Στα μέσα της σαρακοστιανής περισυλλογής, η Αγία Μητέρα Εκκλησία, προτάσσει τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του Δεσπότη Χριστού. Στα μάτια όλων όσων σε Αυτόν Τον Σταυρό, αντικρίζουν έναν ολόκληρο κόσμο... Στον Σταυρό που ένωσε και που δίχασε, στον Σταυρό που στους απίστους φάνηκε μωρία, στους δε πιστούς δύναμις!
Στον Σταυρό που χώρισε την ανθρώπινη ιστορία, στον Σταυρό που ένωσε γη και ουρανό... Αυτόν τον Σταυρό του Σωτήρος Χριστού υψώνει η Εκκλησία συμβολικά για μία ακόμη φορά, απέναντι σε μια ανθρωπότητα που συνεχίζει να επιλέγει το σκοτάδι από το Φως.
Ένα λάβαρο μιας άλλης ξεχωριστής επανάστασης είναι ο Σταυρός! Η ζωή του χριστιανού, είναι από μόνη της μια ξέχωρη σταυροφορία, που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει και δεν έχει, με όσες αιματηρές σταυροφορίες γνώρισε μέχρις στιγμής η ανθρωπότητα. Ο Σταυρός του Ιησού, έγινε το σύμβολο μιας επανάστασης που θέλησε να γνωρίσει την αγάπη στην κοινωνία των ανθρώπων, μια κοινωνία που έχει νόμους τους οποίους δεν τηρεί, μια κοινωνία που βγάζει επαναστάτες πρόσκαιρους , πρόσωπα που δεν καταφέρνουν να επιζήσουν μετά τον θάνατο τους, πεθαίνοντας μαζί με τις ιδεολογίες τους!
Ο Σταυρός, αναδείχθηκε επί είκοσι και πλέον αιώνες, ως το μοναδικό σύμβολο μιας αγάπης που ξεπερνά την λογική του ανθρώπου, μιας αγάπης που για να την υιοθετήσει ο άνθρωπος, θα πρέπει να ξεπεράσει την ίδια την λογική του. Έτσι, ο Σταυρός, όπως ακριβώς Εκείνος που Τον καθιστά σύμβολον σωτηρίας, γίνεται σημείον αντιλεγόμενον , απ' όσους δεν κατάφεραν στην σκιά Του να βρουν την δροσιά μες στο λιοπύρι της ζωής.
Στην εποχή μας, εποχή που η ύλη αντιμάχεται το πνεύμα, ο Σταυρός γίνεται σύμβολο αιωνιότητας και απάντηση στο ερώτημα που ο ίδιος ο Χριστός θέτει στους ανθρώπους:'' τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ
ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ''. Ποιο το κέρδος του ανθρώπου, αν κερδίσει τα πάντα στην γη χάνοντας για πάντα την αιωνιότητα στον ουρανό;΄
Μέσα από την φιλοσοφία του Σωκράτη, η διαπραγμάτευση του θέματος της αθανασίας της ψυχής, προβάλει προδρομικά προετοιμάζοντας την ανθρωπότητα για όσα ο Ιησούς Χριστός υπόσχεται πλέον στους ανθρώπους. Αυτό που στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία διατυπώνεται ως υποψία με την σωκρατική ρήση: «το τεθνάναι... μεταβολή τις τυγχάνει ούσα και μετοίκησις τη
ψυχή του τόπου του ενθένδε εις έτερον τόπον» ('Απολογια 40 C), δηλαδή: ''ο θάνατος είναι κάποια μεταβολή και μετοίκηση της ψυχής από τον εδώ τόπον (της
γης) σε άλλον τόπο'', γίνεται βεβαιότητα και προσδοκία στην φράση του Χριστού: «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν
αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν
ζωήν».
Ο Σταυρός λοιπόν του Κυρίου μας προβάλει σαν την μόνη ελπίδα σε έναν απελπιστικά σκοτεινό κόσμο, δείχνοντας την προοπτική της Ανάστασης σε όσους θέλουν να πιστέψουν σε αυτήν. Χωρίς Σταυρό, Ανάσταση δεν υπάρχει! Αυτό είναι το βασικό σημείο πάνω στο οποίο στηρίζεται με αισιοδοξία ο αληθινός χριστιανός. Είναι αυτό, που πρέπει να θυμάται στις ώρες της δικής του προσωπικής και καθημερινής σταυρώσεως, όταν οι θλίψεις τον αποδυναμώνουν. Με αυτή την προοπτική συνεχίζουμε τη ζωή μας γνωρίζοντας πως ο Σταυρός για εμάς αποτελεί την πρόγευση μιας Ανάστασης που κρατά για πάντα...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου