Η Ιπποκράτειος επιστήμη, η Ιατρική, αποτελεί δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Μέσα από αυτήν, οι άνθρωποι καλυτερεύουν τις συνθήκες τις ζωής τους, αντιμετωπίζουν την ασθένεια , η οποία αποτελεί μέρος της φθοράς του μεταπτωτικού ανθρώπου. Η Ιατρική, είναι μια επιστήμη ανθρωποκεντρική, που ως στόχο της έχει την επιβίωση του ανθρώπου απέναντι στις ασθένειες που τον ταλαιπωρούν. Από αρχαιοτάτων λοιπόν χρόνων, οι διάκονοι της Ιπποκρατείου επιστήμης, απολάμβαναν τιμής και σεβασμού στις ανθρώπινες κοινωνίες μιας και στα χέρια τους η ζωή και ο θάνατος εναλλάσονται στα πρόσωπα των ασθενών τους.
Μέσα στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, υπάρχει μία ξεχωριστή ομάδα Αγίων που φέρουν το επίθετο Ανάργυροι και αυτοί υπήρξαν Ιατροί που αφιέρωσαν ολοκληρωτικά την ζωή τους στην θεραπεία του δημιουργήματος, στην δοξολογία του Δημιουργού! Ιατροί που δεν δίστασαν να δώσουν ακόμα και την ζωή τους στην υπηρεσία Θεού και ανθρώπου! Η Εκκλησία, υποκλίθηκε μπροστά σε αυτές τις θρυλικές μορφές των Ιατρών Αγίων Της! Η λαϊκή συνείδηση, νωρίς τους κατέστησε προστάτες των ανθρώπων απέναντι σε διάφορες ασθένειες. Η Πίστης κάνει θαύματα, στα πρόσωπα των Αγίων μας.
Ένας τέτοιος ξεχωριστός γιατρός, είναι ο Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως ο νεοφανής και Θαυματουργός, που η Εκκλησία μας εορτάζει πανηγυρικά σήμερα. Ο κατά κόσμον Βαλεντίν Βόινο - Γιασενέτσκι, γεννήθηκε το 1877 στην Κριμαία. Σπούδασε την Ιατρική επιστήμη , δείχνοντας από νωρίς πως επέπρωτο περί ενός λαμπρού επιστήμονος ο οποίος θα διέγραφε μιαν λαμπρά πορεία στην επιστήμη της Ιατρικής την οποίαν και με πάθος αγάπησε και υπηρέτησε.
Στις αρχές του παρελθόντος αιώνος, το 1903, λαμβάνει το πτυχίο της Ιατρικής και συνεχίζει παρακολουθώντας μαθήματα οφθαλμολογίας. Ο Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος τον βρίσκει στην πρώτη γραμμή να χειρουργεί ακατάπαυστα τα ανθρώπινα θύματα. Εκεί γνωρίζει την μέλλουσα σύζυγο του Άννα Βασιλίεβνα Λάνσκαγια με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Το 1917, εκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Το ξέσπασμα της επανάστασης των μπολσεβίκων, βρίσκει τον Καθηγητή Βόινο- Γιασενέτσκι, να αντιμετωπίζει το ψυχρό καθεστώς με μιαν δοκιμασία η οποία έγινε αιτία, να φθαρεί η υγεία της συζύγου του , η οποία και τελικά υπέκυψε, αφήνοντας του τα τέσσερα ορφανά παιδιά τους... Αυτός, είναι ο πρώτος σταυρός που με υπομονή σηκώνει ο Καθηγητής της Ιατρικής! Σ
Ο Θεός, είδε στην αγνή καρδιά του νεαρού Ιατρού, τον μέλλοντα οικουμενικό Άγιο των πονεμένων και δυστυχισμένων ανθρώπων. Ξεχώρισε τον άνθρωπο- επιστήμονα και τον καλεί στην υψηλή διακονία της Ιεροσύνης, την οποίαν και έλαβε από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Τασκένδης Ιννοκεντίου στα 1921. Εκείνη την εποχή, η Εκκλησία βρίσκεται υπό διωγμό στην Ρωσία. Οι μπολσεβίκοι προσπαθούν να εξαλείψουν κάθε θρησκευτικό σύμβολο. Εκκλησίες και μοναστήρια κατεδαφίζονται! Κληρικοί παντός βαθμού εκτελούνται! Όμως, η Εκκλησία διωκομένη νικά!
Δύο χρόνια μετά την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του, ο διακεκριμένος επιστήμων , ευρισκόμενος εν χηρεία και μετά τον εκτοπισμό του Αρχιεπισκόπου Τασκένδης από το καθεστώς, ο Βαλεντίν με την ψήφο κλήρου και λαού, καλείται να ανέλθει την τρίτη βαθμίδα της Ιεροσύνης, να καταστεί Επίσκοπος της διωκομένης Εκκλησίας του Χριστού. Κρυφά, δέχεται το μοναχικό σχήμα και λαμβάνει το όνομα Λουκάς, προς τιμήν του Αποστόλου και Ιατρού!
Ο Επίσκοπος Λουκάς, έμελλε πλέον να γίνει το ζωντανό δοχείο της χάριτος του Θεού! Τα αρχιερατικά του χέρια που προσφέρουν την αναίμακτη θυσία, θεραπεύουν ανθρώπους από διάφορες ασθένειες! Από την μια λειτουργός, στο θυσιαστήριο του Θεού, από την άλλη χειρουργός, στο θεραπευτήριο του ανθρώπου. Στο πρόσωπο Του, συνδυάζεται άριστα η θεραπεία και της ψυχής αλλά και τους σώματος! Ξεκινούν οι πρώτοι διωγμοί! Το καθεστώς, αναγνωρίζει την επιστημονική πληρότητα του ανδρός, αλλά απορρίπτει την Αρχιερατική του διακονία!
Στην φυλακή, ο Άγιος ολοκληρώνει με επιτυχία το πρώτο του επιστημονικό σύγγραμμα με τίτλο:''Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων'' το οποίον παρά την εγνωσμένη επιστημονική του αξία, εκδίδεται χρόνια μετά, μιας και ο συγγραφεύς Αρχιερεύς, αρνιόταν την έκδοση του έργου με την παραγραφή της Αρχιερατικής του ιδιότητας! Ο ομολογητής Επίσκοπος, με την Χάρη του Θεού, συνεχίζει την άσκηση των ποιμαντικών αλλά και των ιατρικών του καθηκόντων. Ο πονεμένος άνθρωπος, βρίσκει σε εκείνον την παρηγοριά, ο ασθενής τον ιατρό, ο αμαρτωλός την σωτηρία, ο δοκιμαζόμενος την παραμυθία!
Βαδίζει υπομονετικά τον δρόμο της εξορίας προς την Σιβηρία, ως εγκληματίας, ως κακούργος, με μόνον έγκλημα και καταδίκη του, το ότι υπήρξε κληρικός! Αυτός που τα χέρια του έδωσαν ζωή σε ανθρώπους, πέραν των υπολοίπων δοκιμασιών, έρχεται η στιγμή που και ο ίδιος θα δεχθεί την επίσκεψη της ασθενείας. Δεν καταβάλλεται, δεν σταματά όπου και αν είναι, να μιλά για Χριστό, να ζει για τον Χριστό! Εξορία η μία μετά την άλλη. Ο οργανισμός του καταβάλλεται. Αρχίζει να τυφλώνεται από το ένα μάτι, αλλά αυτό δεν τον σταματά!
Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος! Τον Ιούνιο του 1941, τα χιλτερικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Ρωσία! Ο εξόριστος Αρχιερεύς- Ιατρός, επιστρατεύεται από το καθεστώς ώστε να συμβάλει με την επιστημονική του κατάρτιση στην θεραπεία των θυμάτων. Τραγική ειρωνεία: το 1946, βραβεύεται με το βραβείο Στάλιν, από το ίδιο το καθεστώς που τον εξεδίωξε. για την ηρωική προσφορά του στα θύματα του πολέμου...
Σε ηλικία 70 ετών, ταλαιπωρημένος πλέον και με σοβαρά προβλήματα υγεία, γίνεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Παρά την ηλικία του, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, ο Άγιος, αναλαμβάνει την επισκοπική ευθύνη του λαού του Θεού, προσφέροντας ταυτόχρονα τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες ανθρώπους. Το 1956. τυφλώνεται οριστικά...Δεν μπορεί πλέον να θεραπεύσει το σώμα, αλλά συνεχίζει με νεανικό σφρίγος να θεραπεύει ανθρώπινες ψυχές...
Τα Χριστούγεννα του 1960, λειτουργεί για τελευταία φορά... Είναι πλέον 84 ετών και αισθάνεται πως ο αγών ολοκληρώνεται, ο δρόμος τελειώνει... Ο θάνατος, τον βρίσκει στις 11 Ιουνίου του 1961. Ο μεγάλος Καθηγητής χειρουργικής, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως Λουκάς, παραδίδει την ψυχή του στα χέρια του Θεού, έχοντας διαγράψει μίαν ομολογιακή πορεία για την αγάπη του Χριστού! Χιλιάδες λαού, προστρέχουν να πάρουν για τελευταία φορά την ευλογία του! Τα πολλά θαύματα που επιτέλεσε αμέσως μετά τον θάνατο του, πιστοποίησαν αμέσως ότι, η Εκκλησία είχε αποκτήσει έναν ακόμη Άγιο, Ιατρό και Ποιμένα!
Ο Αρχιεπίσκοπος της αγάπης κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο έχοντας ήσυχη την συνείδηση του πως υπηρέτησε πιστά τον Θεό, γιατί αγάπησε πολύ τον άνθρωπο! Τέτοια καρδιά αγάπης είχε, ώστε μετά την ανακομιδή των Ιερών του Λειψάνων, η καρδιά του να βρεθεί άφθαρτη... Η Εκκλησία, αναγνωρίζοντας την φωνή του λαού Της, τον κατέταξε επισήμως το 1995, στις Αγιολογικές δέλτους! Η Ελλάδα, οφείλει την γνωριμία της με τον ιδιαίτερα λαοφιλή άγιο, στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο, ο οποίος μέσα από τα εξαιρετικά βιβλία του αλλά καις τις εν γένει προσπάθειες του, μας γνώρισε έναν τόσο σημαντικό Άγιο της Ρωσικής γης, έναν παγκόσμιο Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως μας.
Στις λίγες αυτές γραμμές, θελήσαμε σήμερα να σκιαγραφήσουμε πολύ σύντομα, μέσα από τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' την μορφή ενός συγχρόνου Αγίου, του οποίου η παρουσία και η παρρησία, συνεχίζει να λειτουργεί ευεργετικά στους ανθρώπους. Ο Άγιος Λουκάς ο Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Ιατρός, γίνεται το σύμβολο της νίκης μιας εκκλησίας που από τα σπάργανα Της, γνώρισε τον διωγμό και το μαρτύριο! Μιας Εκκλησίας που επί είκοσι και πλέον αιώνες, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξανθρωπίζει τον Θεό στα πρόσωπα των Αγίων Του και να θεώνει τον άνθρωπο στα πρόσωπα των πιστών Της! Είθε, η ευχές και ευλογίες του Αγίου, να καταστούν οδοδείκτης μας, στην κοινή μας πορεία προς την Βασιλεία των Ουρανών...
π. Θωμάς Ανδρέου
Ο Θεός, είδε στην αγνή καρδιά του νεαρού Ιατρού, τον μέλλοντα οικουμενικό Άγιο των πονεμένων και δυστυχισμένων ανθρώπων. Ξεχώρισε τον άνθρωπο- επιστήμονα και τον καλεί στην υψηλή διακονία της Ιεροσύνης, την οποίαν και έλαβε από τα χέρια του Αρχιεπισκόπου Τασκένδης Ιννοκεντίου στα 1921. Εκείνη την εποχή, η Εκκλησία βρίσκεται υπό διωγμό στην Ρωσία. Οι μπολσεβίκοι προσπαθούν να εξαλείψουν κάθε θρησκευτικό σύμβολο. Εκκλησίες και μοναστήρια κατεδαφίζονται! Κληρικοί παντός βαθμού εκτελούνται! Όμως, η Εκκλησία διωκομένη νικά!
Δύο χρόνια μετά την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του, ο διακεκριμένος επιστήμων , ευρισκόμενος εν χηρεία και μετά τον εκτοπισμό του Αρχιεπισκόπου Τασκένδης από το καθεστώς, ο Βαλεντίν με την ψήφο κλήρου και λαού, καλείται να ανέλθει την τρίτη βαθμίδα της Ιεροσύνης, να καταστεί Επίσκοπος της διωκομένης Εκκλησίας του Χριστού. Κρυφά, δέχεται το μοναχικό σχήμα και λαμβάνει το όνομα Λουκάς, προς τιμήν του Αποστόλου και Ιατρού!
Ο Επίσκοπος Λουκάς, έμελλε πλέον να γίνει το ζωντανό δοχείο της χάριτος του Θεού! Τα αρχιερατικά του χέρια που προσφέρουν την αναίμακτη θυσία, θεραπεύουν ανθρώπους από διάφορες ασθένειες! Από την μια λειτουργός, στο θυσιαστήριο του Θεού, από την άλλη χειρουργός, στο θεραπευτήριο του ανθρώπου. Στο πρόσωπο Του, συνδυάζεται άριστα η θεραπεία και της ψυχής αλλά και τους σώματος! Ξεκινούν οι πρώτοι διωγμοί! Το καθεστώς, αναγνωρίζει την επιστημονική πληρότητα του ανδρός, αλλά απορρίπτει την Αρχιερατική του διακονία!
Στην φυλακή, ο Άγιος ολοκληρώνει με επιτυχία το πρώτο του επιστημονικό σύγγραμμα με τίτλο:''Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων'' το οποίον παρά την εγνωσμένη επιστημονική του αξία, εκδίδεται χρόνια μετά, μιας και ο συγγραφεύς Αρχιερεύς, αρνιόταν την έκδοση του έργου με την παραγραφή της Αρχιερατικής του ιδιότητας! Ο ομολογητής Επίσκοπος, με την Χάρη του Θεού, συνεχίζει την άσκηση των ποιμαντικών αλλά και των ιατρικών του καθηκόντων. Ο πονεμένος άνθρωπος, βρίσκει σε εκείνον την παρηγοριά, ο ασθενής τον ιατρό, ο αμαρτωλός την σωτηρία, ο δοκιμαζόμενος την παραμυθία!
Βαδίζει υπομονετικά τον δρόμο της εξορίας προς την Σιβηρία, ως εγκληματίας, ως κακούργος, με μόνον έγκλημα και καταδίκη του, το ότι υπήρξε κληρικός! Αυτός που τα χέρια του έδωσαν ζωή σε ανθρώπους, πέραν των υπολοίπων δοκιμασιών, έρχεται η στιγμή που και ο ίδιος θα δεχθεί την επίσκεψη της ασθενείας. Δεν καταβάλλεται, δεν σταματά όπου και αν είναι, να μιλά για Χριστό, να ζει για τον Χριστό! Εξορία η μία μετά την άλλη. Ο οργανισμός του καταβάλλεται. Αρχίζει να τυφλώνεται από το ένα μάτι, αλλά αυτό δεν τον σταματά!
Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος! Τον Ιούνιο του 1941, τα χιλτερικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Ρωσία! Ο εξόριστος Αρχιερεύς- Ιατρός, επιστρατεύεται από το καθεστώς ώστε να συμβάλει με την επιστημονική του κατάρτιση στην θεραπεία των θυμάτων. Τραγική ειρωνεία: το 1946, βραβεύεται με το βραβείο Στάλιν, από το ίδιο το καθεστώς που τον εξεδίωξε. για την ηρωική προσφορά του στα θύματα του πολέμου...
Σε ηλικία 70 ετών, ταλαιπωρημένος πλέον και με σοβαρά προβλήματα υγεία, γίνεται Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Παρά την ηλικία του, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, ο Άγιος, αναλαμβάνει την επισκοπική ευθύνη του λαού του Θεού, προσφέροντας ταυτόχρονα τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες ανθρώπους. Το 1956. τυφλώνεται οριστικά...Δεν μπορεί πλέον να θεραπεύσει το σώμα, αλλά συνεχίζει με νεανικό σφρίγος να θεραπεύει ανθρώπινες ψυχές...
Τα Χριστούγεννα του 1960, λειτουργεί για τελευταία φορά... Είναι πλέον 84 ετών και αισθάνεται πως ο αγών ολοκληρώνεται, ο δρόμος τελειώνει... Ο θάνατος, τον βρίσκει στις 11 Ιουνίου του 1961. Ο μεγάλος Καθηγητής χειρουργικής, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως Λουκάς, παραδίδει την ψυχή του στα χέρια του Θεού, έχοντας διαγράψει μίαν ομολογιακή πορεία για την αγάπη του Χριστού! Χιλιάδες λαού, προστρέχουν να πάρουν για τελευταία φορά την ευλογία του! Τα πολλά θαύματα που επιτέλεσε αμέσως μετά τον θάνατο του, πιστοποίησαν αμέσως ότι, η Εκκλησία είχε αποκτήσει έναν ακόμη Άγιο, Ιατρό και Ποιμένα!
Ο Αρχιεπίσκοπος της αγάπης κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο έχοντας ήσυχη την συνείδηση του πως υπηρέτησε πιστά τον Θεό, γιατί αγάπησε πολύ τον άνθρωπο! Τέτοια καρδιά αγάπης είχε, ώστε μετά την ανακομιδή των Ιερών του Λειψάνων, η καρδιά του να βρεθεί άφθαρτη... Η Εκκλησία, αναγνωρίζοντας την φωνή του λαού Της, τον κατέταξε επισήμως το 1995, στις Αγιολογικές δέλτους! Η Ελλάδα, οφείλει την γνωριμία της με τον ιδιαίτερα λαοφιλή άγιο, στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο, ο οποίος μέσα από τα εξαιρετικά βιβλία του αλλά καις τις εν γένει προσπάθειες του, μας γνώρισε έναν τόσο σημαντικό Άγιο της Ρωσικής γης, έναν παγκόσμιο Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως μας.
Στις λίγες αυτές γραμμές, θελήσαμε σήμερα να σκιαγραφήσουμε πολύ σύντομα, μέσα από τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'' την μορφή ενός συγχρόνου Αγίου, του οποίου η παρουσία και η παρρησία, συνεχίζει να λειτουργεί ευεργετικά στους ανθρώπους. Ο Άγιος Λουκάς ο Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Ιατρός, γίνεται το σύμβολο της νίκης μιας εκκλησίας που από τα σπάργανα Της, γνώρισε τον διωγμό και το μαρτύριο! Μιας Εκκλησίας που επί είκοσι και πλέον αιώνες, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξανθρωπίζει τον Θεό στα πρόσωπα των Αγίων Του και να θεώνει τον άνθρωπο στα πρόσωπα των πιστών Της! Είθε, η ευχές και ευλογίες του Αγίου, να καταστούν οδοδείκτης μας, στην κοινή μας πορεία προς την Βασιλεία των Ουρανών...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου