Copyright : Αρχιμ. Θωμάς Ανδρέου 29-12-2013. Από το Blogger.
RSS

Άνθρωποι δίχως προορισμό...

Εφιαλτικό το σενάριο της εισροής χιλιάδων ακόμα εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Ο Υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής δήλωσε πως μέσα στον επόμενο μήνα ο αριθμός των ανθρώπων αυτών θα φθάσει τις 70.000 (εβδομήντα χιλιάδες!).

Στον άσωτο...

Μια συγκινητική ιστορία θα ακουστεί σήμερα στον άμβωνα. Μια ιστορία απ' αυτές που γίνονται πραγματικότητα μέσα από τα σενάρια της ζωής. Μια ιστορία που από μόνη της μπορεί να αναδείξει έννοιες όπως η αγάπη, η μετάνοια και η συγχώρηση. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να αποσυνδέσουμε αυτές τις έννοιες μεταξύ τους. 

Πόσοι ακόμα;

Ανησυχώ! Ανησυχώ βλέποντας καθημερινά, εκατοντάδες στοίβες ανθρώπων που δεν έχουν προορισμό, που δεν έχουν πατρίδα... Ανησυχώ, βλέποντας ψυχές χωρίς καμιάν αξία!

Προεκτάσεις, νομοκρατούσης Εκκλησίας...

Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς, όσον αφορά το θέμα διαχωρισμού Κράτους-  Εκκλησίας. Μέχρι στιγμής όμως και παρά τις επανειλημμένες εκφρασθείσες απόψεις επί του θέματος, των εναλλασσομένων κυβερνήσεων, δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή προσπάθεια υλοποίησης των απόψεων αυτών, οι οποίες κατά καιρούς επανέρχονταν στο προσκήνιο μόνον ως απειλές. 

Στους αναγνώστες των Ιερατικών στοχασμών.

Ήταν 29 Δεκεμβρίου του 2013, όταν πήρα την απόφαση δημιουργίας ενός προσωπικού blog. Το όνομα ''Ιερατικοί στοχασμοί'', το σκέφθηκε ο αγαπητός αδελφός και φίλος π. Χρυσόστομος Χρυσόπουλος. Πολύ γρήγορα θυμάμαι και χωρίς να έχω προηγουμένως καμία επαφή με την χρήση ενός ηλεκτρονικού blog, ξεκίνησα δειλά- δειλά τον σχηματισμό του με την ανάρτηση του πρώτου κειμένου την ημέρα εκείνη, με τίτλο ''Αγιάζει ο αναμάρτητος, την ώρα που αμαρτάνει'' και είναι αφιερωμένο στον Άγιο της συγνώμης, τον Άγιο Διονύσιο της Ζακύνθου.

Το αμαξάκι...

Είχα δει πριν από πάρα πολλά χρόνια την κλασική αυτή ταινία του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου. Μια ταινία μέσα από την οποίαν προβάλλονται αξίες, ήθη, εικόνες, μιας άλλης όχι μακρινής αλλά πολύ νοσταλγικής εποχής... Θέλησα σήμερα να την ξαναδώ και η σύγχρονη τεχνολογία μου έδωσε αυτή την χαρά. Να δω και να γυρίσω σε μιαν άλλη εποχή...