Στην αυριανή ευαγγελική περικοπή, η περιγραφή από τον Ευαγγελιστή Λουκά αιφνιδιάζει τον αναγνώστη! Χρησιμοποιεί τον αιφνιδιασμό του θανάτου, ώστε να περιγράψει την παύση της ζωής, μέσα σε μια νύκτα... Μέσα σε ένα μικρό κείμενο, περιγράφει μεγάλες αλήθειες, η ανάγνωση των οποίων το λιγότερο, προβληματίζει.
Αναφέρεται σε μια περίπτωση ενός πλουσίου, περίπτωση η οποία επαναλήφθηκε πολλές φορές στα πρόσωπα ανθρώπων όλων των εποχών. Ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος κάνει τους λογαριασμούς του. Πήγαν καλά οι δουλειές του! Αυξήθηκαν θεαματικά τα εισοδήματα του.Υπάρχει όμως κάτι, που δεν τον αφήνει να κοιμηθεί ήσυχα, ξεκουράζοντας το ανήσυχο πνεύμα του. Όχι! Δεν φοβάται μήπως κάποιοι βρεθούν να κλέψουν τα υπάρχοντα του. Δεν τρομάζει στην ιδέα μήπως οι καταστάσεις αλλάξουν , μήπως ο αιφνιδιασμός των εμπορικών του συναλλαγών , μειώσει τα κέρδη του. Όχι! Άλλος είναι ο προβληματισμός του... Δεν έχει πλέον που να αποθηκεύσει τα αγαθά του...
Αυτός είναι ο προβληματισμός που δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Προσπαθεί εναγωνίως να βρει λύσεις στο πρόβλημα του. Και τις βρίσκει! Τουλάχιστον αυτό νομίζει... Σκέπτεται λοιπόν, συνδιαλεγόμενος με τον εαυτό του και λέει:'' Αυτό θα κάνω. Θα κατεδαφίσω όλες μου τις αποθήκες και στην θέση τους θα κτίσω άλλες, μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες, ώστε να μπορώ ασφαλώς να αποθηκεύσω τα αγαθά μου...'' Η σκέψη του, συμπίπτει με το φιλοσοφικό δόγμα των Επικουρείων: "φάγωμεν καί πίωμεν αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν".
Υπολογίζει.... Υπολογίζει όμως και ο Θεός! Το ίδιο εκείνο βράδυ, ο απρόσκλητος επισκέπτης, ο πλέον ανεπιθύμητος αλλά και ο μόνος σίγουρος επισκέπτης, έρχεται να απαλλάξει τον πλούσιο, από κάθε επίγεια αγωνία... Πριν όμως η καρδιά πάψει να κτυπά, ακούει να διατυπώνεται ένα ερώτημα, το οποίον δεν πρόκειται ποτέ να απαντηθεί από τον άνθρωπο που σκέπεται και λογαριάζει χωρίς τον Θεό: ''Ότι έκανες, ότι ετοίμασες, ότι δημιούργησες, τι θα γίνει; Ότι έκανες, σε ποιον απομένει;''
Ο άνθρωπος, προσκολλάται στον πλούτο. Τον αποζητά , τον επιθυμεί, τον θεοποιεί. Σε αρχέγονους πολιτισμούς, ο πλούτος έπρεπε να συνοδεύει τον ιδιοκτήτη του μετά τον θάνατο. Στους Φαραωνικούς χρόνους, έθαπταν τον Φαραώ με όλα του τα πλούτη, πιστεύοντας πως θα του φανούν χρήσιμα στην επόμενη ζωή. Η χαρά των τυμβωρύχων, που δεν άργησαν να οικειοποιηθούν ότι κάποιοι άλλοι φρόντισαν με τον δικό τους τρόπο να τους παραδώσουν! Δεν γνώριζαν, αυτό που σήμερα ο λαός μας, διερμηνεύει με μια φράση πως: ''τα σάβανα, δεν έχουν τσέπες!''
Μπορεί να υπολογίσουμε τα πάντα στην ζωή μας! Μπορούμε ακόμα να διαμορφώσουμε και τις συνθήκες της ζωής μας. Ένα πράγμα μόνον , ποτέ δεν θα καταφέρουμε να υπολογίσουμε. Την στιγμή κατά την οποίαν, μέσα σε μια νύκτα, γυμνοί και τετραχηλισμένοι από κάθε βιοτικό αγαθό, θα παραδώσουμε το μόνο που μας ανήκει: την ψυχή μας! Αλίμονο στον άνθρωπο που επενδύει στην γη και όχι στον Ουρανό. Αλίμονον σε εκείνον που θεωρεί ιδιοκτήτη τον εαυτό του, σε ότι καλείται να διαχειριστεί στα χρόνια της επίγειας ζωής του. Μακάριος είναι εκείνος, που απολαμβάνει τα αγαθά που του έδωσε ο Θεός, γνωρίζοντας πως ότι κάνει στην γη, θα το βρει στον Ουρανό. Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου