Σκέπτομαι την αυριανή ημέρα που ξημερώνει... Ημέρα
Εθνικής υπερηφάνειας για το Ελληνικό μας Γένος, για όλους εμάς που ζούμε στην
Ελλάδα που απελευθέρωσαν οι ήρωες της Ελληνικής Επαναστάστεως , για να
ξανασκλαβώσουν μέσα από μνημόνια οι πολιτικοί της ιστορίας της
μεταπολίτευσης.... Η Αγία Μητέρα Εκκλησία μας, γιορτάζει την σάρκωση του
Θεού και την λύτρωση του ανθρωπίνου Γένους από την φθορά της πτώσης.
Δεν είναι διόλου τυχαίο πως επέλεξαν οι προπάτορες μας να επαναστατήσουν και να
απελευθερώσουν τον μαρτυρικό αυτό τόπο, την ημέρα του Ευαγγελισμού, στέλνοντας
το μήνυμα πως ο αγών, επέπρωτο να στεφθεί με απόλυτον επιτυχία, διότι σε αυτόν
τον δίκαιο αγώνα, πρωτοστατούσε στο πλευρό των αγωνιζομένων Ελλήνων, η Μεγάλη
Κυρά, η Παναγιά μας!
Η Επανάσταση του 1821, στέφθηκε με απόλυτον επιτυχία!
Μετά από περίπου τετρακόσια χρόνια δουλείας, σκλαβιάς και φυλακής, οι απόγονοι
του περικλέους Έθνους των Ελλήνων, αντιτάχθηκαν σθεναρά με την δύναμη του
Σταυρού, απέναντι στους δυνάστες τους, που για αιώνες καταδυνάστευσαν τον
μαρτυρικό αυτό τόπο!
Ουδέποτε οι ήρωες αγωνιστές του 1821, διεκδίκησαν τα
εύσημα από την Πατρίδα... Διέθεσαν τα πάντα, ακόμα και την ιδία τους την ζωή,
για την απελευθέρωση της Πατρίδος. Πέθαναν οι περισσότεροι πάπτωχοι, σε
αντίθεση με τους σημερινούς πολιτικούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων
εισέρχονται στην πολιτική παλαίστρα πτωχοί, αλλά όταν έρθει η στιγμή να
εξέλθουν, εξέρχονται τιμημένοι και πάμπλουτοι.
Ο αγών στηρίχθηκε στην ιδεολογία της λευτεριάς, που πήρε
σάρκα και οστά και το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Και όταν πλέον η Ελλάς,
απολάμβανε τον ζείδωρο της ελευθερίας αέρα, εκείνοι, δεν στάθηκαν μπροστά στην
ιστορία, έγραψαν ιστορία χωρίς να θελήσουν οι ίδιοι να γίνουν ιστορία. Υπάρχουν
συγκινητικές ιστορίες που κατεγράφησαν από την ιστορική πένα , στην ανάγνωση
των οποίων δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπο του αναγνώστου τους.
Θέλησα λοιπόν σήμερα, να μοιραστώ κάποιες από αυτές μαζί
σας, ώστε με αισθήματα ευγνωμοσύνης και σεβασμού, να μνημονεύσουμε τους Τιτάνες
του ήθους και της ανδρείας! Γιατί οι άνθρωποι αυτοί, διέθεταν αυτά τα δύο
χαρίσματα: ήθος και ανδρεία! Και πέρασαν στις σελίδες της νεώτερης Ελληνικής
Ιστορίας, ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων που με την ζωή τους
δίδαξαν αξίες διαχρονικές , οι οποίες έγιναν βάσεις ενός παγκόσμιου
πολιτισμού.
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος , πέρασε στας ιστορικάς δέλτους, ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, επίθετο το οποίον προσέδωσαν οι ίδιοι οι αποδεκατιζόμενοι κατακτητές στον γενναίο οπλαρχηγό.Ο Νικηταράς, ακολουθώντας την τραγική μοίρα των περισσοτέρων αγωνιστών του 21', φυλακίσθηκε με την κατηγορία πως ακολουθούσε το αντιπολιτευόμενο Φιλορωσικό κόμμα και προσήχθη σε δίκη, όπου ρωτήθηκε από τους δικαστάς του αν είναι ένοχος ή αθώος και όταν εκείνοι τον άκουσαν να διακηρύσσει την αθωότητα του, του ζήτησαν αποδείξεις! Τότε, εκείνος σηκώθηκε και έβγαλε τις τιμημένες πιστόλες του, με τις οποίες είχε απελευθερώσει τον μαρτυρικό Έθνος και βροντοφώναξε:''να οι αποδείξεις! Αυτές μόνον έχω....''
Χειροκροτήματα σκέπασαν την φωνή του! Δάκρυα αυλάκωναν τα μάτια των παρισταμένων. Πάραυτά όμως, ο γενναίος αγωνιστής κατ' εντολήν του Όθωνος, οδηγήθηκε για δεκατέσσερις μήνες στην φυλακή της Αιγίνης, ώστε να μην αποτελεί απειλή για το νεόδμητο τότε Ελληνικό κράτος! Ποιος; Ο άνθρωπος που έγινε μέρος της ιστορίας του... Τελικά, με προσωπική παρέμβαση ενός άλλου ήρωος, του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο Όθων, απένειμε χάρη στον έγκλειστο Στρατηγό. Όταν βγήκε από την φυλακή, ήταν σχεδόν τυφλός.
Εις ένδειξη τιμής, του χορηγήθηκε άδεια, να επαιτεί!!! μια φορά την εβδομάδα έξω από τον Ναό της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς! Και καθόταν εκεί, ο υπερήφανος αγωνιστής του 21, με σκυμένο το υπερήφανο λευκασμένο κεφάλι του και απλωμένο το χέρι που έγινε τρόμος και θρύλος να δέχεται την ελεημοσύνη των περαστικών που δεν μπορούσαν να φαντασθούν πως ο καθισμένος γέρος έξω από την Εκκλησία της Ευαγγελίστριας, ήταν ο θρυλικός Νικηταράς!
Η φτώχεια του σχεδόν τυφλού πλέον στρατηγού ήταν
τόση, ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί για την άρρωστη γυναίκα
του- εκείνος μπορούσε να αντέξει την πείνα περισσότερο. Το
χειρότερο ήταν πως τον είχαν ξεχάσει όλοι. Ακόμα κι στρατηγός
Μακρυγιάννης που πριν τον είχε βοηθήσει. Κι ας διαδιδόταν η
κατάστασή του από στόμα σε στόμα. Η περιπέτεια του ήρωα έφθασε στα
αυτιά πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή
του. Έτσι κάποια στιγμή απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στη θέση
που ζητιάνευε ο στρατηγός. Μόλις ο Νικηταράς τον αντιλήφθηκε
ποιος ήταν, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι!
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; Ρώτησε ο απεσταλμένος.
- Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα! Απάντησε περήφανα ο
ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στο δρόμο;
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω
καλά αλλά εγώ έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος.
αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς... Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να
φύγει χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας όμως, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με
χρυσές λίρες ώστε να μην προσβάλει τον πάμφτωχο στρατηγό. Ο Νικηταράς
άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί το ψηλάφισε και φώναξε στον ξένο.
- Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρτο για να μην το βρει
κανείς και το χάσεις!
Άλλη περίπτωση της ηρωίδος Μαντώς Μαυρογένους που η
επανάσταση την βρήκε στην Τήνο. Διέθεσε ολόκληρη την περιουσία της στον αγώνα!
Ο ιστορικός ερευνητής, θα αναγνώσει σε ξένες πηγές τους διθύραμβους για
την Μαντώ Μαυρογένους η οποία τέθηκε επικεφαλής στην ενημέρωση όλων όσων
μπορούσαν να συμβάλουν στον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων. Η αρχόντισσα της
Τεργέστης, μετά την απελευθέρωση, έφθασε στο σημείο να παρακαλεί για ένα σπίτι,
την εθνοσυνέλευση του 1827, αίτημα το οποίον και ικανοποίησε πάραυτα ένας άλλος
μεγάλος Ευεργέτης του Ελληνικού Έθνους, ο Ιωάννης Καποδίστριας! Η Μαντώ
Μαυρογένους πέθανε πάμπτωχη και ξεχασμένη απ' όλους το 1840 στην Πάρο, χωρίς
τελικά να καταφέρει να πάρει μικρήν -πενιχράν σύνταξη, την οποίαν είχε ζητήσει
από τον Όθωνα ώστε να μπορεί να επιζήσει...
Αυτές, είναι δύο από τις πολλές ιστορίες ανθρώπων που
έδωσαν τα πάντα για την Πατρίδα, χωρίς να διεκδικήσουν τίποτε από εκείνην. Στην
αυριανή ημέρα, όταν οι καμπάνες θα μας καλούν με τον χαρμόσυνο ήχο τους να
γιορτάζουμε την Χάρη της Παναγιάς μας, ας μην ξεχάσουμε να ανάψουμε ένα κεράκι,
για τις ψυχές εκείνων που πέθαναν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της
Πατρίδος την ελευθερία!
Τελικά, μπορεί σήμερα η Ελλάς, να βρίσκεται στο στόχαστρο
των μεγάλων δυνάμεων για μια ακόμη φορά, ακριβώς των ίδιων δυνάμεων που μετά
την δολοφονία του Καποδίστρια, αποφάσισαν να σώσουν την Ελλάδα, αλλά υπάρχουν
κάποιες στιγμές που μας κάνουν να αισθανόμεθα πως τελικά τίποτε δεν έχει χαθεί!
Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε χαμένοι, μορφές όπως
εκείνων των αγνών αγωνιστών θα μας υπενθυμίζουν ότι, αυτός ο τόπος βρίθει από
ιδέες και πρόσωπα, που δεν χάνονται μέσα στην φθορά του χρόνου αλλά συνεχίζουν
να εμπνέουν όσους δεν τους έχει διαβρώσει ο φραπές και τα greeklish, αλλά
πεισματικά επιμένουν σε αυτό που είχε πει ο μεγάλος Αγωνιστής Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης : ''Ο Θεός έδωσε την υπογραφή του για την ελευθερία της
Ελλάδος, δεν την παίρνει οπίσω...''
π. Θωμάς
Ανδρέου
1 σχόλια:
Thank you π. Θωμά. You touched my heart.
Δημοσίευση σχολίου