Η Εκκλησία, αποτελεί τον Θεοΐδρυτο θεσμό, τον οποίον καθορίζει ο Ίδιος ο Κύριος επί της γης μετά την Ανάληψη Του στους Ουρανούς. Η Εκκλησία, αποτελεί την φυσική διαδοχή της παρουσίας Του Θεού επί της γης, μέσα από την τέλεση των Ιερών Της Μυστηρίων. Αρχηγός και τελειωτής της Εκκλησίας είναι ο Ίδιος ο Χριστός, ο Οποίος όμως, την ενεργοποιεί δια του Παναγίου Πνεύματος δηλαδή του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος, Το οποίον εκπορευόμενο από Τον Πατέρα, συντηρεί την Εκκλησία στην διαχρονική της πορεία.

Παρακολουθώντας χθεσινή εκπομπή με τον βαρύγδουπο αυτό τίτλο, ''πίστη και λείψανα, στα χρόνια της κρίσης'' ,διαπίστωσα την λανθασμένη αντίληψη κάποιων σε σχέση με την έννοια της πίστεως. Η αφορμή της εκπομπής μάλλον, υπήρξε η μεταφορά του λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας, από την Βενετία, στην Αθήνα, όπου τα Ιερά Λείψανα τέθηκαν σε προσκύνηση των πιστών , προσκύνηση η οποία και παρατάθηκε χάριν την πληθώρας των προσκυνητών. 

Ζω σε ένα προσφυγικό χωριό της ανατολικής Μακεδονίας. Ένα χωριό που οι πρώτοι κάτοικοι του έζησαν τον δρόμο του ξεριζωμού, τον δρόμο της προσφυγιάς. Και είναι πολύ οδυνηρός αυτός ο δρόμος... Χρειάστηκε εχθές , κατά την άσκηση του υψηλού καθήκοντος μου, να βρεθώ σε μια μικρή προσφυγική ενορία της Μητροπόλεως μας, το Μελισσοκομείο , εκ προσώπου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως. Ο τοπικός Ποντιακός Σύλλογος, διοργάνωσε με πολύ επιτυχία , μίαν εξαιρετική εκδήλωση  τιμής και μνήμης, με αφορμή την σημερινή γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Πόσο με συγκινεί η αυριανή ευαγγελική περικοπή... Άνθρωπος, τυφλός εκ γενετής! Πόσο αχάριστοι είμαστε οι βλέποντες το φως του ήλιου, την ομορφιά των χρωμάτων της φύσης , εμείς που δεν μπορούμε να καταλάβουμε στο ελάχιστο τι σημαίνει να ζεις στο σκοτάδι, να μην ξέρεις αν στο ουράνιο στερέωμα, διαφεντεύει ο ήλιος της ημέρας, ή η σελήνη της νυκτός...

Με αφορμή την αυριανή εορτή του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου του εξ' Ιωαννίνων, για τον οποίον εκτενές αφιέρωμα μπορεί ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να δει εδώ , παραθέτουμε και την πλήρη Ασματική ακολουθία την οποίαν εμπνευσμένα συνέθεσε ο Υμνογράφος - Καθηγητής κ. Αντώνιος Μάρκου, ώστε οι φιλακόλουθοι και φιλέορτοι Χριστιανοί να εορτάσουν πανηγυρικά την μνήμη του Ενδόξου Νεομάρτυρος. Δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό, διότι μας αξίωσε να εορτάζουμε Πανηγυρικά έναν Νεομάρτυρα που η μνήμη του υπήρξε άγνωστος στο Ελληνικό Συναξάριο.

Η αφορμή δόθηκε από την εξαγγελία της μεταφοράς των Αγίων Λειψάνων σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών, ώστε να έχουν την δυνατότητα κάποιοι ασθενείς να προσκυνήσουν. Συζητήσεις επί συζητήσεων!

Είναι αλήθεια, πως όσα βλέπουν τα ανθρώπινα μάτια, είναι απειροελάχιστα εμπρός σε όσα βλέπει ο Θεός. Κάπως έτσι συμβαίνει και στην περίπτωση της Φωτεινής από την Σαμάρεια. Εκεί λοιπόν, κοντά στην πόλη Συχάρ, βρέθηκε ο Κύριος ''κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας'' και στάθηκε να ξαποστάσει πλησίον ενός φρέατος. Να πως συναντά ο Θεός τον άνθρωπο! Εκείνη την ώρα πλησιάζει η Φωτεινή. Μία γυναίκα που στα μάτια των ανθρώπων δεν έχει καμία υπόληψη. Μία γυναίκα που κατακρίνουν οι άνθρωποι, αλλά δικαιώνει ο Θεός! Γιατί η Φωτεινή δεν γνωρίζει. Έχει όμως την αγαθή προαίρεση να μάθει! Και αυτό, το βλέπει ο Θεός!

Συνηθίζω , τα ανοιξιάτικα απογεύματα να περπατώ λίγη ώρα, με μόνη συντροφιά τον Θεό και τα δημιουργήματα του που με συντροφεύουν στις ώρες της περισυλλογής, μεταξύ των οποίων και δύο πιστά κατοικίδια , αχώριστοι σύντροφοι των τελευταίων χρόνων... Σε αυτές τις ώρες μ' αρέσει να συλλογίζομαι και σ' αυτό βοηθά η φύσις με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Περπατώντας λοιπόν , άκουγα τα αηδόνια να κελαηδούν! Τι ξεκούραση για την σκέψη! Τι αίσθηση χαράς και ευλογίας! 

Είναι σταυρός η ασθένεια! Σταυρός, που μόνον αυτός που τον φέρει, μπορεί να τον  βιώσει. Και ο άνθρωπος της αυριανής ευαγγελικής περικοπής, βρίσκεται σταυρωμένος επάνω στην κλίνη της ασθενείας του, καθηλωμένος και ανήμπορος να σταθεί στα πόδια του, όχι έναν, όχι δύο χρόνους αλλά σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, σχεδόν μια ολόκληρη ζωή...