+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ  ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Με έκπληξη ακούσαμε μέλος του Εθνικού κοινοβουλίου, της κυβερνώσας πολιτικής παρατάξεως , να καταφέρεται εναντίων των πολυτέκνων, σε μια παρόμοια και ταυτόχρονα εκ διαμέτρου αντίθετη επίθεση σαν αυτή που παρακολουθήσαμε προ ημερών από εκκλησιαστικό πρόσωπο! 

Για μια ακόμα φορά, ο Χριστός χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα διαχρονικό ώστε να γίνει κατανοητός απ' τους ακροατές Του. Μιλά για μια πρόσκληση σε δείπνο... Όχι απλό δείπνο, αλλά δείπνο μέγα! Πριν λοιπόν θελήσουμε να ζωντανέψουμε στην σκέψη μας την παραβολή αυτή, ας βάλουμε πρώτα τον εαυτό μας, ως οικοδεσπότη απέναντι σε προσκεκλημένους.

Είναι δύσκολο για έναν απλό κληρικό να σχολιάσει σκέψεις ενός Μητροπολίτου... Είμαι βέβαιος πως αν συμβεί αυτό, θα γίνει ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Προτιμώ όμως, τις απόψεις μου να τις εκφράζω με το όνομα μου, πάντα με σεβασμό χωρίς καμία προσπάθεια προσωπικής επιβολής των δικών μου σκέψεων σε άλλους.

Λένε ότι ο προβληματισμός γεννά την σκέψη. Προσωπικά υποστηρίζω ότι και η σκέψη γεννά προβληματισμό. Σκέφθηκα λοιπόν , αν θα έπρεπε να καταθέσω την άποψη μου δημοσίως για ότι ακολούθησε μετά την αναγγελία του θανάτου του γνωστού ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα. 

Έχω γράψει πολλές φορές, για τον μακαριστό ευεργέτη και πνευματικό μου Πατέρα, Επίσκοπο Κερνίτσης κυρό Λεόντιο (Μαρκόπουλο). Όμως, κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, στην επέτειο της κοιμήσεως του, πέραν από το καθήκον της μνημονεύσεως του ονόματος του στην Θεία Λειτουργία, οφειλετικώς πάντοτε, φροντίζω να τον μνημονεύσουμε μέσα από κάποιο κείμενο αφιερωμένο σε εκείνον, ώστε να τον θυμηθούν οι παλαιότεροι και να τον γνωρίσουν οι νεότεροι!

Στην αυριανή ευαγγελική περικοπή, η περιγραφή από τον Ευαγγελιστή Λουκά αιφνιδιάζει τον αναγνώστη! Χρησιμοποιεί τον αιφνιδιασμό του θανάτου, ώστε να περιγράψει την παύση της ζωής, μέσα σε μια νύκτα... Μέσα σε ένα μικρό κείμενο, περιγράφει μεγάλες αλήθειες, η ανάγνωση των οποίων το λιγότερο, προβληματίζει.

Με αισθήματα οδύνης, πληροφορηθήκαμε την χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, κατά την οποίαν έχασαν την ζωή τους πάνω από εκατόν τριάντα άνθρωποι, αριθμός που ως φαίνεται θα αυξηθεί μιας και υπάρχουν εκατοντάδες τραυματίες, πολλοί εκ των οποίων βαρύτατα τραυματισμένοι! Η Ευρώπη της ανεξιθρησκείας, η Ευρώπη του Διαφωτισμού και της αθεΐας, βρέθηκε στο στόχαστρο των ανθρώπων που η ίδια  επέτρεψε, να δημιουργούν σήμερα συνθήκες παγκόσμιας απειλής!

Μόνο θλίψη μπορούν να προκαλέσουν οι δηλώσεις του κυρίου Υπουργού επί της Παιδείας, σχετικά με την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, από τις ορδές των Κεμαλιστών σφαγέων... Θλίψη και πόνο  στις καρδιές των απογόνων μαρτύρων του Πόντου καθώς και σε όλους τους Έλληνες που έμαθαν από νωρίς, ότι η Ιστορία του Γένους μας γράφεται με το αίμα των προγόνων μας!

Μεγάλη η σημερινή ημέρα. Ημέρα μνήμης, ενδόξου παρελθόντος της επιμέρους Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους! Η Ελλάς, θυμάται το ηρωικό όχι που απετέλεσε την αρχή μιας ηρωικής εποποιίας γραμμένης με χρυσά γράμματα. 1940! Πριν από 75 ολόκληρα χρόνια, ένας φιλήσυχος λαός, δέχεται την απειλή του πολέμου από τις υπερδυνάμεις της εποχής εκείνης. Απαντά με ένα μεγάλο ΟΧΙ στην καταπάτηση της Εθνικής του κυριαρχίας, της αξιοπρέπειας του και τότε, αρχίζουν τα δεινά...

Σήμερα, έλαβα ένα e-mail , από την Ιερά Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως, στην οποίαν έχω την τιμή να διακονώ από δεκαπενταετίας, το οποίον ουσιαστικά προωθήθηκε σε εμένα, μιας και ο-η αποστολέας του, θέλησε να μου το στείλει μέσα από την Μητρόπολη Ελευθερουπόλεως. Επειδή, δεν έχω μάθει να αφήνω αναπάντητα ερωτηματικά, αλλά και ακολουθώντας την προτροπή του Αποστόλου Παύλου '' ειπέ τη Εκκλησία'' (Μτθ.18-17), απεφάσισα αφενός μεν να το δημοσιοποιήσω στους Ιερατικούς στοχασμούς και αφ' ετέρου να απαντήσω μέσα από αυτούς ώστε και την πρέπουσα απάντηση να πάρει ο ανώνυμος αποστολέας αλλά και οι φίλοι που παρακολουθούν τους Ιερατικούς στοχασμούς να καταστούν φιλότιμοι μάρτυρες μιας πολιτισμένης αντιπαράθεσης!

Το κείμενο που ακολουθεί, το έγραψα τον παρελθόντα Ιούνιο, με αφορμή τα ονομαστήρια του Οικουμενικού μας Πατριάρχου. Το έγραψα για τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'', αλλά τελικά δεν το ανάρτησα τότε! Ίσως γιατί δεν θέλησα να βρεθούν κάποιοι να σκεφτούν πονηρά... Σήμερα διάβασα κάπου, πως την ημέρα αυτή συμπληρώνει 25 συναπτά έτη Πατριαρχείας... Θέλησα λοιπόν να ξεπεράσω τυχόν ενδοιασμούς και να το καταθέσω με πολύ σεβασμό, για έναν άνθρωπο που συνάντησα ελάχιστες φορές, αλλά πάντοτε αγαπώ και σέβομαι πραγματικά! Σας το παραδίδω λοιπόν, μαζί με τις προσωπικές ευχές μου να Τον ενδυναμώνει ο Θεός χαρίζοντας του υγεία και δύναμη στα υψηλά Του καθήκοντα....

Σε λίγες ώρες, ο Ελληνικός λαός προσέρχεται στις κάλπες ώστε να επιλέξει ξανά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, την ηγεσία αυτού του Έθνους! Η Ελλάς, αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα στο εσωτερικό της, με έναν λαό που προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία και την αξιοπρέπεια του, με έναν λαό που δοκιμάζεται ποικιλόμορφα τα τελευταία χρόνια...

Στ' Άγιον Όρος , υπάρχει το καστρομονάστηρο των Ιβήρων, που στέκει αρχοντικό δίπλα στη θάλασσα, θαρρείς περιμένοντας να ξεκουράσει κάθε ναυαγό της ζωής που θα φτάσει στην πύλη του. Αρχαίο μοναστήρι που το σκεπάζει η θαυματουργός Εικών της Κυράς Πορταίτισσας , που ταξίδεψε και βρέθηκε εκεί με θαυμαστό τρόπο, για να φυλά το Μοναστήρι Της με τους τόσους ανθρώπους να έχουν βρέξει με δάκρυα προσευχής τα πατώματα του. Τα μεγάλα τειχιά κρύβουν πίσω τους την θαυμαστή Εικόνα η οποία κρύβει πάνω Της, δεήσεις και ικεσίες αιώνων, από χείλη ευλαβικά που σιγοψιθύρισαν , μυστικές καρδιακές προσευχές, ίσα- ίσα να τις ακούει μόνον Εκείνη... 

Κάθισα στην πλατεία της Ελευθερουπόλεως, για έναν σύντομο καφέ κάτω από τον ευσκιόφυλλο πλάτανο , αναζητώντας λίγες στιγμές δροσιάς μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού. Κρατώντας μια πρωινή εφημερίδα ανά χείρας, άρχισα να την ξεφυλλίζω νωχελικά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιας και ενημερώνομαι διαρκώς από το διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να μου έχει λείψει μόνο η παραδοσιακή ανάγνωση της.

Τα ξημερώματα της 17ης Ιουλίου 1918, στις 2:30 π.μ. μια οικογένεια δολοφονείται στο Αικατερίνεμπουργκ της Ρωσίας. Είναι η Τσαρική οικογένεια των Ρωμανώφ, ο Νικόλαος, η Αλεξάνδρα και τα παιδιά τους, Όλγα, Τατιάνα, Αναστασία, Μαρία και ο μικρός διάδοχος Αλέξιος.... Η φωτογραφία αυτή, είναι η τελευταία τους, εκείνη την νύχτα, όταν τους κατέβασαν στο υπόγειο του σπιτιού που τους είχαν περιορίσει! Τα μάτια των παιδιών είναι απορημένα, γιατί δεν καταλαβαίνουν , τουλάχιστον τα μικρότερα τι τους περιμένει...

Άθλιοι και βρώμικοι άνθρωποι, αχάριστοι απέναντι σε οποιαδήποτε ευεργεσία, υπόλογοι στην ιστορία, μικρόνοες και εμπαθείς, γεμάτοι από μισαλλοδοξία,  επιτέλους ξιφούλκησαν φανερά κινούντες την πτέρναν κατά της Ευεργέτιδος Εκκλησίας και του Ιερού αυτής Κλήρου...

Αισθάνομαι ντροπή ως Έλλην και ως Ορθόδοξος Κληρικός, βλέποντας τον Πρωθυπουργό της Πατρίδος μου, να τον θέτουν στην άκρη ενός τραπεζιού πάνω στο οποίο οι ισχυροί της Ευρώπης συζητούν για το μέλλον αυτής της χώρας!

Αύριο, η Εκκλησία τιμά επίσημα πλέον, την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών, Παϊσίου του Αγιορείτου, μιας ευγενούς και φιλοθέου φυσιογνωμίας που έζησε και κοιμήθηκε τον παρελθόντα αιώνα, (+ 12-7-1994) , τότε, που κανείς δεν μπορούσε όχι να γνωρίζει, αλλά ούτε να φαντασθεί τις ημέρες που σήμερα βιώνουμε σαν Έθνος.

Με αισθήματα βαθιάς θλίψεως, ο Ελληνικός λαός, καλείται να διαγράψει με το επερχόμενο δημοψήφισμα της Κυριακής την πορεία του και το μέλλον του. Ο λαός διχάστηκε μεταξύ ενός ναι και ενός όχι... Τι κρίμα! Κρίμα να επιτρέπουμε σε αυτές τις κρίσιμες ώρες για την Πατρίδα τον εσωτερικό διχασμό μεταξύ του λαού μας.

''SALUS POPULI SUPREMA LEX EST" Δηλαδή, η σωτηρία του λαού, είναι ο υπέρτατος νόμος! Σε αυτήν την ρήση, ο Κικέρων , συμπυκνώνει την έννοια της σωτηρίας της Πατρίδος, σε μια θεμελιώδη αρχή, η οποία σήμερα γίνεται άκρως επίκαιρη! Σήμερα, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα της Ευρώπης , στην Ελλάδα που άντεξε τόσα χρόνια στην οικονομική κρίση εις πείσμα όλων όσων κερδοσκόπησαν εις βάρος της, η σωτηρία του λαού, είναι ο υπέρτατος νόμος! Ο Ελληνικός λαός, τρομοκρατημένος , απογοητευμένος, σύρεται σε ένα δημοψήφισμα που θα καθορίσει το μέλλον και την πορεία του. 

Σε μια ακόμα ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός μας εισερχόμενος στην πόλη της Καπερναούμ γίνεται αποδέκτης ενός αιτήματος θεραπείας ενός πάσχοντος νέου. Ο άνθρωπος που υποβάλλει το αίτημα διαφέρει από όλους τους άλλους ανθρώπους που προσεγγίζουν τον Χριστό και οι οποίοι στο Πρόσωπο Του, αναζητούν το θαύμα... Ο άνθρωπος αυτός, είναι ένας σκληροτράχηλος στρατιώτης της μεγάλης τότε υπερδυνάμεως, της Ρωμαϊκής  Αυτοκρατορίας. Ένας Ρωμαίος Εκατόνταρχος που πονά βλέποντας το παιδί του καθηλωμένο στο κρεβάτι του πόνου!

Είναι αλήθεια.πως για πολλά χρόνια ήμουν πολύ επιφυλακτικός έως και αρνητικός. όσον αφορά την χρήση του facebook.

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο στεγάζεται σε κτίριο ιστορικό, στο κέντρο της Ελληνικής πρωτεύουσας. Σε αυτό, φιλοξενήθηκαν από της ανεγέρσεως του, δύο διαφορετικά πολιτεύματα, η βασιλευομένη δημοκρατία και η μεταπολιτευτική δημοκρατία. Στο κτίριο αυτό, η νεώτερη Ελληνική Ιστορία, έγραψε πολλές σελίδες.

Κάθε μέρα που περνά, η αγωνία κορυφώνεται για το μέλλον αυτού του τόπου! Ουδείς γνωρίζει πλέον το βράδυ, τι θα ξημερώσει το πρωί. Τα μέσα ενημέρωσης έχουν επιδοθεί σε έναν ανέντιμο αγώνα εκφοβισμού του λαού, που δεν γνωρίζει ποιες θα είναι οι εξελίξεις αύριο.

Η Ιπποκράτειος επιστήμη, η Ιατρική, αποτελεί δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Μέσα από αυτήν, οι άνθρωποι καλυτερεύουν τις συνθήκες τις ζωής τους, αντιμετωπίζουν την ασθένεια , η οποία αποτελεί μέρος της φθοράς του μεταπτωτικού ανθρώπου. Η Ιατρική, είναι μια επιστήμη ανθρωποκεντρική, που ως στόχο της έχει την επιβίωση του ανθρώπου απέναντι στις ασθένειες που τον ταλαιπωρούν. Από αρχαιοτάτων λοιπόν χρόνων, οι διάκονοι της Ιπποκρατείου επιστήμης, απολάμβαναν τιμής και σεβασμού στις ανθρώπινες κοινωνίες μιας και στα χέρια τους η ζωή και ο θάνατος εναλλάσονται στα πρόσωπα των ασθενών τους.

Η Εκκλησία, αποτελεί τον Θεοΐδρυτο θεσμό, τον οποίον καθορίζει ο Ίδιος ο Κύριος επί της γης μετά την Ανάληψη Του στους Ουρανούς. Η Εκκλησία, αποτελεί την φυσική διαδοχή της παρουσίας Του Θεού επί της γης, μέσα από την τέλεση των Ιερών Της Μυστηρίων. Αρχηγός και τελειωτής της Εκκλησίας είναι ο Ίδιος ο Χριστός, ο Οποίος όμως, την ενεργοποιεί δια του Παναγίου Πνεύματος δηλαδή του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος, Το οποίον εκπορευόμενο από Τον Πατέρα, συντηρεί την Εκκλησία στην διαχρονική της πορεία.

Παρακολουθώντας χθεσινή εκπομπή με τον βαρύγδουπο αυτό τίτλο, ''πίστη και λείψανα, στα χρόνια της κρίσης'' ,διαπίστωσα την λανθασμένη αντίληψη κάποιων σε σχέση με την έννοια της πίστεως. Η αφορμή της εκπομπής μάλλον, υπήρξε η μεταφορά του λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας, από την Βενετία, στην Αθήνα, όπου τα Ιερά Λείψανα τέθηκαν σε προσκύνηση των πιστών , προσκύνηση η οποία και παρατάθηκε χάριν την πληθώρας των προσκυνητών. 

Ζω σε ένα προσφυγικό χωριό της ανατολικής Μακεδονίας. Ένα χωριό που οι πρώτοι κάτοικοι του έζησαν τον δρόμο του ξεριζωμού, τον δρόμο της προσφυγιάς. Και είναι πολύ οδυνηρός αυτός ο δρόμος... Χρειάστηκε εχθές , κατά την άσκηση του υψηλού καθήκοντος μου, να βρεθώ σε μια μικρή προσφυγική ενορία της Μητροπόλεως μας, το Μελισσοκομείο , εκ προσώπου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως. Ο τοπικός Ποντιακός Σύλλογος, διοργάνωσε με πολύ επιτυχία , μίαν εξαιρετική εκδήλωση  τιμής και μνήμης, με αφορμή την σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Πόσο με συγκινεί η αυριανή ευαγγελική περικοπή... Άνθρωπος, τυφλός εκ γενετής! Πόσο αχάριστοι είμαστε οι βλέποντες το φως του ήλιου, την ομορφιά των χρωμάτων της φύσης , εμείς που δεν μπορούμε να καταλάβουμε στο ελάχιστο τι σημαίνει να ζεις στο σκοτάδι, να μην ξέρεις αν στο ουράνιο στερέωμα, διαφεντεύει ο ήλιος της ημέρας, ή η σελήνη της νυκτός...

Με αφορμή την αυριανή εορτή του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου του εξ' Ιωαννίνων, για τον οποίον εκτενές αφιέρωμα μπορεί ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να δει εδώ , παραθέτουμε και την πλήρη Ασματική ακολουθία την οποίαν εμπνευσμένα συνέθεσε ο Υμνογράφος - Καθηγητής κ. Αντώνιος Μάρκου, ώστε οι φιλακόλουθοι και φιλέορτοι Χριστιανοί να εορτάσουν πανηγυρικά την μνήμη του Ενδόξου Νεομάρτυρος. Δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό, διότι μας αξίωσε να εορτάζουμε Πανηγυρικά έναν Νεομάρτυρα που η μνήμη του υπήρξε άγνωστος στο Ελληνικό Συναξάριο.