Πολλές φορές σκέφθηκα πως στο ένα βήμα αναζήτησης του ανθρώπου προς τον Θεό , εννέα βήματα κάνει ο Θεός για να τον αγκαλιάσει. Και αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα μέσα από την ευαγγελική περικοπή της ερχομένης Κυριακής στο οποίο πρωταγωνιστή ένας μικρόσωμος άνθρωπος, απέναντι στον παντοδύναμο Θεό. Πολλές φορές, ακούω να μου περιγράφουν την χλιαρή, έως ανύπαρκτη σχέση ανθρώπων με τον Θεό και την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Είναι στενάχωρο να βλέπεις ανθρώπους να μην μπορούν να διαχειρισθούν το δώρο της πίστεως... Όμως επιμένω: κάθε άνθρωπος έχει την δική του ώρα συνάντησης με τον Θεό! Άκου λοιπόν όμως πως μπορεί να συμβεί αυτό...
Ο Ιησούς εισέρχεται στην ιστορική για την Ισραηλιτική ιστορία πόλη της Ιεριχούς. Χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να πλησιάσουν τον Χριστό, γνωστό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, επακόλουθο της παρουσίας Του σε έναν τόπο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας προσπαθούν να Τον δουν από κοντά, να Τον ψηλαφίσουν, να ακούσουν από τα χείλη Του ένα λόγο που θα τους αναπτερώσει τις ελπίδες του μεσιανικού οράματος...
Σε κάποια στιγμή, το βλέμμα Του Κυρίου μας, μένει σε έναν άνθρωπο μέσα στις χιλιάδες του πλήθους... Ένας αρχιτελώνης, άνθρωπος που έλκυε συναισθήματα αντιπάθειας για τους άλλους ανθρώπους, ένας φοροεισπράκτορας της Ρωμαϊκής κατοχής, στείρος συναισθημάτων αγάπης για τον δυναστευόμενο λαό του, σύμμαχος της εξουσίας, παρακολουθεί από ψηλά τον Χριστό. Ήθελε να Τον γνωρίσει, όμως το ύψος του, δεν του επέτρεπε να Τον δει καθότι μικρόσωμος. Έτσι σκέφθηκε να ανέβει επάνω στο δέντρο, ώστε να μπορέσει να δει, Εκείνον που αλλάζει την ζωή του ανθρώπου...
Φθάνοντας ο Χριστός μας στο δέντρο σταματά. Το πλήθος σιωπά... Ίσως περιμένουν από τον Χριστό, να Τον στηλιτεύσει δημόσια, να Τον αποπέμψει περιφρονητικά όπως οι άνθρωποι ... Δεν γνωρίζουν όμως, πως όσους περιφρονούν οι άνθρωποι, τους αγκαλιάζει ο Θεός! Εκείνος, μέσα στον ζόφο της ψυχής του Ζακχαίου, διακρίνει μια μικρή φλόγα ελπίδας για μετάνοια, μια φλόγα που θα γίνει πυρκαγιά...
Για μια ακόμα φορά, ο Θεός βλέπει αυτό που οι άνθρωποι δεν μπορούν με τα μάτια του σώματος να διακρίνουν. Βλέπει μιαν αγνότητα που δεν μπορεί να εκφρασθεί από τον Ζακχαίο που ζει την καθημερινότητα του μέσα στο εφήμερο κέρδος, μέσα στην πρόσκαιρη ευτυχία. Ο Χριστός τον προσκαλεί να κατέβει να μάλιστα του ζητά να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του! Σκάνδαλον! Πως είναι δυνατόν ο αγνός Χριστός να συνδιαλεχθεί με τον αμαρτωλό τελώνη, σκέπτονται οι παριστάμενοι... Πως είναι δυνατόν η αγιότητα να χωρέσει στην αμαρτία; Πως μπορεί ο αναμάρτητος να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό;
Ο Ζακχαίος τους αποστομώνει με την δική του μετάνοια. Κύριε, λέγει στον Χριστό μας, σήμερα παίρνω απόφαση να αλλάξω την ζωή μου! Δίνω το ήμισυ της περιουσίας μου στους πτωχούς και όποιον συκοφάντησα, θα τον αποζημιώσω τετραπλάσια... Ποιος μπορεί να αγνοήσει τα δάκρυα της μετάνοιας; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως ο παράδεισος δεν έγινε για όσους νομίζουν πως είναι άγιοι, αλλά για όσους προσπαθούν να γίνουν άγιοι;
Σήμερον σώθηκε ένας άνθρωπος, διαβεβαιώνει ο Χριστός! Μέσα από την μετάνοια δηλαδή την αλλαγή τρόπου σκέψεως και ζωής, ο Ζακχαίος τελικά καταφέρνει να συναντήσει τον Θεό. Γιατί, ο αμαρτωλός ψάχνει να βρει την σωτηρία, σε αντίθεση με εκείνον που νομίζοντας πως την έχει εξασφαλίσει, τελικά δεν πρόκειται ποτέ να την βρει...
π. Θωμάς Ανδρέου
Για μια ακόμα φορά, ο Θεός βλέπει αυτό που οι άνθρωποι δεν μπορούν με τα μάτια του σώματος να διακρίνουν. Βλέπει μιαν αγνότητα που δεν μπορεί να εκφρασθεί από τον Ζακχαίο που ζει την καθημερινότητα του μέσα στο εφήμερο κέρδος, μέσα στην πρόσκαιρη ευτυχία. Ο Χριστός τον προσκαλεί να κατέβει να μάλιστα του ζητά να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του! Σκάνδαλον! Πως είναι δυνατόν ο αγνός Χριστός να συνδιαλεχθεί με τον αμαρτωλό τελώνη, σκέπτονται οι παριστάμενοι... Πως είναι δυνατόν η αγιότητα να χωρέσει στην αμαρτία; Πως μπορεί ο αναμάρτητος να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό;
Ο Ζακχαίος τους αποστομώνει με την δική του μετάνοια. Κύριε, λέγει στον Χριστό μας, σήμερα παίρνω απόφαση να αλλάξω την ζωή μου! Δίνω το ήμισυ της περιουσίας μου στους πτωχούς και όποιον συκοφάντησα, θα τον αποζημιώσω τετραπλάσια... Ποιος μπορεί να αγνοήσει τα δάκρυα της μετάνοιας; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως ο παράδεισος δεν έγινε για όσους νομίζουν πως είναι άγιοι, αλλά για όσους προσπαθούν να γίνουν άγιοι;
Σήμερον σώθηκε ένας άνθρωπος, διαβεβαιώνει ο Χριστός! Μέσα από την μετάνοια δηλαδή την αλλαγή τρόπου σκέψεως και ζωής, ο Ζακχαίος τελικά καταφέρνει να συναντήσει τον Θεό. Γιατί, ο αμαρτωλός ψάχνει να βρει την σωτηρία, σε αντίθεση με εκείνον που νομίζοντας πως την έχει εξασφαλίσει, τελικά δεν πρόκειται ποτέ να την βρει...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου