Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί, ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά από την καταστροφή της Μικρασίας, πως θα ερχόταν η στιγμή, στην ίδια προκυμαία που το 1922 χάθηκαν οι ζωές εκατοντάδων χριστιανών μαζί με τις χαμένες ελπίδες ενός ολόκληρου άμαχου πληθυσμού, να ακουστούν ξανά οι ψαλμωδίες στα απομεινάρια της αρχαίας Εκκλησίας της Ανατολής.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως στον χώρο που ''συνωστίζονταν'' για κάποιους ανιστόρητους, οι μάρτυρες της Μικρασίας, πολλοί εκ των οποίων βρήκαν για πάντα την αποζητούμενη γαλήνη στα παγωμένα νερά των μικρασιατικών παραλίων, στον ίδιο χώρο που κάποτε γέμιζε από μυρωδιές και τραγούδια της Ανατολής, πως θα ακούγονταν οι ψαλμωδίες των Θεοφανείων, εκεί, στην ίδια προκυμαία που γράφτηκε ο επίλογος μιας γενοκτονίας...
Ποιος μπορούσε να φανταστεί, πως στον ίδιο χώρο που άγιαζε τα νερά την ημέρα των Θεοφανείων ο εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, ένας άλλος παπά Λευτέρης Νουφράκης -που έστω για λίγο ζωντάνεψε το όραμα της αθάνατης ρωμιοσύνης μέσα στην αιχμάλωτη Μεγάλη Εκκλησία της Του Θεού Σοφίας- ένας άλλος θαρραλέος και ακάματος παπάς, ο παπά Κύριλλος από την Μυτιλήνη, θα ζωντάνευε εικόνες κλέους που παρέμειναν ζωντανές μέσα από πολλές θύμισες και ελάχιστες φωτογραφίες της εποχής, όταν οι αρχοντικοί Σμυρνιοί γιόρταζαν τα Άγια Θεοφάνεια στην περιώνυμο πόλη της Μικρασίας, όταν οι καμπάνες των χριστιανικών Εκκλησιών χαρμόσυνα καλούσαν τους Χριστιανούς στην μεγάλη γιορτή...
Αυτοί οι μάρτυρες της Εκκλησίας και του Γένους, αοράτως παρέστησαν χθες στην προκυμαία της Σμύρνης ώστε να ενώσουν την στρατευομένη με την θριαμβεύουσα Εκκλησία. Σχεδόν ένα αιώνα μετά, το σύμβολο της μαρτυρίας και του μαρτυρίου, ο Τίμιος Σταυρός, καθαγίαζε τα νερά που κάποτε μάτωσαν από τα αίματα των μαρτύρων της Ιωνίας, τα ίδια νερά που σαβάνωσαν εκατοντάδες πνιγμένα προσφυγικά σώματα όπως αυτά που σήμερα, τα ίδια νερά ξεβράζουν στις απέναντι ακτές...
Χθες, τα μάτια όλων μας ήταν στην προκυμαία της Σμύρνης στραμμένα. Εκεί λιγοστοί χριστιανοί με τον ακάματο παπά της Σμύρνης, εκείνον που θέλησε να σταθεί ανάμεσα στο μαρτύριο του 1922 και την μαρτυρία του 2016, ώστε να ευφρανθούν οι ψυχές των μαρτύρων της Ανατολής και να ακουστούν ξανά , τόσα χρόνια μετά οι ψαλμωδίες, να μοσκοβολήσουν τα θυμιάματα του χρέους και της θυσίας μιας αρχαίας Εκκλησίας της Ανατολής η οποία χάθηκε παραμένοντας για πάντα ζωντανή!
Τι και αν πλέον ο μεγαλοπρεπής Ναός σύμβολο της Χριστιανικής Σμύρνης, με το υπέροχο κωδωνοστάσιο δεν υπάρχει πια; Τι και αν η Λειτουργία γίνεται μέσα σε έναν μικρό ναό πάλι της Αγίας Φωτεινής, δώρο χριστιανών σε χριστιανούς; Τι και αν οι εκατοντάδες χριστιανών της ελληνικής μεγαλουπόλεως περιορίστηκαν σε μερικές δεκάδες; Πάλιν ευφραίνεται και αγάλλεται η Ρωμιοσύνη! Πάλι οι ψυχές αφήκαν τα κιβούρια τους και ξεχυθήκαν στους τέσσερις ανέμους συμμετέχοντας στην μεγάλη γιορτή.
Πάντως δεν θα διστάσω να το γράψω: αν για κάτι περάσει στην ιστορία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αυτό είναι πως κατάφερε να ζωντανέψει τα όνειρα και τις θύμισες ανθρώπων που οι προπάτορες τους γνώρισαν την τραγικότητα της προσφυγιάς, έζησαν από κοντά τον θάνατο και τον πόνο του ξεριζωμού και πέθαναν με την προσδοκία μιας επιστροφής στις πατρίδες που δεν είδαν ποτέ!
Νομίζω πως όλοι μας χθες, δακρύσαμε βλέποντας τις εικόνες. Αφήσαμε την σκέψη μας να γυρίσει στα περασμένα... Να φανταστούμε έστω για λίγο, τι έζησαν οι αρχαίοι πρόγονοι της καθ' ημάς Ανατολής, σε χρόνια που χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζούσαν αδελφωμένοι έως ότου το συμφέρον έσπειρε τον θάνατο και την καταστροφή. Δεν έχω να ευχηθώ κάτι, όπως θα περίμενε ίσως ο αναγνώστης του παρόντος. Το μόνο που μπορώ να εκφράσω είναι η συγκίνηση μου, γιατί χθες στην Σμύρνη της Μικρασίας, στην Σμύρνη του Χρυσοστόμου, στην Σμύρνη που για αιώνες κτυπούσαν χαρμόσυνα καμπάνες, την έκτη Ιανουαρίου του δισχιλιοστού δεκάτου έκτου έτους από γεννήσεως Χριστού, οι ζώντες γιόρταζαν τα Θεοφάνεια και ταυτόχρονα οι κεκοιμημένοι την Ανάσταση...
π. Θωμάς Ανδρέου
1 σχόλια:
Μας ταξιδέψατε και πάλι με τη νοσταλγική σας αφήγηση, σε μία τόσο σπουδαία γιορτή... τα Θεοφάνεια στη μαρτυρική Σμύρνη! Να είστε πάντα ευλογημένος π.Θωμά.
Δημοσίευση σχολίου