Κυριακή του Θωμά, σήμερα. Μια εβδομάδα μετά το Πάσχα και η Εκκλησία φέρνει στην μνήμη μας ένα γεγονός που πέρασε στην ιστορία ως η ψηλάφηση του Θωμά προς Τον Αναστάντα Χριστό. Οκτώ ημέρες μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου, βρίσκονται στο υπερώο όπου ο Κύριος παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά τον Μυστικό Δείπνο. Στον ίδιο χώρο, τα ίδια πρόσωπα εκτός Εκείνου που έγινε αιτία να αλλάξουν οι ζωές τους...
Μια θλίψη και ένας φόβος είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν τις ψυχές τους. Είδαν τον διδάσκαλο να υποφέρει στα χέρια των σταυρωτών Του. Τον είδαν εσταυρωμένο επάνω στον Γολγοθά να παραδίδει το πνεύμα Του, στα χέρια του Ουρανίου Πατρός Του... Έζησαν τις εφιαλτικές για την ανθρωπότητα στιγμές μία προς μία. Έγιναν οι αδιάψευστοι μάρτυρες εκείνων των γεγονότων που άλλαξαν τον ρουν της ανθρώπινης ιστορίας.
Ταυτόχρονα όμως, είναι και οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, όταν ξαφνικά, ''των θυρών κεκλεισμένων'' εμφανίζεται ανάμεσα τους ο Ιησούς, με το αναστημένο σώμα Του και τους απευθύνει τον χαιρετισμό της ειρήνης! Την στιγμή εκείνη κατά την οποίαν εκστατικοί συνειδητοποιούν οι μαθητές πως μπροστά τους έχουν Εκείνον, ο Αναστάς Ιησούς τους παραδίδει ένα ακόμη Μυστήριο, αυτό της μετανοίας του ανθρώπου και της συγχωρήσεως του από τον Θεό, της Ιεράς Εξομολογήσεως!
Ένας λείπει από την αποστολική ομάδα και αυτός είναι ο Θωμάς. Όταν τον πληροφορούν στην συνέχεια οι υπόλοιποι για το γεγονός της μεγάλης συνάντησης, εκείνος διστάζει να αποδεχθεί το γενόμενον. Απαντά, όπως θα απαντούσε κάθε λογικός άνθρωπος, κάθε ένας από εμάς. Αν δεν δω, δεν θα πιστέψω. Αν δεν ψηλαφίσω με τα χέρια μου το σώμα που είδα νεκρό επάνω στον σταυρό, δεν μπορώ να πιστέψω...
Φαίνεται όμως πως ο Θεός αποκαλύπτεται στις καθάριες ψυχές όσων των αναζητούν πραγματικά. Ο Θωμάς δεν αποφαίνεται δογματικά πως ακόμα και να Τον δω ΔΕΝ θα πιστέψω, αλλά αποζητά να Τον δει ώστε να πιστέψει. Αυτή είναι η διαφορά της απιστίας από την ολιγοπιστία. Μήπως πάλι κάτι παρόμοιο δεν συμβαίνει σε άλλη περίπτωση όταν ο Ιησούς προσκαλεί τον Πέτρο να περπατήσει επάνω στα επαφρίζοντα της θαλάσσης κύματα (Μτθ. 14-29) και εκείνος ενώ αρχικά υπακούει, ένας αδιόρατος ανθρώπινος φόβος τον καταποντίζει ώστε ο Κύριος να τον αποκαλέσει ολιγόπιστο;
Η μόλις οι μυροφόρες διαπιστώνουν πρώτες την Ανάσταση του Θεανθρώπου και σπεύσουν ώστε να μεταφέρουν το μήνυμα της Αναστάσεως στους Αποστόλους, εκείνοι δυσπίστησαν και όχι μόνον αυτό αλλά ''ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ρήματα αὐτῶν'' ( Λουκ. 24-11) και ηπίστουν αυταίς... Δεν έτρεξαν τότε ο Πέτρος με τον Ιωάννη για να διαπιστώσουν την των πραγμάτων αλήθεια στο κενό μνημείο, και είδαν και πίστεψαν; (Ιωαν.20-5)
Όλοι οι υπόλοιποι έχουν τις ενδείξεις. Ο Θωμάς, αποζητά τις αποδείξεις! Εκείνος που δεν διστάζει στην πορεία προς την Βηθανία να ακολουθήσει τον Χριστό μέχρι τον θάνατο (Ιωαν. 11-16) , απουσιάζει από τον συγκλονιστικό αυτό γεγονός μόνον και μόνον για να επιβεβαιωθεί πως ο Θεός, αποκαλύπτεται στους ανθρώπους και δεν ανακαλύπτεται από αυτούς. Κάθε άνθρωπος που Τον αναζητά θα Τον βρει! Για τον κάθε έναν ξεχωριστά, υπάρχει το χρονικό σημείο συνάντησης του με Τον Θεό.
Λίγο αργότερα, ξανά κεκλεισμένοι οι μαθητές στον ίδιο χώρο, αυτή την φορά μαζί τους και ο Θωμάς. Τώρα επανεμφανίζεται ο Ιησούς χάριν εκείνου που τον χρειάζεται περισσότερο και αυτός είναι ο Θωμάς! Τον προσκαλεί να θέσει τα χέρια του επί των τύπων των ήλων, να διαπιστώσει την αλήθεια από τα στίγματα του Πάθους, αλλά ο Θωμάς δεν πλησιάζει! Με στεντόρεια φωνή ομολογεί: '' ο Κύριος μου και ο Θεός μου!''
Ο Χριστός πάντοτε αποζητά καθάριες ψυχές. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του τελώνου Ζακχαίου ( Λουκ. 19-5) όταν ο Χριστός του λέει πως θα φιλοξενηθεί στο σπίτι του, η στην περίπτωση της Σαμαρείτιδος που την περιμένει ο Χριστός στο φρέαρ. ώστε να αποκαλύψει ο ίδιος την Μεσσιανική Του αποστολή τους ανθρώπους; ( Ιωαν. 4-26). Η τέλος, δεν έρχεται ο Ίδιος να συναντήσει τον ανώνυμο ληστή επάνω στο σταυρό για να τον σώσει λίγο πριν το τέλος;(Λουκ. 13-43).
Μια τέτοια καθαρή ψυχή είναι και ο Θωμάς! Και το αποδεικνύει με το μαρτύριο του στις μακρινές Ινδίες όταν φθάνει εκεί , για να κηρύξει Ιησούν Χριστόν, εσταυρωμένον και Αναστάντα! Οι τρομαγμένοι λαγοί, έγιναν λιοντάρια και έφθασαν έως εσχάτου της γης, οι φτωχοί σποριάδες που ενέσπειραν στις ψυχές των ανθρώπων, το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Οι δύσπιστοι, δεν είναι άπιστοι! Αντίθετα μπορούν να γίνουν οι πιο πιστοί από όσους δηλώνουν πως πιστεύουν αλλά τελικά μοιάζουν με τους σπόρους εκείνους της παραβολής που πέφτουν επάνω στην άγονη πέτρα και ''ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται ''(Λουκ. 8-13).
Σήμερα εορτάζουν όχι οι άπιστοι, αλλά όσοι πραγματικά αναζητούν και τελικά ομολογούν! Εορτάζουν όσοι έχουν την δύναμη να ξεπεράσουν την σύγκρουση μεταξύ λογικής και πίστης. Εορτάζουν όσοι τολμούν τελικά να ομολογήσουν με πίστη μέσα από την καρδιά τους: ΄΄Ο Κύριος μου και ο Θεός μου , δόξα σοι....''
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου