Προσπαθώ να παρακολουθώ τις ειδήσεις, αν και πολλές φορές, αυτές γίνονται αιτία να αντιλαμβάνομαι για μια ακόμα φορά πόσο σκοτάδι επικρατεί στην ζωή του ανθρώπου! Όμως, υπάρχουν στιγμές που η ελπίδα αχνοφαίνεται σαν αχτίδα φωτός που προσπαθεί και τελικά καταφέρνει να διώξει το σκοτάδι...
Δυο νέοι άνθρωποι συνέδεσαν τις ζωές τους με τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο. Ο ένας εξ' αυτών, με σοβαρά κινητικά προβλήματα. Ζουν και οι δύο σε μια χώρα όπου η επικρατέστερη Θρησκεία είναι ο Κομφουκιανισμός. Στην Κίνα του 21ου αιώνος, δύο νέα παιδιά χαράσσουν με τον δικό τους τρόπο μια πορεία ζωής που βασίζεται σε ευαγγελικές επιταγές, άγνωστες για εκείνους.
Επί τρία ολόκληρα χρόνια λοιπόν, ο
εύρωστος νέος, κουβαλά στην πλάτη του τον άρρωστο φίλο του. Χάρισε τα πόδια του
στον φίλο του που πάσχει από μια μορφή παράλυσης χάριν της οποίας αδυνατεί να
περπατήσει (περισσότερα βλ. εδώ) . Και εκείνος, καθημερινά και για χρόνια δεν έπαψε να τον κουβαλά
στην πλάτη του, ώστε να μην χάσει τα μαθήματά του, να μην αισθανθεί,
απομονωμένος σε μια κοινωνία που δεν αντέχει το διαφορετικό που αναλώνεται σε
πράξεις βίας, που βυθίζεται καθημερινά στο έλος μιας πλήρους απαξίωσης της ανθρώπινης
ζωής...
Δυο νέα παιδιά μας δείχνουν πως ο δρόμος
του Ευαγγελίου, αν και μάλλον άγνωστος για εκείνους, μπορεί να γίνει πράξη, σε
αντίθεση με όσους Τον γνωρίζουν και ταυτόχρονα θεληματικά Τον αγνοούν! Ο ένας,
διδάσκει με την υπομονή και την θέληση! Θέληση για ζωή, θέληση για δημιουργία.
Ο άλλος, ο Κομφουκιανός Κυρηναίος, με απαράμιλλη αυτοθυσία και γενναιότητα,
αναλαμβάνει να προσφέρει στον άλλον, στον αδελφό του, ότι έχει
στερηθεί...
Να λοιπόν πως γίνεται το Ευαγγέλιο πράξη
για όσους δεν το γνωρίζουν και έλεγχος, για όσους το γνωρίζουν αλλά δεν έχουν
καμία σχέση με αυτό... Να ένα υπέροχο κήρυγμα Κυριακής, για εμάς τους αποτυχημένους Ιεροκήρυκες που θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο ''αγγελικά
πλασμένο'' κηρύττοντας άρρητα ρήματα τα οποία ελάχιστοι κατανοούν! Να ένα
υπέροχο κήρυγμα για όσους θέλουν να μάθουν, ποιος είναι ο νόμος της αγάπης,
ποιος είναι ο κανών ο χρυσούς της κατάκτησης του παραδείσου!
Ο Κομφουκιανός ''Ιεροκήρυκας'' , ο
άγνωστος Κυρηναίος, βιώνει εν αγνοία του αυτό που ο Απόστολος Παύλος μας
διδάσκει: ''Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται ἡ ἀγάπη, οὐ ζηλοῖ ἡ ἀγάπη, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ
τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ
ἀγάπη οὐδέποτε εκπίπτει...'' (Α.
Κορ. 13-4)
Στέκω με σεβασμό απέναντι
στους δύο αυτούς ανθρώπους και ταυτόχρονα υποκλινόμενος διδάσκομαι από αυτούς.
Τελικά και για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνω μέσα μου πως ''Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε,
εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός
μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Μτθ. 7-21)
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου