Είναι αλήθεια, πως ο άνθρωπος όσο εύκολο του είναι να αμαρτάνει, τόσο δύσκολο είναι να εξομολογηθεί την αμαρτία του. Πολλές φορές διστάζει, αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί το λάθος και τελικά ο θάνατος, αυτός ο απρόσκλητος και ανεπιθύμητος ,αναπόφευκτος επισκέπτης, ο κλέφτης της νύχτας, έρχεται να πιάσει τον άνθρωπο στα δολερά δίκτυα του και να τον πάρει από την ζωήμ, χωρίς εκείνος να έχει προφτάσει να αναζητήσει και τελικά να βρει την Θεία εξιλέωση...  Ακόμα και όταν φθάσει μπροστά στον Θεό, γυμνός και τετραχιλισμένος στα μάτια Του, δεν μπορεί να εκφράσει την πράξη που τον βαραίνει.

Κάποιοι, δεν μπορούν να καταλάβουν, τι σημαίνει μετάνοια και τι σημαίνει συγχώρηση. Στην Εκκλησία, τίποτε δεν λειτουργεί υποθετικά! Τα πάντα, έχουν μια πραγματικότητα από την οποίαν ξεκινούν  και καταλήγουν. Λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν, η Εκκλησία, μας παρουσιάζει μια εξαγνισμένη μορφή, τυραγνισμένη από τα ανθρώπινα, εξαϋλωμένη από τα θεϊκά!

 Σε μια αναμέτρηση λοιπόν και αντιπαράταξη θυσιαστικά δύο θρησκειών και δυό κόσμων οι Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί και μάλιστα οι αρχιερείς όχι μόνο δεν αντέδρασαν ούτε χλεύασαν τον αγώνα, αλλ’ όπως είναι φυσικό και αυτονόητο, υπήρξαν οι φυσικοί ταγοί και ηγέτες, του αγωνιζομένου λαού.

Από καιρό σκεπτόμουν να γράψω για το θέμα αυτό. Μου δόθηκε τώρα η ευκαιρία, με τις συχνές περιοδείες στα χωριά της επαρχίας μας κατά τις οποίες εξομολόγησα αρκετούς ανθρώπους. Στο μυστήριο της Εξομολογήσεως φθάνεις, όταν αισθάνεσαι πως κάτι σε βαραίνει, κάτι που νιώθεις την ανάγκη μέσα από την θεραπευτική του μυστηρίου έννοια, να εξωτερικεύσεις , να αποθέσεις το βάρος της ψυχής σου, στο πετραχήλι του πνευματικού.

Σήμερα γράφτηκε ο τραγικός επίλογος ενός δράματος , με την κηδεία του Βαγγέλη Γιακουμάκη, που τελέσθηκε στην ιδιαιτέρα του Πατρίδα. Με την κηδεία του κλείνει ένας κύκλος αγωνίας που κράτησε περίπου σαράντα ημέρες και ανοίγει ένας κύκλος συζητήσεων και προβληματισμού, αφύπνισης μιας ολόκληρης κοινωνίας που πλέον καλείται να έρθει αντιμέτωπη με το θέμα εκφοβισμός!

Ο τραγικός επίλογος ενός δράματος που κράτησε περίπου σαράντα ημέρες γράφτηκε σήμερα, ανήμερα της Σταυροπροσκυνήσεως, στην ευρυτέρα περιοχή των Ιωαννίνων. Θλιβερός πρωταγωνιστής, ένας ευγενής νέος, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, που φαίνεται να έδωσε τέλος με τον πιο δραματικό τρόπο στο δράμα που ο ίδιος βίωνε. Η ιατροδικαστική έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί. Το αποτέλεσμα όμως είναι αυτό: ο Βαγγέλης βρέθηκε νεκρός...

Με αισθήματα βαθείας θλίψεως, πληροφορηθήκαμε την προς Κύριον εκδημία, του μακαριστού Γέροντος Αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μακρυγιάννη, του εκ Κύπρου καταγομένου. Ο μακαριστός, υπήρξε πρότυπον Ιερέως. Γεννημένος το 1925 στην μαρτυρική Κύπρο, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Αργότερα ενεγράφει στην Θεολογική αλλά και την Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών απ' όπου και αριστεύσας έλαβε τα αντίστοιχα πτυχία.

Στην Ιστορία πολλές φορές πρόσωπα αναζητούντα διέξοδο για τη ζωή τους δεν μπόρεσαν να ασκήσουν έλεγχο στις δυνατότητες και στις επιδιώξεις τους, ούτε και να  τιθασεύσουν τις αδυναμίες τους.  Περιπλανώνται σε αναζήτηση της τύχης τους και γι' αυτό είναι συνήθως αδίστακτοι στη χρησιμοποίηση κάθε μέσου, πολύ συχνά ανήθικου, για να  εκμεταλλευθούν όλες τις περιστάσεις που τους εμφανίζονται προκειμένου  να πετύχουν τους στόχους τους. 

Μια Κυριακή μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας με την αναστύλωση των ιερών εικόνων που εορτάσαμε την παρελθούσα Κυριακή, προβάλει η ασκητική φυσιογνωμία του Αγίου Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά   αύριο, β'  Κυριακή των Νηστειών θέλοντας με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία να τιμήσει έναν γνήσιο αγωνιστή και ομολογητή Ιεράρχη που προέταξε την ρομφαία της Θεολογίας ώστε να προασπιστεί το δόγμα της Πίστεως μας. Ο Άγιος Γρηγόριος, γεννήθηκε το 1296 στην Κωνσταντινούπολη, την έδρα της βυζαντινής Αυτοκρατορίας λίγους αιώνες προτού η Πόλις αλωθεί.

Σκέπτομαι, τι χάνουν όσοι δεν γνωρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος να ζήσεις την σαρακοστιανή περίοδο, εκτός της μετάνοιας και της περισυλλογής, είναι το να παρακολουθείς τις ωραίες ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, αγνοώντας το Μεγάλο απόδειπνο, τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τους κατανυκτικούς εσπερινούς... Ωραίες στιγμές, ψαλμοί γεμάτοι υψηλά νοήματα, που συμπαρασύρουν τον ακροατή τους, στην θάλασσα της περισυλλογής, στο πέλαγος του αυτοελέγχου και στον λιμένα της μετανοίας...

Σε έναν καλαίσθητο και καλοτυπωμένο τόμο ο π. Θωμάς Δ. Ανδρέου, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως, συγκέντρωσε και συμπεριέλαβε μικρά κείμενά του, κατά κανόνα πρωτοδημοσιευμένα ηλεκτρονικά στην  «Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Amen.gr», ή εκφωνημένα σε ναούς και δημοσιευμένα ως άρθρα.