Κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, θέλησε κάποτε να μου κάνει ένα δώρο. Και μου χάρισε μια αγιογραφημένη εικόνα που αναπαριστά τον Χριστό, περιπατούντα επί των κυμάτων της θαλάσσης, να απλώνει το θεϊκό Του χέρι και να βαστά τον Πέτρο που καταποντίζεται μέσα στα κύματα...
Και αυτήν την εικόνα, την έθεσα σε περίοπτη θέση, ώστε να την βλέπω όταν καταποντίζομαι από τα κύματα της ζωής , ώστε να μην χάνω ούτε το θάρρος, αλλά περισσότερο ούτε την πίστη και να προχωρώ πάντα εμπρός! Αυτό είναι το θέμα της ευαγγελικής περικοπής που θα ακούσουμε αύριο στις Εκκλησιές μας. Ένα μεγάλο θαύμα του Χριστού που δείχνει πως δεν είμαστε μόνοι στην θαλασσοταραχή της ζωής μας, που δείχνει πως απ' εκεί που δεν το περιμένουμε, η ελπίδα προβάλει και ενθαρρύνει τον άνθρωπο.
Βρέθηκαν μόνοι οι μαθητές μέσα στο πλοιάριο με το σκοτάδι της νύχτας απλωμένο γύρω τους. Μόνοι, χωρίς τον μεγάλο κυβερνήτη Ιησού Χριστό. Και τότε, η γαλήνια θάλασσα, αλλάζει από την μια στιγμή στην άλλη, ακριβώς όπως και η ζωή του ανθρώπου, μέσα στην οποίαν η χαρά και η λύπη εναλλάσσονται οριακά! Εκεί που όλα ήταν ήσυχα, ξάφνου, τα κύματα θεριεύουν, το μικρό πλοιάριο ταλανίζεται επικίνδυνα και οι επιβάτες του φοβούνται! Ποιοι; Εκείνοι που ξέρουν την θάλασσα, όσοι νομίζουν πως γνωρίζουν την ζωή...
Μια φωνή τους δίνει κουράγιο: μην φοβάστε, εγώ είμαι μαζί σας! Η παρουσία Του Κυρίου ανάμεσα τους, αναπτερώνει χαμένες ελπίδες! Όμως, τι παράξενο! Με τον ίδιο τρόπο που πριν λίγο τον είδαν να πολλαπλασιάζει τους άρτους και τα ψάρια χορταίνοντας χιλιάδες ψυχών, με τον ίδιο λογικό για τον Θεό, υπέρλογο για τον άνθρωπο τρόπο, ο Ιησούς, πλησιάζει το μικρό πλοιάριο επί του οποίου τρομαγμένοι επιβαίνουν οι μαθητές, περπατώντας επάνω και ανάμεσα στα επαφρίζοντα της θαλάσσης κύματα! Τι φοβερή εικόνα και μόνο στην σκέψη...
Ο Πέτρος είναι εκείνος που ζητά να ψηλαφίσει το θαύμα και ο Θεός, για μια ακόμα φορά αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, έρχου και ίδε! Όμως, το μεγάλο βήμα, χρειάζεται πίστη ισχυρή , πίστη που αναζητά και τελικά βρίσκει το θαύμα. Και ενώ ξεκινά και βαδίζει επί των κυμάτων, έρχεται η λογική να τον τρομάξει λέγοντας του: που πάς; Τι είναι αυτό που κάνεις, δεν χωρά μέσα στην λογική σου...
Αυτό, είναι αρκετό ώστε να αρχίσει ο καταποντισμός... Είναι αρκετό, ώστε ο θαλασσοδαρμένος ναυαγός της ζωής να καταποντιστεί στον βυθό της απωλείας... Όμως, ένα χέρι, ένα χέρι που ξεχωρίζει απ' όλα όσα απλώνονται μπροστά σου στην διάρκεια της ζωής, έρχεται να σε επαναφέρει, να σε αποκαταστήσει, να σε σώσει! Το τρυπημένο από τα καρφιά του σταυρού, χέρι του Ιησού Χριστού απλώνεται μπροστά μας, όταν πλέον ο ζόφος της απελπισίας, επιτρέπει στην λογική να κλονιστεί η πίστη! Γιαυτό και το ερώτημα: ολιγόπιστε, γιατί δίστασες;
Αυτή την εικόνα έχω κρατημένη στην καρδιά μου! Το Θεϊκό χέρι, να απλώνεται για να βαστάξει τον πεπτωκότα άνθρωπο... Μόνον αυτήν την εικόνα να φυλάξεις, καμιά θάλασσα, καμιά τρικυμία, δεν μπορεί να φανεί ικανή να σε καταποντίσει! Στάσου ορθός στις τρικυμίες της ζωής! Στον απόηχο του παφλασμού των τρικυμισμένων κυμάτων, ακούω την φωνή Του να μας ενθαρρύνει: μην φοβάστε, Εγώ είμαι μαζί σας! Αμήν , Κύριε! Εφ' όσον Εσύ είσαι δίπλα μας, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σταθεί απέναντι μας....
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου