Ανάμνηση γεγονότος μεγάλου, μας υπενθυμίζει η αυριανή εορτή, που πέρασε στον ιστορικό χρόνο της Εκκλησίας, ως η Κυριακή της Ορθοδοξίας! Η Εκκλησία μας, στην πορεία Της μέσα στον χρόνο, αντιμετώπισε πολλές και οδυνηρές προκλήσεις , διωγμούς και μαρτύρια, μέσα από τα οποία κατέδειξε ότι η Πίστης μας, δεν αποτελεί μιαν ιδέα, μιαν θρησκευτική παραδοχή, αλλά ένα εσωτερικό βίωμα , έναν καθημερινό τρόπο συνάντησης του φθαρτού με το άφθαρτο, της γης με τον ουρανό. Μέσα στο ιστορικό παρελθόν Της, η Εκκλησίας μας βρέθηκε διωκομένη και θριαμβεύουσα.
Με τον τρόπο αυτόν λοιπόν, αποδεικνύεται ότι η Εκκλησία , δεν αποτελεί ένα θρησκευτικό ιδεολόγημα ,γιατί στο πέρασμα του πανδαμάτορος χρόνου, πολλά θρησκευτικά ιδεολογήματα εξαφανίσθηκαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν εμφανισθεί! Η Εκκλησία άντεξε μέσα στο χρόνο , γιατί στηρίχθηκε στην ομολογία και το μαρτύριο όλων όσων μέσα σε Αυτήν, αισθάνθηκαν την αιωνιότητα ως κατάκτηση και όχι ως απόκτημα. Εκείνων όσων έζησαν και πέθαναν με τον Χριστό, για τον Χριστό!
Μετά από τους τρεις πρώτους αιώνες αιματηρών διωγμών η Εκκλησία δέχθηκε βαρύτατα πλήγματα από τους αιρετικούς που ανεφύησαν μέσα από τα σπλάχνα Της, σαν τα δηλητηριώδη μανιτάρια που μπορεί να επιφέρουν τον θάνατο σε όποιον δεν μπορεί να αναγνωρίσει την επικινδυνότητα τους... Οι αιρετικοί, δεν ήταν ειδωλολάτρες, ήταν Χριστιανοί αλλά την Μάνα την πονά περισσότερο ο κίνδυνος για τον δικό της παιδί , το παιδί που γέννησε μέσα από τα σπλάχνα της...
Μετά τους τρεις πρώτους αυτούς αιώνες διωγμών από τους ειδωλολάτρες, ήρθαν οι αιρέσεις να διαιρέσουν το σώμα της Εκκλησίας. Δεν έφθανε όμως μόνον αυτό. Έπρεπε οι σκληρές δοκιμασίες να συνεχισθούν, διότι το βίωμα αποδεικνύεται στην πράξη του και όχι στον λόγο του. Και φθάνουμε στον έβδομο αιώνα επί βασιλείας του Λέοντος του Γ', όταν δυστυχώς υποστηριζόμενος και από επισκόπους κίνησε την χείρα κατά της Ευεργέτιδος Εκκλησίας....
Ξανά ήρωες στο προσκήνιο, ομολογητές που στάθηκαν απέναντι στην εξουσία υποστηρίζοντας πως για τον Ορθόδοξο κόσμο, οι εικόνες ομιλούν! Μας κηρύττουν ότι ''ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν'' (Λουκ. 17-21) και πως η αγιότητα, αφορά τον καλό αγώνα, την μεγάλη μετάνοια και τελικά την κατάκτηση του στεφάνου της δόξης. Οι άγιοι μας ομιλούν μέσα από τις Άγιες Εικόνες και μας προσκαλούν σε μια καθημερινή πάλη η οποία '' οὐκ ἔστιν ἡμῖν , πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ
πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος
τούτου..'' (Εφεσ. 6-12)
Μετά όμως από την καταιγίδα, έρχεται η νηνεμία... Έτσι λοιπόν και στην Εκκλησία, μετά τον διωγμό έρχεται ο θρίαμβος! Γιατί περί θριάμβου πρόκειται όταν μετά από περισσότερα από εκατό χρόνια διωγμών των αγίων Εικόνων καθώς και όσων αισθάνονταν πως μέσα από αυτές ο άνθρωπος επικοινωνεί με τα εικονιζόμενα πρόσωπα στην προσπάθεια του να μιμηθεί τον Ιερόν αγώνα τους, επί τέλους θριάμβευσε η αληθινή πεποίθηση ότι ζει Κύριος ο Θεός ημών!
Μια ευσεβής Αυτοκράτειρα, η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα , μαζί με τον επίσης Άγιο Μεθόδιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον ομολογητή, αναστήλωσαν τις Άγιες Εικόνες δίνοντας τέλος σε μια φρικτή περίοδο εμφυλιακού πολέμου μεταξύ των Χριστιανών! Να πως πραγματικά θριαμβεύει η πίστις μας ! Επιτρέπει ο Θεός, να δοκιμάζεται η Εκκλησία Του, ώστε από τις δοκιμασίες να ξεκαθαρίζουν οι δηλούντες από τους βιώνοντες την πίστη!
Αύριο λοιπόν, στις Εκκλησίες μας, θα θυμηθούμε ότι στο πέρασμα των αιώνων, η Εκκλησία πολεμήθηκε αλλά δεν ετελεύτησε. Κλυδωνίστηκε αλλά δεν καταποντίσθηκε στην άβυσσο που προσπάθησαν να Την οδηγήσουν! Η Εκκλησία και αυτό θα πρέπει όλοι να το γνωρίζουν, έμαθε να ζει υπερμαχώντας μέσα από τους αγώνες που απέδειξαν ότι κυβερνήτης Της είναι ο ίδιος ο Χριστός!
Σε εμάς, απομένει η μίμηση, όλων όσων κατάφεραν μέσα από τον αγώνα της ζωής να κατακτήσουν την αιωνιότητα, σε έναν κόσμο που έμαθε να αντιδικεί με τον Θεό προγνωρίζοντας πάντοτε το τελικό αποτέλεσμα αυτής της άνισης αντιδικίας ...Γιατί είναι βέβαιο πως εφόσον είναι ο Θεός μαζί μας, κανείς δεν μπορεί να βρεθεί εναντίον μας....
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου