Στ' Άγιον Όρος , υπάρχει το καστρομονάστηρο των Ιβήρων, που στέκει αρχοντικό δίπλα στη θάλασσα, θαρρείς περιμένοντας να ξεκουράσει κάθε ναυαγό της ζωής που θα φτάσει στην πύλη του. Αρχαίο μοναστήρι που το σκεπάζει η θαυματουργός Εικών της Κυράς Πορταίτισσας , που ταξίδεψε και βρέθηκε εκεί με θαυμαστό τρόπο, για να φυλά το Μοναστήρι Της με τους τόσους ανθρώπους να έχουν βρέξει με δάκρυα προσευχής τα πατώματα του. Τα μεγάλα τειχιά κρύβουν πίσω τους την θαυμαστή Εικόνα η οποία κρύβει πάνω Της, δεήσεις και ικεσίες αιώνων, από χείλη ευλαβικά που σιγοψιθύρισαν , μυστικές καρδιακές προσευχές, ίσα- ίσα να τις ακούει μόνον Εκείνη... 

Κάθισα στην πλατεία της Ελευθερουπόλεως, για έναν σύντομο καφέ κάτω από τον ευσκιόφυλλο πλάτανο , αναζητώντας λίγες στιγμές δροσιάς μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού. Κρατώντας μια πρωινή εφημερίδα ανά χείρας, άρχισα να την ξεφυλλίζω νωχελικά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιας και ενημερώνομαι διαρκώς από το διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να μου έχει λείψει μόνο η παραδοσιακή ανάγνωση της.