το ζήσουν άλλοι γύρω σου.
Δεν υπάρχουν επιτυχημένοι και αποτυχημένοι Κληρικοί. Υπάρχουν μόνον άνθρωποι που ο Θεός επέτρεψε να Τον υπηρετούν. Οι άνθρωποι, μας κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια απ' ότι ο Θεός. Ο καλός η ο κακός παπάς, είναι εκείνος που οι πολλοί αποδέχονται ή οι λίγοι επικρίνουν ίσως και κατακρίνουν. Μην πιστέψεις ποτέ στα κριτήρια των ανθρώπων, αποδεχόμενος το ωσαννά, που σύντομα μπορεί να γίνει σταυρωθείτω...
Επέτρεψε ο Θεός, να περιβληθούμε το σχήμα, να συστρατευθούμε στην πορεία προς την Ανάσταση. Θυμήσου με, όταν χρειασθείς να κλάψεις! Όταν τον πόνο τον κάνεις προσευχή! Όταν την πίστη την κάνεις δύναμη! Όταν η δύναμη γίνει ελπίδα! Σήμερα, στάθηκες μπροστά στην Αγία Τράπεζα και δάκρυσαν όλοι οι άλλοι! Από αύριο, θα δακρύσεις εσύ, πολλές φορές για τους άλλους... Ένα να θυμάσαι: δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, από το να μπορείς να δακρύσεις για τον άλλον, αυτόν που στο πρόσωπο του, συναντάς τον Θεό.
Αδελφέ μου! Στην κλήση Του, ήρθε η κλίση σου. Στις αποφάσεις του Θεού δεν χωρά ανθρώπινη λογική. Δεν μπορεί το Υπέρλογο να το εξηγήσεις λογικά... Αυτό που κάποιοι θεωρήσουν παράλογο, να γνωρίζεις πως αφορά το υπέρλογο. Αυτό είναι η Ιεροσύνη. Μια διαχρονική ομολογία, μια επανάσταση σε έναν κόσμο ανάστατο! Κράτησε τα λόγια του Επισκόπου καλά φυλαγμένα μέσα στην καρδιά σου. Εκείνος που καλεί, Εκείνος οδηγεί. Σε εσέ, ένα μένει! Να θυμάσαι, πάντοτε, ο Γολγοθάς, προηγείται της Αναστάσεως, αλλά τελικά η Ανάσταση μένει αιώνια... Καλή δύναμη αδελφέ,
π. Θωμάς Ανδρέου
2 σχόλια:
μέ πολύ συγκινηση παρακολούθησα τό μυστήριο τής χειροτονίας ρτόν πρώτο βαθμό τίς ιερωσίνης νά είναι άξιος επίσης καί ό πνευματικός του π Θωμά πάντα τέτοια
νά είναι άξιος ο νέος διάκονος
Δημοσίευση σχολίου