Περίπου πριν ένα χρόνο, κατέγραψα ξανά τις σκέψεις μου για το ίδιο θέμα (Βλ. εδώ) στο κείμενο μου:'' η απαξία, της ανθρώπινης ζωής...'' Η αφορμή πριν ένα χρόνο της καταγραφής των σκέψεων, υπήρξε μια τραγωδία με ανθρώπινα θύματα, τους πρόσφυγες , η μετανάστες, ή λαθρομετανάστες, (όπως θέλετε χαρακτηρίστε τους, η τραγωδία δεν αλλάζει), που είχαν πνιγεί στα παγωμένα νερά της θάλασσας, προσπαθώντας να σωθούν...
Το ίδιο συνέβει προ ημερών ξανά, πάλι με ανθρώπινα θύματα... Καθημερινά, γινόμαστε μάρτυρες ενός σύγχρονου δουλεμπορίου, που δεν εξετάζει ηλικία, φύλο, εθνικότητα, θρησκεία, αλλά προσμετράται σε παράνομο κέρδος εις βάρος ανθρωπίνων ψυχών. Άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά, πολλά εξ' αυτών βρέφη, στοιβαγμένες ψυχές πάνω σε σαπιοκάραβα που στέλνονται στον θάνατο από τους σύγχρονους δουλεμπόρους.
Το φαινόμενο, εξελίσσεται καθημερινά με εκατοντάδες πρόσφυγες κυρίως από την Συρία και την Αφρική, να προσπαθούν να εισέλθουν μέσω της Ελλάδος, στην Ευρωπαϊκή ήπειρο ώστε να σωθούν από τους εμφυλίους πολέμους που μαστίζουν τις πατρίδες τους. Είναι κάτι παρόμοιο με το ευφυολόγημα κάποιας κυρίας Ρεπούση όταν χαρακτήρισε συνωστισμό αυτό που συνέβει στην Σμύρνη το 1922... Ακριβώς! Ένας παρόμοιος συνωστισμός συμβαίνει και στους ανθρώπους αυτούς που ξαφνικά βιώνουν την φωτιά και το μαχαίρι και εγκαταλείπουν τον τόπο τους αναζητώντας την οδό της σωτηρίας για εκείνους και τις οικογένειες τους.
Για πόσο ακόμα; Πόσο ακόμα μπορεί η Ελλάδα να αντέξει τις χιλιάδες αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων που πλέον κατακλύζουν το κέντρο της πρωτεύουσας; Είναι καλύτερα να στοιβάζονται σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ακόμα χειρότερα να κινούνται ανεξέλεγκτοι στην πρωτεύουσα μιας ευρωπαϊκής χώρας, επειδή η ίδια η Ευρώπη αδυνατεί να προστατεύσει τα σύνορα της; Η ίδια η Ευρώπη δεν μπορεί να καταλάβει πως, η Ελλάδα γίνεται πύλη εισόδου από τους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους που κανείς πλέον δεν μπορεί να τους προστατέψει;
Φεύγουν από τις χώρες τους για να πνιγούν δε διεθνή ύδατα; Που και με ποιον τρόπο θα αποκατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι; Πως θα επιβιώσουν από την ανέχεια , την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης; Πλήρης απαξία της ανθρώπινης ζωής!
Ταυτόχρονα όμως γεννάται μία εύλογη ανησυχία. Ο φιλότιμος λαός μας, που έζησε ο ίδιος τον οδυνηρό δρόμο της προσφυγιάς και γνώρισε την δυστυχία του ξεριζωμού, ανησυχεί βλέποντας την αθρόα προσέλευση εκατοντάδων,προς το παρόν, ανθρώπων που ακόμα και οι ίδιοι δεν ξέρουν που τους πηγαίνουν. Για πόσο θα συνεχισθεί αυτό και μάλιστα λαμβανομένου υπ' όψιν του γεγονότος πως ο εφιάλτης του θρησκευτικού φονταμενταλισμού έχει βρεθεί προ πολλού προ των πυλών της γηραιάς ηπείρου;
Ασφαλώς και τους ανθρώπους αυτούς δεν μπορούμε να τους εγκαταλείψουμε στην τύχη τους! Ούτε η θρησκευτική μας συνείδηση , ούτε ο πολιτισμός μας, αλλά ούτε και η παρακαταθήκη της ιστορικής πορείας του λαού μας το επιτρέπει! Αυτό όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι η Ελλάς, θα μετατραπεί σε προπύλαια μιας άνευ προηγουμένου μαζικής εισροής ανθρώπων που γίνονται έρμαια της ανθρώπινης εκμετάλλευσης στο βωμό του παράνομου κέρδους που δεν υπολογίζει την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Το δράμα συνεχίζεται για κάποιες εκατοντάδες ανθρώπων που προσπαθούν να σωθούν από τον εφιάλτη του θανάτου και τον οποίον τελικά αναπόφευκτα συναντούν μπροστά τους! Να προστατευθούν οι άνθρωποι και ταυτόχρονα να προστατευθεί η ίδια η Ελλάδα. Εάν δεν συμβεί αυτό, πολύ φοβάμαι πως η ευρωπαϊκή κρίση θα αλλάξει μορφή και ασφαλώς, θα κληθούμε να την αντιμετωπίσουμε σε διαφορετικές διαστάσεις... Τότε, ίσως να είναι πολύ αργά....
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου