Αν επισκεφτεί κανείς την αγιοτόκο Λέσβο, λίγο πιο πάνω από την πρωτεύουσα Μυτιλήνη, υπάρχει ο λόφος των Καρυών... Εκεί, την Λαμπροτρίτη του 9 Απριλίου του 1462, συντελέστηκε ένα φρικτό έγκλημα, με θύματα έναν Ιερομόναχο, έναν διάκονο και ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι...Τα ονόματα τους έμελλε να γίνουν ονόματα τριών λαοφιλών και θαυματουργών Αγίων της Πίστεως μας γνωστά ως Ραφαήλ,Νικόλαος και Ειρήνη...Μαρτύρησαν εκεί, τα ξημερώματα της Λαμπροτρίτης του 1462, με μαρτύρια ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου που οι ίδιοι έκαναν γνωστά στους ανθρώπους...
Μυτιλήνη 1959. Μια οικογένεια με την επωνυμία Ράλλη, αποφασίζει την ανέγερση ενός παρεκκλησίου σε οικογενειακό τους κτήμα στον λόφο των Καρυών. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μέσα στα σπλάχνα της γης σε εκείνο το κτήμα, κρύβονταν επιμελώς για αιώνες το μαρτυρικό συναξάρι ανθρώπων που μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια σχεδόν πεντακόσια χρόνια πριν!
Όταν η οικογένεια ξεκινά την ανέγερση του παρεκκλησίου, οι εργάτες ανακαλύπτουν έναν μυστηριώδη τάφο στο σημείο αυτό, ενός χριστιανού από το σώμα του οποίου έλειπε η κάτω σιαγόνα... Είχε σταυρωμένα τα χέρια και στην θέση της σιαγόνας που έλειπε, υπήρχε ένα κεραμίδι με χαραγμένο τον σταυρό! Συνέλεξαν τα λείψανα και συνέχισαν τις εργασίες. Όμως, από την στιγμή εκείνη ξεκινούν διαδοχικά τα θαυμαστά γεγονότα εκεί, στον λόφο των Καρυών, όπου έμελλε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ορθοδοξίας.
Αποκαλύπτει σε ενύπνια διαφόρων χριστιανών, ο ίδιος ο Άγιος, το όνομα του που είναι Ραφαήλ καθώς και διάφορες ακόμα λεπτομέρειες της ζωής του, όπως τον τόπο καταγωγής του που είναι η Ιθάκη, αλλά και άλλα πολλά στοιχεία της ζωής και του φρικτού μαρτυρίου Του. Οι μυστηριώδεις εμφανίσεις πληθαίνουν και ταυτόχρονα εμφανίζονται και δύο ακόμα πρόσωπα μαζί με τον Άγιο Ραφαήλ, ένας διάκονος ο Νικόλαος και ένα μικρό κοριτσάκι, η Ρηνούλα που στην πιο τρυφερή ηλικία γνώρισε την ανθρώπινη θηριωδία και τον βίαιο θάνατο.
Οι ίδιοι πληροφορούν τι συνέβει εκείνη την αναστάσιμη νύκτα της Λαμπροτρίτης του 1462, όταν βάρβαροι αλλόθρησκοι επιτέθηκαν στην παλαιά Μονή της Θεοτόκου που εμόναζαν ο Άγιος Ραφαήλ ως Ηγούμενος και ο Άγιος Νικόλαος ως διάκονος. Εκείνες τις ημέρες, στο μοναστήρι βρίσκονται και άλλοι χριστιανοί, ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν κι ο προεστός της Θερμής
Βασίλειος, η σύζυγος του Μαρία με τα παιδιά τους, τον ενδεκάμηνο Ραφάηλ και τη
δωδεκάχρονη Ειρήνη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και πολλοί άλλοι.
Αισθήματα οδύνης γεμίζουν την καρδιά μας οι πληροφορίες που έδωσαν οι ίδιοι οι άγιοι για το τι συνέβει εκείνο το βράδυ επάνω στον λόφο των Καρυών! Τον μεν, ηγούμενο Ραφαήλ, έδεσαν σε μια καρυδιά και του πριόνισαν την σιαγόνα- η οποία και βρέθηκε εκτός του τάφου που υπήρχε το λείψανο του- τον Νικόλαο αφού τον κτύπησαν βάναυσα πέθανε από ανακοπή καρδιάς την ώρα που έβλεπε απέναντι του να βασανίζουν τον ηγούμενο. Η μικρή Ειρηνούλα, κόρη του προεστού της Θερμής, υπέστη επίσης φρικτό μαρτύριο, μαζί με τον παιδομάρτυρα ενδεκάμηνο αδελφό της Ραφαήλ που αφήρπασαν από την αγκαλιά της μάνας του και τον ποδοπάτησαν. Την μικρή δωδεκάχρονη Ειρήνη αφού της έκοψαν πρώτα τα μέλη του σώματος της με ένα τσεκούρι, την έβαλαν αιμόφυρτη μέσα σε ένα πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή... Με μαρτυρικό θάνατο, πέθαναν και όλοι οι υπόλοιποι χριστιανοί που βρίσκονταν μέσα στο μοναστήρι σε μια προσπάθεια να σωθούν από την μανία των αλλοθρήσκων.
Ποιος νους μπορεί να συλλάβει την ασύλληπτη ανθρώπινη θηριωδία... Ποιος άνθρωπος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στα φρικτά μαρτύρια αυτών των ανθρώπων... Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που οι ίδιοι οι Άγιοι, αποκαλύπτουν διαδοχικά το μαρτυρικό τους συναξάρι, μέσα από αλλεπάλληλες εμφανίσεις σε απλοϊκούς ανθρώπους που είχαν αυτήν την ξέχωρη ευλογία: να καταστούν μάρτυρες, μαρτύρων, της Ορθοδόξου ημών Πίστεως!
Σιγά- σιγά, αποκαλύπτεται ολόκληρη η ιστορία. Βρίσκονται τα λείψανα των μαρτύρων. Αρχίζουν τα θαύματα σε ανθρώπους που στα πρόσωπα των Αγίων, βλέπουν τους υπερασπιστές της Πίστεως του Χριστού, τους θαυματουργούς φίλους του Θεού που προστρέχουν να βοηθήσουν όποιον με πίστη τους επικαλείται. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, ο μυστηριώδης λόφος των Καρυών, γίνεται μια μεγάλη αγκαλιά για κάθε πονεμένο, κάθε απελπισμένο, κάθε κουρασμένο διαβάτη της ζωής που προστρέχει στην μεσιτεία και την βοήθεια των θαυματουργών Αγίων.
Αν επισκεφτείς την Μυτιλήνη, να περάσεις από το μοναστήρι των Αγίων. Προσκύνησε τους τάφους και τα χαριτόβρυτα λείψανα τους και βγαίνοντας άφησε την σκέψη σου να σε γυρίσει πίσω, σε εκείνη την νύκτα της Λαμπροτρίτης, όταν οι μάρτυρες του Χριστού, άφηναν την τελευταία τους αναπνοή εκεί, ψελλίζοντας τον παιάνα της νίκης κατά του θανάτου: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου