Σκέφθηκα πολύ σοβαρά για το αν θα έπρεπε να γράψω για το θέμα αυτό και μάλιστα μέσα από τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' ένα προσωπικό blog μέσα από το οποίο καταγράφω τις απόψεις μου σε διάφορα θέματα. Ωστόσο, ο προβληματισμός, έγινε απόφαση στην εξελικτική πορεία των γεγονότων. Τις ημέρες αυτές, η κοινή γνώμη προβληματίζεται από την απεργία πείνας, την οποία χρησιμοποιεί ένα νέο παιδί που εκτίει ποινή φυλάκισης...
Δεν είναι στην αρμοδιότητα μου να σχολιάσω τα γεγονότα που τον οδήγησαν στην φυλακή. Ειλικρινά θλίβομαι που ένας νέος άνθρωπος βρίσκεται υπό κράτηση. Μακάρι, αυτό να λειτουργήσει σωφρονιστικά για τον ίδιο! Ξάφνου, ένα αίτημα διατυπώθηκε από τον κρατούμενο. Να μπορεί να παρακολουθήσει κανονικά τα μαθήματα ως φοιτητής, σε κάποιο ΤΕΙ στο οποίον είχε επιτύχει. Το αίτημα απορρίφθηκε και μετά από αυτό, ο νέος, κήρυξε απεργία πείνας η οποία ασφαλώς πλέον δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για την ίδια του την ζωή.
Έψαξα να μάθω , αν κάποιο παρόμοιο αίτημα έχει συμβεί να ικανοποιηθεί στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα. Δυστυχώς, δεν βρήκα τίποτα. Χωρίς νομικισμούς, διερωτώμαι αν τελικά, μπορεί ένας κρατούμενος να έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί δια ζώσης μαθήματα στο Πανεπιστήμιο. Να μπορεί δηλαδή, όταν ο ίδιος θέλει, φρουρούμενος φαντάζομαι από κάποιους αστυνομικούς , να μεταφέρεται στο ΤΕΙ να παρακολουθεί να μαθήματα χωρίς να μπορεί να έχει κάποια επικοινωνία με τους υπόλοιπους συμφοιτητές του για λόγους ασφαλείας και στην συνέχεια, να επιστρέφει στο κελί του...
Πάραυτα, δεν θέλω να συνεχίσω την καταγραφή των σκέψεων μου στο θέμα αυτό. Το ερώτημα που με προβληματίζει είναι άλλο και αυτό θα καταγράψω. Η απόρριψη του αιτήματος, έγινε αιτία ο Ρωμανός να στραφεί στην απεργία πείνας! Εκουσίως; και χωρίς κανείς να του το επιβάλει αφήνει τον εαυτό του να φθάσει ακόμα και στον θάνατο ώστε εκβιαστικά να καταφέρει αυτό που ζήτησε. Μια ολόκληρη χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό για έναν απεργό πείνας που υποστηρίζουν οι ίδιοι του οι γονείς στο παράτολμο αυτό ''απονενοημένο διάβημα''... Κάποιοι άλλοι, περιμένουν σαν τα κοράκια την κατάληξη του, ώστε τον παραλογισμό να τον ηρωοποιήσουν με απρόβλεπτες συνέπειες... Απεύχομαι πραγματικά να συμβεί αυτό. Είναι τραγικός ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου. Όμως!
Ο Ρωμανός, απεφάσισε ο ίδιος να πεινάσει! Τις χιλιάδες συνανθρώπων μας που πεινούν, που αναζητούν τροφή στους κάδους απορριμάτων, καθημερινά δίνουν τον αγώνα για επιβίωση, που στέκονται στην ουρά στα συσσίτια της Εκκλησίας και στα κοινωνικά παντοπωλεία για ένα πιάτο φαγητό ή για λίγα τρόφιμα, αυτούς που δεν το επέλεξαν, αλλά κάποιοι τους το επέβαλλαν ποιος θα τους δικαιώσει; Τους ανθρώπους που βρίσκονται στο χάος της απελπισίας , που φθάνουν στο σημείο όχι να μην μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους αλλά ακόμα και να μην μπορούν να τα θρέψουν ποιος θα τους ηρωοποιήσει; Τις χιλιάδες των ανέργων νέων που αισθάνονται καταδικασμένοι ποιος θα τους αποκαταστήσει;
Η απεργία πείνας μπορεί να οδηγήσει σε αυτοχειρία! Το ερώτημα πλέον που ίσως πρέπει να τεθεί σε συζήτηση και προβληματισμό, είναι το αν είναι νόμιμη ή παράνομη η πράξη του και όχι το αίτημα του. Και επιτέλους! Μαζί με τον Ρωμανό, υπάρχουν και άλλα τιμωρημένα παιδιά που αγωνίζονται με τον δικό τους τρόπο να αντιληφθούν πως μέσα σε μια ευνομούμενη κοινωνία δεν χωρούν παραβατικές συμπεριφορές! Και αυτά τα παιδιά μάνα τα γέννησε... Οι εξαιρέσεις, δεν συνδράμουν στον σκοπό αυτό...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου