Το κείμενο που ακολουθεί, το έγραψα τον παρελθόντα Ιούνιο, με αφορμή τα ονομαστήρια του Οικουμενικού μας Πατριάρχου. Το έγραψα για τους ''Ιερατικούς στοχασμούς'', αλλά τελικά δεν το ανάρτησα τότε! Ίσως γιατί δεν θέλησα να βρεθούν κάποιοι να σκεφτούν πονηρά... Σήμερα διάβασα κάπου, πως την ημέρα αυτή συμπληρώνει 25 συναπτά έτη Πατριαρχείας... Θέλησα λοιπόν να ξεπεράσω τυχόν ενδοιασμούς και να το καταθέσω με πολύ σεβασμό, για έναν άνθρωπο που συνάντησα ελάχιστες φορές, αλλά πάντοτε αγαπώ και σέβομαι πραγματικά! Σας το παραδίδω λοιπόν, μαζί με τις προσωπικές ευχές μου να Τον ενδυναμώνει ο Θεός χαρίζοντας του υγεία και δύναμη στα υψηλά Του καθήκοντα....
Την αυριανή ημέρα μνήμης του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου, άγει τα ονομαστήρια Του, ο Πρώτος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Ένας Πατριάρχης που για περισσότερο από εικοσιτέσσερα χρόνια πηδαλιουχεί το σκάφος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας! Τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, τον γνώρισα από κοντά τον Σεπτέμβριο του 2002, όταν είχαμε επισκεφθεί την Μητέρα Εκκλησία όμιλος προσκυνητών από την Νέα Ηρακλείτσα, έχοντας την ξεχωριστή ευλογία της παρουσίας του μακαριστού Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κυρού Ευδοκίμου. Θυμάμαι, πως θα χοροστατούσε σε Ναό της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, στον Ναό Γενεθλίου της Θεοτόκου Διπλοκιονίου.
Την αυριανή ημέρα μνήμης του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου, άγει τα ονομαστήρια Του, ο Πρώτος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Ένας Πατριάρχης που για περισσότερο από εικοσιτέσσερα χρόνια πηδαλιουχεί το σκάφος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας! Τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, τον γνώρισα από κοντά τον Σεπτέμβριο του 2002, όταν είχαμε επισκεφθεί την Μητέρα Εκκλησία όμιλος προσκυνητών από την Νέα Ηρακλείτσα, έχοντας την ξεχωριστή ευλογία της παρουσίας του μακαριστού Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κυρού Ευδοκίμου. Θυμάμαι, πως θα χοροστατούσε σε Ναό της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, στον Ναό Γενεθλίου της Θεοτόκου Διπλοκιονίου.
Σταθήκαμε λοιπόν οι κληρικοί, μαζί με τον Δεσπότη ώστε να υποδεχθούμε τον Πατριάρχη. Με εντυπωσίασε από την αρχή η απλότητα και ο αυθορμητισμός Του, που ξεπερνά την έννοια του αυστηρού πρωτοκόλλου που κυριαρχεί συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις! Θυμάμαι, την γέμουσα αγάπην προσφώνηση του μακαριστού Δεσπότη μας προς το πρόσωπο Του Πατριάρχου. Θυμάμαι επίσης την αντιφώνηση του Πατριάρχου μας προς τους προσκυνητές και τον Επίσκοπο που με δάκρυα στα μάτια άκουγε προσεκτικά τον Πατριάρχη του Γένους.
Κάποιοι, ίσως, στην ανάγνωση αυτών των αράδων, να θεωρήσουν το κείμενο κολακευτικό και με συγκεκριμένη σκοποθεσία... Οφείλω λοιπόν εξ' αρχής να τους πω, ότι ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου Πατριαρχικό, μιας και χειροτονήθηκα από Επίσκοπο της Ελλαδικής Εκκλησίας και υπηρετώ στην Ελλαδική Εκκλησία, σε Μητρόπολη του Οικουμενικού Θρόνου. Ερχόμενος σε αυτήν την Μητρόπολη από την Αθήνα, οφείλω να πω πως δεν έτρεφα ιδιαίτερα αισθήματα για το Πατριαρχείο και τούτο διότι δεν είχα ακούσματα ή εικόνες για αυτό.
Ζώντας όμως κοντά στον μακαριστό Ευδόκιμο, τον άκουσα πολλές φορές να μιλά για την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των θρήνων, των θρύλων και των αναστεναγμών, όπως την αποκαλούσε. Για εμάς, που υπηρετούμε την Εκκλησία σε Μητροπόλεις των νέων χωρών, δεν είναι δύσκολο να γνωρίσουμε το Πατριαρχείο μας, είτε μέσα από τις συνεχείς αναφορές του ονόματος του Πατριάρχου από τον Ποιμενάρχη μας, είτε μέσα από τις Πατριαρχικές Αποδείξεις των Χριστουγέννων και του Πάσχα που αποστέλλονται στους Ναούς από την Μητρόπολη.
Όλα αυτά τα χρόνια, ζήτημα είναι να τον έχω δει από κοντά δέκα φορές, τις περισσότερες εξ' αυτών στην Κωνσταντινούπολη την οποίαν λατρεύω πραγματικά. Υπήρχαν όμως στιγμές, που ο Πατριάρχης, χωρίς να το γνωρίζει, με έκανε να τον αγαπώ πραγματικά, δίχως να περιμένω κάτι από Εκείνον! Δεν είναι λίγο, σε μια περίοδο που βρίσκεσαι στην οδό του μαρτυρίου άροντας τον σταυρό σου, να δέχεσαι ένα κουτί γλυκά με ένα προσωπικό σημείωμα ευχών αγάπης , μεστών ευλογιών...
Τον βλέπω να λειτουργεί σε ερείπια αρχαίου κάλλους και συγκινούμαι. Διότι βλέπω στο ρυτιδιασμένο από τον χρόνο πρόσωπο Του, την φλόγα να ξαναζωντανέψουν οι αρχαίες Εκκλησίες της καθ' ημάς Ανατολής, να μοσκοβολήσουν από θυμίαμα ευώδες τα απομεινάρια μιας Πίστεως βιωματικής που μόνον με αίμα μπορεί να ποτιστεί. Αγανακτώ με όσους προσπαθούν να μειώσουν την προσφορά Του στην Εκκλησία, με όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να βρίσκεσαι στην Πόλη και να ηγείσαι μιας Εκκλησίας εν αιχμαλωσία...
Αγαπώ το Πατριαρχείο μας, όπως το αγαπούμε όλοι! Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Έλληνας που δεν αγαπά το Πατριαρχείο. Τα πρόσωπα εναλλάσσονται μέσα στον χρόνο. Ο Ιστορικός του μέλλοντος θα αποτιμήσει την προσφορά του Πατριάρχου στην Ορθοδοξία και το Γένος. Ωστόσο, δεν δυσκολεύομαι να πω , πως στο Πρόσωπο Του, αγαπήσαμε το μαρτυρικό Πατριαρχείο, αγαπήσαμε την Πόλη των ονείρων κάθε Έλληνα που βλέπει να επαληθεύεται η ρήση της Μεγάλης Βυζαντινολόγου Ελένης - Γλύκατζη Αρβελέρ, ότι δηλαδή, ενώ όλες οι Βαλκανικές χώρες κατάφεραν να απελευθερώσουν τις πρωτεύουσες τους, μόνον η Ελλάς δεν το έχει καταφέρει...
Στην γιορτή του Πατριάρχου, βρίσκομαι εν πνεύματι και στην αυριανή Θεία Λειτουργία, θα ευχηθώ από καρδιάς στον Χριστό τον Παντεπόπτη, να χαρίζει δύναμη και μακροημεύρευση στον Πατριάρχη μας ώστε για πολλά ακόμα χρόνια να ομολογεί Χριστόν, Εσταυρωμένον και Αναστάντα...
Εις πολλά έτη Δέσποτα!
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου